Boek 61, 62 en 63: Meer Vegter boeken

Schrijver van alle drie boeken: Lieneke Dijkzeul
Uitg. Anthos, Amsterdam
Titel: Koude Lente
Jaar van publicatie: 2007

Titel: De geur van regen
Jaar van publicatie: 2009

Titel: Verloren zoon
Jaar van publicatie: 2011

Dit zijn de delen 2, 3 en 4 van de Vegter serie.

De drukke dagen voor, tijdens en na de kerst besteedde ik aan het lezen van deel 2, 3 en 4 van de serie met Inspecteur Vegter in de hoofdrol. Goede lectuur in zulke hectische tijden. Na het lezen van deel 1 en het begin van deel twee, werd me duidelijk, dat het verstandig is, deze boeken op volgorde te lezen. De zaken, die door Vegter en zijn team worden opgelost, zijn wel steeds verschillend, maar het leven van de politiemensen gaat door en wordt beschreven. Renee krijgt in deel twee wat nadrukkelijker een achternaam (Pettersen), de vrouw  van de Fries Talsma wordt steeds zieker, Brink blijft wat beginnersongeduld vertonen.
De thema's zijn hedendaags: kindermisbruik, kansarme jongeren, allochtone jongeren, werkloosheid, drugsgebruik.
De taal, die Lieneke Dijkzeul gebruikt vind ik een plezier om te lezen. Ze maakt af en toe zinnen, die ik zou willen opschrijven en onthouden. Maar ja: Kerstmis. Al blij, dat ik aan lezen toekwam.

Voor Oudjaar heb ik ook nog het vijfde en laatst verschenen deel, dus ook dat ga ik snel even lezen.

Boek 60: De stille zonde

Schrijver: Lieneke Dijkzeul
Jaar van publicatie: 2006
Uitg. Anthos, Amsterdam
Deel 1 van Vegter serie.

Tijdens een reünie van een middelbare school wordt een van de docenten, de leraar Engels, dood aangetroffen. Met een van de krukken die hij nodig had om te kunnen lopen, na een skiongeluk, is hij op het hoofd geslagen. De kruk is onvindbaar, de dader van de moord eveneens.
Alle aanwezigen, zowel oud-leerlingen als leerkrachten, moeten ondervraagd worden. Het levert niet veel op, behalve veel werk.
Inspecteur Vegter en zijn assistenten Talsma, Brink en Renée doen wat ze kunnen, en ook na geruime tijd blijft de zaak in het hoofd van Vegter rondmalen.
Er zijn een aantal dingen, die niet aantoonbaar zijn, maar toch zijn onrust veroorzaken. Oud-leerling David Bomer, een onaangenaam persoon, lijkt meer te weten dan hij wil toegeven en waarom trekt hij plotseling in bij Eva Stotijn, ook oud-leerlinge van de school? Was het slachtoffer, Eric Janson, echt zo populair en zo'n goede leerkracht?
Intussen heeft Vegter zo zijn eigen problemen. Zijn vrouw is kort geleden overleden, hij is verhuisd naar een flatje, maar mist zijn vrouw en de vertrouwde omgeving.

Al gauw heet een boek, geschreven door een Nederlandse auteur, 'Literaire Thriller'. Ik vond het gewoon een goedgeschreven spannend boek.
Mooi zinnen maakt ze wel trouwens, deze schrijfster.

Boek 59: Het Oog van de Rode Tsaar

Schrijver: Sam Eastland
Jaar van publicatie: 2011
Uitg. Anthos, Amsterdam
Vert. Irving Pardoen
Oorspr. titel: Eye of the red tsar (Faber & Faber, Londen 2010)
Deel 1 van een serie over de Finse inspecteur Pekkala

Als je net een boek hebt gelezen, waarover je nogal enthousiast bent, valt het vaak niet mee, om in een nieuw boek te komen. Dat was met Het oog van de rode tsaar niet het geval: vanaf het eerste moment raakte het verhaal je.
Inspecteur Pekkala, de hoofdpersoon, is geboren als Fin, in plaatsen, die ik toevallig zelf heb bezocht. Als alle Finnen houdt hij van de Kalevala, het Finse boek met mythische verhalen, waaruit we tijdens onze Finse vakantie ook veel hoorden.
Pekkala wordt vertrouweling van de tsaar, maar deze vraagt hem te vluchten als het gevaar te groot wordt tijdens de februarirevolutie. Op het station wordt Pekkala echter gearresteerd en uiteindelijk afgevoerd naar Siberië. Velen denken, dat hij dood is, maar daarvoor blijkt hij teveel een overlever. Hij krijgt bezoek van zijn (eveneens) dood gewaande broer Anton, die hem het bevel van de 'Rode Tsaar' Stalin overbrengt: Hij moet de moordenaar van de Romanovs vinden.
Hij krijgt het teken terug, dat de tsaar hem ooit gaf: het smaragden oog, herkenningsteken voor iedereen, en teken, dat iedereen hem overal moest toelaten.
Een spannend boek, met historische feiten, vermengd met hoe het had kunnen gaan.

Boek 58: Vaderwraak

Schrijver: Anders Roslund en Börge Hellström
Jaar van publicatie: 2005
Uitg. De Geus
Vertaling: Edith Sybesma
Oorspr. titel: Odjuret (Pirat, Stockholm, 2004)

Er staat een pistooltje achter op het boek, dat ik van de bibliotheek haalde. Het is dus een misdaad- of speurdersroman. Het is waar: er worden een paar mensen vermoord. Toch vind ik het meer een psychologische roman. Een verhaal over oorzaken en gevolgen. Waarom handelt iemand zoals hij handelt? Wat drijft de mens?
Een kindermoordenaar is ontsnapt aan de twee bewakers, die hem met een busje naar het ziekenhuis brachten voor behandeling. Hij heeft in het verleden twee meisjes gruwelijk mishandeld, verkracht en vermoord. De verwachting is nu, dat hij opnieuw zal toeslaan. Dat gebeurt ook. Een vijfjarig meisje wordt weggelokt uit het kinderdagverblijf. Ze wordt dood teruggevonden. Haar vader kan geen vertrouwen hebben in de politie en gaat zelf op zoek naar de moordenaar. Hij wil voorkomen, dat meer meisjes zullen worden vermoord.
Hij schiet de dader dood, terwijl die op zijn volgende slachtoffer(s) zit te wachten, voor, opnieuw, een kinderdagverblijf.
In de ogen van zijn landgenoten, die allemaal een mening hebben, is hij veelal een held, maar de officier van justitie moet een levenslange straf eisen.

Boek 57: Camille & Paul, de passie van Claudel

Schrijver: Dominique Bona
Jaar van publicatie: 2008
Uitg. De Geus
Vertaling: Marianne Gaasbeek
Oorspr. titel: Camille et Paul: la passion Claudel
Oorspr. uitg. Grasset & Fasquelle, 2006

Waarom ik dit boek eigenlijk meenam uit de bibliotheek, weet ik niet, want ik lees nooit biografieën. Van broer en zus Claudel wist ik weinig of niets. Toch vond ik dit een prima boek om te lezen en het was dan ook snel uit, ondanks de vrij kloeke omvang.
Zo op het eerste gezicht is Paul Claudel de meest interessante van de twee. Hij was diplomaat, reisde in die hoedanigheid de wereld over, was consul en ambassadeur. Ook schreef hij al toen hij heel jong was toneelstukken en gedichten en daarmee ging hij tot op hoge leeftijd door.
De zus, Camille, was lange tijd een onbekende grootheid. Ze was een begaafd beeldhouwer. Rodin was niet alleen haar leermeester, maar ze was ook enige tijd zijn minnares. Helaas liep de relatie stuk, Camille, die de breuk zelf had veroorzaakt, kon het niet verwerken. Ze voelde zich voortdurend achtervolgd, door de 'bende rond Rodin' en vernielde zelfs haar eigen werk. Moeder Claudel en broer Paul lieten haar opnemen in een 'herstellingsoord', waar iemand als Camille niet echt kans had oim te herstellen. Dertig jaar lang zat ze daar gevangen, tot aan haar dood. Toch krijgt het leven van Camille in het boek de meeste aandacht.

Het gezin waarin broer en zus opgroeide was van een huiveringwekkende kilte. Dat werkte door in het leven van beiden.
De omstandigheden in de inrichting, waarin Camille werd opgenomen worden uitvoerig beschreven en zijn al even huiveringwekkend.
Het geheel geeft een goed beeld van de tijd waarin Paul en Camille leefden, met namen van grootheden, die een rol in hun levens speelden.
Een heel interessant boek en ik moet toch echt vaker biografieën gaan lezen.

Boek 56: Erik of het klein insectenboek

Schrijver: Godfried Bomans
Jaar van publicatie: 2013 (deze versie van Nederland Leest)
Oorspr. uitgave: 1940
Oorspr. uitgever: Meulenhoff, Amsterdam

Nederland Leest, november 2013
De bibliotheek deed me een groot plezier, met het uitdelen van gratis exemplaren van Erik of het klein insectenboek. Als een van de weinigen (denk ik) had ik het vroeger nooit gelezen, hoewel ik andere boeken van Godfried Bomans wel las (lang niet alles)
Het is of je de stem van de schrijver hoort tijdens het lezen. Dat hangt natuurlijk samen met jeugdsentiment: ik keek graag wanneer hij, met de ironische klank in zijn stem, op televisie iets voorlas, meedeed aan een programma of het zelf presenteerde.
Over Erik hoef ik niet veel te schrijven: In de afgelopen weken is er in kranten en tijdschriften al veel over gepubliceerd.
Het is het verhaal van een jongetje, dat moe is en voor hij in slaap valt nog even kijkt naar het schilderij boven zijn bed. Daarop staat een weide geschilderd. De Wollewei. Hij klimt op de lijst, verdwijnt in de wei, nadat hij steeds kleiner was geworden. Hij maakt kennis met de bewoners van de Wollewei. De wesp, de vlinder, de slak, de hommel en nog zo de een en ander. Omdat hij zijn biologieles voor school goed heeft bestudeerd, weet hij meer over het leven van de dieren dan de dieren zelf. Ze gaan hem vragen, hoe ze zich dienen te gedragen. Erik voelt zich daar ongemakkelijk bij en raadt ieder aan te doen, zoals ze altijd hebben gedaan. Ze moeten vooral hun gevoel volgen.
De 'Leesgids' bij deze uitgave was zeer informatief, met o.a. een biografie, een bibliografie van de schrijver en de mening van anderen over Bomans.

Boek 55: Het Puttertje

Schrijver: Donna Tart
Jaar van publicatie: 2013
Uitg. De Bezige Bij
Vert. Sjaak de Jong, Paul van der Lecq en Arjaan van Nimwegen
Oorspr. titel: The Goldfinch (Uitg. Little, Brown & Company, New York)

755 bladzijden. Het is veel. Aan het eind werd het zelfs teveel.
In het eerste deel van het boek stoorden de lange uitweidingen me niet zo, ik vond ze zelfs vaak mooi, maar het eind werd toch wel erg lang uitgesponnen, zodat mijn vijf sterren hierdoor veranderden in vier.
Er zijn zoveel recensies geschreven over Het Puttertje, dat het nauwelijks nodig lijkt hier veel over te schrijven, maar in mijn eigen belang (zodat ik mijn eigen bevindingen nog even kan teruglezen) toch maar even een korte inhoud.
De ik-figuur, Theo Decker, een jongen uit New York, leeft samen met zijn moeder. Vader is vertrokken zonder adres achter te laten. Hij wordt niet al te zeer gemist: de alcoholist en nietsnut bezorgde meer problemen dan prettig was.
Moeder en zoon bezoeken een tentoonstelling van Nederlandse kunst in een museum, wanneer daar een aanslag met bommen wordt gepleegd. Velen komen om, waaronder de moeder van de jongen. Als hij bijkomt na de ontploffing, weet hij niet wat er gebeurd is. Naast hem ligt een man, die hij eerder in de museumzaal had gezien, samen met een meisje, dat hem zeer aantrok. De man sterft in zijn armen, het meisje ligt onder het puin. De stervende man wijst hem op een schilderij, dat de ontploffing nog net is doorgekomen zonder schade. Het hangt er scheef bij. Het is Het Puttertje, van de schilder Carel Fabritius, een favoriet werk van de moeder. De man raadt hem aan het schilderij mee te nemen, er goed op te passen, en geeft hem een ring. Die moet hij laten zien op het adres, dat hij aangeeft.
Doelloos zwerft de jongen door de straten. Hij vindt onderdak bij de familie van een vriend. Hij is bang in een tehuis te worden geplaatst of op een kostschool. Tenslotte zoekt hij het adres dat de man hem heeft gegeven. Hij wordt daar opgevangen. Even is hij zijn angst kwijt voor de overheidsinstellingen. Hij durft met niemand over het schilderij te praten.
Zijn vader duikt weer op en neemt hem mee naar Las Vegas, waar hij woont, samen met zijn vriendin. Het is een milieu van drank en drugs. Op school sluit Theo vriendschap met Boris, een jongen van Pools/Russisch/Oekraïense afkomst. Ze stelen, drinken, snuiven en af en toe zitten ze ook op school. Ze vertrouwen elkaar.
Steeds verder glijdt de jongen af. Hij keert terug naar New York, werkt in de antiekzaak van de man, die hem eerder beschermde, maar ook hem bedriegt hij. Het schilderij verstopt hij in een kluis, verpakt in papier, met heel veel tape erom. Hij heeft er sinds Vegas niet meer naar gekeken.

Het is veel drank en drugs en de gemoedstoestanden die dat oplevert worden uitgebreid beschreven. Ik werd er even moe van om dat allemaal te lezen als de hoofdpersoon zelf. Beetje veel.

Vrolijk werd ik er ook al niet van, maar misschien was dat niet de bedoeling. En de drang, om aan het eind alles uit te leggen, en zelfs 'de lezer' toe te spreken: ik houd er niet zo van.
Toch geen spijt, dat ik het helemaal heb doorgeworsteld, want het leest wel geweldig en wegleggen van het boek is moeilijk.

Boek 54: Linda

Schrijver: Leif G.W. Persson
Jaar van publicatie: 2007
Uitg. Cargo, Amserdam
Vert. Jasper Popma en Wendy Prins
Oorspr. titel: Linda, som i Lindamordet (Piratförlaget, Stockholm, 2005)

Zelden vond ik een hoofdpersoon even onsympathiek als Backström, de hoofdinspecteur uit Stockholm, die de moord op Linda, een aspirant politievrouw, moet helpen oplossen. De moord is gepleegd in Växjö, wat meneer Bäckström maar een achterlijk gat vindt. Hij zal ze wel eens wat laten zien. Dat komt erop neer, dat hij zelf weinig uitvoert, en de andere mensen, die ingeschakeld zijn bij deze zaak, met achterdocht, jaloezie en seksistische gedachten (en ook acties) benadert.

Wangslijm moet er afgenomen worden. Veel wangslijm, van heel veel mensen. Ook van hen, die duidelijk niets met de zaak te maken hebben.

De oplossing komt natuurlijk doordat er door de 'minderen' logisch wordt nagedacht en veel werk wordt verricht.

Linda is een dik boek: 525 bladzijden is veel. Als er dan in de eerste honderd bladzijden niet veel meer gebeurt, dan de ergerniswekkende gedragingen van een hoofdpersoon, is de verleiding groot om niet verder te lezen.
Ik ben er slecht in, om dan ook daadwerkelijk te stoppen, want ik ben benieuwd wat er dan toch wel in die volgende vierhonderd bladzijden staat.
Het wilde maar niet komen. Het was saai en dat bleef het. De andere personages bleven wat vaag, er waren wel heel veel namen, die erg op elkaar leken (ook als dat waarschijnlijk niet zo bedoeld werd voor het verhaal, want met een bedoeling speelde de schrijver ook met namen: veel mannen, die Bengt heten. En de racistische collega, het drinkvriendje van B.,  heet niet voor niets Adolf.

Blij dat het uit is. Nu weer een mooi boek, hoop ik.

Boek 53: De prijs der reinheid

Schrijver: Bergljot Hobaeck Haff
Jaar van publicatie: 1996
Uitg. NAS, Tilburg
Oorspr. titel: Renhetens Pris (Gyldendal, Oslo, 1992)
Vertaling uit het Noors: Lucy Pijttersen

Het is het jaar 1519. De inquisitie in Spanje jaagt iedereen angst aan. Salvatore de Crux is een jonge eerzuchtige inquisiteur. Hij is opgegroeid in een dominicaner klooster, heeft zijn ouders nooit gekend en denkt wees te zijn. Al heel jong besluit hij zijn leven aan de kerk te wijden en een zo hoog mogelijke post te bereiken. Nu is hij een van de drie leden van de raad van inquisitoren, die geruchten over hekserij in een nonnenklooster moet ophelderen. De verdachte, de aantrekkelijke non Beatrize de Mendoza, heeft waarschijnlijk een kind van de duivel gebaard. Ze brengt ook Salvatore, de ik-figuur in het boek, hevig in verwarring. Hij gaat twijfelen en dit wordt hem tenslotte noodlottig.

Boeken, die als spannend omschreven worden, zijn vaak niet zo spannend als dit. Het las snel was goed geschreven en prima vertaald, bleef boeiend tot het einde.De personages waren levensecht, met hun twijfels, hun eerzucht, hun jaloezie, hun machtswellust. Hun wreedheid ook, als niets ontziend inquisiteur.

Ik heb genoten van dit boek.

Boek 52: De IJskoningin

Schrijver: Alice Templeton
Jaar van publicatie: 1996
Uitg. Luitingh-Sijthoff, Amsterdam
Vert. Hedi de Zanger
Oorspr. titel: Last act of all (Constable, 1995)

Niet eerder had ik iets gelezen van deze schrijfster, sterker nog: ik had eigenlijk nooit eerder van haar gehoord. Ik had dan ook geen idee wat ik kon verwachten.
Op de achterflap stond, dat ze zich kan meten met detectiveschrijfsters als Ruth Rendell, Elizabeth George en P.D. James, en dat maakte, dat ik toch wel wat verwachtte.
Ik werd niet teleurgesteld: Het boek deed me zelfs ook aan Agatha Christie denken. Het was super Engels, met een dorp, waar iedereen alles van iedereen wist, en ervoor zorgde, dat verder niemand iets te weten kwam. Met een lelijk landhuis, waar een wat vreemde familie huisde, maar waar een nog vreemdere familie introk, nadat et verkocht was. De vrouw des huizes zat gevangen, omdat ze haar ex-man zou hebben vermoord. Het boek begint, wanneer ze haar straf heeft uitgezeten en door haar tweede man, vorig bewoner van het landgoed, bij de gevangenispoort wordt opgehaald.

De politiebrigadier, die indertijd mede het onderzoek had gedaan, twijfelt aan de schuld van Helena, de hoofdpersoon. Ze neemt contact met haar op en gaat met een paar mensen praten. De ex-man van Helena blijkt vele vijanden gehad te hebben. die allemaal tot de moord in staat kunnen worden geacht.
Zo ongeveer het hele dorp is verdacht, en zeker is, dat de spanning in het dorp om te snijden is. Wat weet iedereen,. en waarom vertelt niemand wat?

Boek 51: Died in the wool, a knitting mystery

Schrijver: Mary Kruger
Jaar van publicatie: 2005
Uitg. Pocket Books New York

Hoeveel toeval kan een mens hebben? Terwijl ik 'Breibabes'van Debbie Macomber las op de ene e-reader, begon ik hieraan op de kindle. Het was moeilijk beide verhalen uit elkaar te houden.
Opnieuw een vrouw, die een wolwinkel heeft geopend.
In het plaatsje waar haar winkel staat, weet iedereen alles van iedereen. Als in de winkel een moord wordt gepleegd, is iedereen gelijk op de hoogte. Iedereen is verdacht.
Ook de spinster van het garen, dat bij de moord werd gebruikt, en die een vriendin is van de eigenaresse van de winkel, Ariadne.
Josh is de agent, die de moord onderzoekt. Ariadne sluit vriendschap met hem en samen blijven ze onderzoek plegen, zelfs wanneer er iemand voor de moord is gearresteerd.

Het was snel duidelijk, wie de dader van dit 'mysterie'moest zijn, wat de spanning niet echt vergrootte. Beetje voorspelbaar allemaal.

Eigenlijk niet meer dan tweeeneenhalve ster, maar vooruit, toch maar drie. Het was toch wel gezellige lectuur. Beetje simpel, beetje kort.

Boek 50: Breibabes

Schrijver: Debbie Macomber
Jaar van publicatie: 2004
'Een roman als een wollen trui'.

Een aardig boek voor tussendoor. Bekend thema: vrouw met problemen opent wolwinkel om over die problemen heen te komen, om te genieten van de kleuren en structuur van de wol en om mensen te ontmoeten.
De eigenaresse van deze winkel, Lydia, heeft kanker gehad, was genezen verklaard, maar de kanker kwam terug. Nu is ze onzeker, durft geen relaties aan te gaan.
De leerlingen van de breicursus die ze gaat geven hebben zo hun eigen problemen.
Jacqueline lijkt het goed voor elkaar te hebben, met voldoende geld voor wat ze maar wil en een sociaal leven, met gelijkgestemde vrouwen. Maar haar man gaat breemd en ze heeft een hekel aan de vrouw, waarmee haar zoon samen is gaan wonen.
Carol houdt va haar man. Samen willen ze graag een kind, maar dat lijkt onmogelijk.
Alix staat in de videotheek. Ze heeft een taakstraf wegens het in bezit hebben van drugs, en om die uit te voeren mag ze deelnemen aan de breicursus van Lydia. Met haar alternatieve uiterlijk en gedrag, lijkt het, alsof de andere dames moeite met Alix zullen hebben of krijgen.

Natuurlijk komt alles goed. Breien helpt overal voor, iedereen vindt iedereen aardig, relaties gaan plotseling weer goed... Kortom: het bekende patroon van een feel-good roman.

Toch wel aardige lectuur, goed voor drie sterretjes. Achterin staan nog een paar super simpele patroontjes.

Boek 49: Stoner

Schrijver: John Williams
Jaar van publicatie: 2012
Uitg. Lebowski Publishers, Amsterdam
Vertaling: Edzard Krol
Oorspr. titel: Stoner (The New York Review of Books, New York, 1965)

Geweldig boek. Het was deze zomer steeds bovenaan de bestsellerslijsten te vinden, en meestal ben ik niet zo volgzaam, dat ik het dan ook meteen moet lezen. Maar toen ik door de bibliotheek liep, zag ik, dat het op een van de showtafels lag en pakte het mee in het voorbijgaan.

Het voldoet aan alle verhalen die erover geschreven zijn. Stoner is een zoon van een boerenechtpaar, die nauwelijks met elkaar spreekt, maar alleen hard werkt op hun kleine stukje grond. De zoon moet hard meewerken. Op school kan hij goed meekomen en de ouders krijgen het advies hem naar de universiteit te sturen, zodat hij met meer kennis het rendement van het boerenbedrijf kan vergroten. Dat hij het bedrijf zal gaan voortzetten in de toekomst staat voor hen zo goed als vast.

Het loopt anders. Stoner verandert van studierichting en wordt docent Engels aan de universiteit, waaraan hij studeerde.
Hij ziet zijn ouders zelden meer.
Hij trouwt met een bankiersdochter, die altijd in de watten is gelegd en wie het nooit aan iets heeft ontbroken. Het huwelijk is slecht. Het echtpaar heeft elkaar niets te vertellen en de vrouw lijkt Stoner zelfs te haten, een afkeer van hem te hebben. Hij draait alleen op voor de opvoeding van hun dochter: zijn vrouw is of wordt ziek en wil zich er niet mee bemoeien. Totdat ze ziet, hoe vader en dochter aan elkaar gehecht raken. Daar moet ze toch wel tussen komen!

Ook op het werk zijn strubbelingen. In de vakgroep Engels heeft Stoner met intriges te maken. Stug gaat hij door met zijn werk, ondanks alle weerstand die hij ervaart. Hij vindt de literatuur zo belangrijk, geeft ook zo graag les en waardeert het contact met de studenten zo zeer, dat alle tegenwerking langs hem af lijkt te glijden.

Hij krijgt een relatie met een briljante studente, maar omdat dat een schandaal zou opleveren op de universiteit, komt ook daar een einde aan. Eenzaam leeft Stoner voort, tot hij niet meer kan.

Waarom toch maar vier sterren, als ik het zo'n goed boek vond?
Literatuuronderwijs heb ik zelf altijd ervaren als een middel om een grondige hekel aan literatuur te krijgen. Alles moest uitgelegd en verklaard worden. Een boek mocht niet eenvoudig moor gevonden worden. Dat volstond niet. Maar even stug ben ik blijven lezen en heb gevonden van een boek wat ik er van vond. Met een grote boog ging ik om docenten literatuur heen.
De fragmenten waarin Stoner uit hoofde van zij vak dingen uitlegt, vond ik dan ook wat taai en de haren in mijn nek stonden al weer overeind.
Maar erger werd het bij het naschrift van het boek: ene John McGahern moet zo nodig uitleggen, wat er mooi aan het boek gevonden mag/moet worden. Ik wil dat best als recensie in een krant of tijdschrift lezen, maar niet in het boek zelf.

Positief: het boek was heel goed vertaald in het Nederlands.

Boek 48: Chicken Soup for the Grandma's Soul

Ondertietel: Stories to Honor and Celebrate the Ageless Love of Grandmothers
Schrijvers/samenstellers: Jack Canfield, Mark Victor Hansen en LeAnn Thieman
Jaar van publicatie: 2005
Uitg. Health Publications, Deerfield Beach, Florida.
Uit de serie 'Chicken Soup for the Soul'

Boeken met verhalen lees ik vaak niet uit. Na een aantal heb ik het vaak wel gezien en het boek gaat op de plank, of, zoals in dit geval, er wordt een ander boek geopend en ik kom zelden nog terug bij de verhalenbundel.

Er bestaat een hele serie boeken, die allemaal kippensoep voor de geest heten te zijn. Ze zijn dus om van op te vrolijk, je goed bij te voelen. Tientallen onderwerpen bestaan er in de serie en ik koos voor de boeken over grootmoeders: de eerste keer, dat iemand grootmoeder wordt, de ervaringen met de kleinkinderen,. de ervaringen die een kind heeft met zijn of haar grootmoeder, de herinnering aan dingen die grootmoeders ooit voor je deden of cadeautjes die ze je gaven.

Aan het eind een goed gedocumenteerde opgave van de schrijfsters van de verhalen.

Echt een 'feel-good-book' van de eerste orde en voor ik het wist was het uit en had ik alle verhaaltjes gelezen. Niet spectaculair, vaak herkenbaar en leuk voor tussendoor. Kippensoep dus.

Boek 47: De Rode Trillium

Fantasy is een genre, waarvoor je in de stemming moet zijn. Dat ben ik niet altijd en ik lees het dan ook niet vaak. De Rode Trillium was ook een van de afgeschreven boeken van de bibliotheek, die al heel lang op de te lezen boeken stapel lag. Ik nam het mee toen we op vakantie gingen, en ook daar belandde het onder op de stapel.

Thuisgekomen besloot ik het nu toch eindelijk te gaan lezen.

Steeds vaker pakte ik het boek op, na een wat moeilijk begin. Ik had niet begrepen, dat het het tweede boek over deze hoofdpersonen was. Het vorige deel was geschreven door Julian May, net als dit, maar toen werkte ze samen met Marion Zimmer Bradley en Andre Norton. Dit boek was uitsluitend van de hand van Julian May.

Al lezende begon het verhaal over de drie prinsessen, die samen het lot van de wereld in handen hebben, me te boeien. Ze worden geholpen door de mysterieuze krachten van de Zwarte Trillium, waarvan ze ieder een derde deel bezitten. Ieder afzonderlijk is hun macht veel kleiner. De delen van de Trillium zitten in een talisman voor ieder. Dan verliest Kadya, een van de zusters, haar talisman. De man en kinderen van de tweede zuster, Anigel, worden ontvoerd door een tovenaar, die zich Portolanus noemt. Hij eist de talisman van Anigel als losprijs.

Het evenwicht in de wereld komt in gevaar. Er komen aardbevingen, het weer wordt guur en koud, stormen steken op. Oorlogen dreigen. De zussen ruziën over de te nemen maatregelen. Hun Zwarte Trillium wordt bloedrood. Pas als de zwarte kleur terug is, zal het evenwicht hersteld worden.
Spannend!

Boek 46: Summer Desserts (Great Chefs)

Schrijver: Nora Roberts
Jaar van publicatie: 1985
Uitg. Silhouette Books
Kindle boek

Erg voorspelbaar boek over chef kok Summer, gespecialiseerd in desserts, die om die desserts te maken de wereld over reist om op feesten voor veel geld die desserts te produceren.
Ze krijgt het aanbod van een hoteleigenaar om de keuken van zijn hotel te reorganiseren. Aanvankelijk heeft ze daar niet veel zin in, maar na enige prikkelende opmerkingen van Blake, de hotelier, gaat ze de uitdaging aan.
Summer heeft niet veel vertrouwen in het huwelijk: haar ouders zijn gescheiden, haar moeder is aan haar vierde echtgenoot toe. Natuurlijk worden Summer en Blake erg verliefd.

Boek 45: De Harem

Schrijver: Frédériquw Hébrard
Jaar van publicatie: 1997
Uitg. Archipel, Amsterdam
Vertaling Floor Bosboom
Oorspr. titel: Le harem (Flammarion, Paris, 1987)

Fotografe Gabrielle de Nogarède zit op het Griekse eilandje waar ze woont, te wachten op het bericht, dat ze het kind, dat ze bij zich heeft, mag adopteren.
Dan volgt het verhaal van Gabrielle, haar man Igor, de actrice Pearl, die samen een driehoeksverhouding hebben, waar het huwelijk van gabrielle en Igor wonder boven wonder niet door stukloopt.
Jaren later, na de dood van Igor, ontdekt Gabrielle, dat Igor mogelijk een kind heeft nagelaten. Ze komt op het spoor van het meisje en probeert het te adopteren.
De boeken van deze schrijfster zijn heerlijke vakantielectuur.

Boek 44: Belofte maakt schuld.

Schrijver: Patricia Scanlan
Jaar van publicatie: 1998
Uitg. De Kern, Baarn
Vertaling: Karina Zegers de Beijl
Oorspr. titel: Promises, promises (Poolbeg Press, Dublin, 1996)

De familie Munroe telt drie vrouwen: moeder Sheila, die zich belangrijk voelt door in het bestuur van de vrouwenorganisatie van Glenree te zitten, daar vooral veel voor de bakken en te braden en zich vooral 'goed gedraagt'.
Haar schoondochter Miriam. Slecht behandeld door haar eigen familie, omdat ze nooit nee zei en door haar vader en broers als voetveeg werd gebruikt. Nu is ze gelukkig met haar man en kinderen en is de beste vriendin van haar schoonzusje.
Haar dochter Ellen. Ze woont nog thuis, want heeft de ware liefde nog niet gevonden. Dan, op een feest, ontmoet ze Chris Wallace. Een man, voor wie vrouwen snel vallen, die charmant lijkt en onbetrouwbaar is. Ellen valt voor hem als en blok en raakt zwanger. In het conservatieve Ierse dorp kan dat echt niet. De schande is enorm en moeder Sheila neemt het haar dochter erg kwalijk. Steun heeft Ellen van haar vader en van Miriam. Haar vader geeft haar het appartement boven de slagerij, waarvan hij de eigenaar is en waar Ellen werkt. Zo begint ze eindelijk aan een eigen leven.

De beklemmende sfeer in het conservatieve Ierse dorp is goed beschreven.

Boek 43: Bluegrass state of mind

Schrijver: Kathleen Brooks
Jaar van publicatie: 2011
Kindle boek

Toen ik thuis kwam van vakantie, had ik geen idee meer, waar dit boek over ging. Geen goed teken. Het boek was wel aardig, maar erg Amerikaans. Het gaat over een juriste, die misstanden op haar werk aantreft en door haar geliefde, die daarbij betrokken is en andere hooggeplaatste figuren in het bedrijf bedreigd wordt. De geliefde blijkt vooral een onbetrouwbaar mannetje te zijn. McKenna, de hoofdpersoon, vlucht naar een jeugdliefde, Will. Hij heeft een fokkerij van racepaarden. De vonk springt meteen over. Dan hoort McKenna, dat Will getrouwd is. Dat zijn huwelijk voorbij is en zijn ex-vrouw een monster, maakt voor de super conservatieve McKenna niet uit: ze wil zich niet tussen Wil en zijn vrouw begeven. Dan komen er blijken, dat zowel ex-vrouw als ex-geliefde ook nu vieze spelletjes spelen. Alles komt uit en Will en McKenna kunnen eindelijk verder met elkaar. Bouquet reeks.

Boek 43: Het huis van vreugde

Schrijver: Edith Wharton
Jaar van publicatie: 1905, Scribner's sons, New York
Oorspr. Ned. uitgave: 1984, De Prom, Baarn.
Heruitgave in 1994, Prometheus, Amsterdam
Vertaling: Djuke Houweling
Oorspr. titel: The house of mirth.

Ik las dit boek toen ik een paar weken op vakantie ging en daarna las ik nog zo het een en ander. Daarom geen al te gedetailleerd verslag, want daarvoor igt het lezen hiervan te lang achter me.
Wel herinner ik me, dat ik bewondering had voor de schrijfster. Edith Wharton werd geboren in 1862. Ze behoorde tot de 'bevoorrechte klasse', zoals dat heette, en wat betekende, dat geld soms wel een probleem was, maar dat de schijn altijd opgehouden moest worden, alsof dat niet zo was. De hoofdpersoon Lily Bart, is door de omstandigheden gedwongen een rijke man te zoeken. Ze woont bij haar tante, die haar opving na de dood van haar ouders. Tante is niet scheutig met geld, Lily probeert met gokken haar inkomen te vergroten, maar dat pakt verkeerd uit. Ze heeft nu ook nog speelschulden.
De huwelijkskandidaten bevallen haar niet. Steeds is ze bang, dat ze haar vrijheid op sociaal en emotioneel gebied kwijt zal raken.

Edith Wharton zelf ontworstelde zich aan haar society milieu (in New York. Zij trouwde met Edward Wharton, maar kon haar schrijfambities niet onderdrukken. Zij verliet haar man, om in Parijs een eigen leven op te bouwen tussen schrijvers en kunstenaars.

Marylin French schreef een lang voorwoord voor dit boek, vol bewondering voor de moes van Wharton.

Boek 42: Amor en de erfgenaam

Schrijver: Georgette Heyer
Jaar van publicatie: 1994
Uitg. De Kern, Baarn
Oorspr. uitg. Heinemann, London, 1962
Oorspr. titel: The Nonesuch
Vertaling: A. F. Maitland-van Bemmelen

Ook dit boek viel nog erger tegen dan ik verwacht had. Georgette Heyer heeft de naam, meer historische achtergronden te verwerken in haar boeken dan Barbara Cartland, met wie ze vaak vergeleken wordt.
Het zal zeker zo zijn, dat ze veel onderzoek heeft gedaan naar de gebruiken in de tijd, waarin dit boek zich afspeelt en vooral naar de etiquette in de kringen waarin de hoofdpersonen zich bewegen.

De dames zijn er alleen om mooi en onnozel te zijn. De heren om paard te rijden en ijdeltuiterig gedrag te vertonen. Alles draait om uiterlijk vertoon en gewerkt wordt er bijna nooit. Daar heeft men zijn mensen voor, die geen rol spelen in het verhaal.

Alleen de, zichzelf als 'oude vrijster' betitelde gouvernante van de (natuurlijk) beeldschone, maar onhandelbare tiener Tiffany, werkt en probeert zich op de achtergrond te houden. Als ze echter op een bal tweemaal met de begeerde erfgenaam Waldo danst, slaan de tongen van alle roddelende moeders van huwbare dochters op hol: dat geeft toch geen pas! Ze vergeet haar plaats!
Al even natuurlijk voelt Waldo zich tot Ancilla, de gouvernante, aangetrokken.

Op de achterkant van het boek staat, dat dit een 'lichtvoetige, boeiend geschreven roman' is, 'die de lezer kostelijk zal amuseren.
Helaas, dat was niet het geval. Oorzaak daarvoor was ook de abominabele vertaling, die zeer storend werkte.

Boek 41: Taller women

Schrijver: Lawrence Naumoff
Jaar van publicatie: 1992
Uitg. Harcourt Brace Jovanovich, New York
Deze editie: Flamingo, Londen, 1993

Wat een vervelend boek was dit. Ik heb het uitgelezen, in de hoop, dat het beter werd, maar helaas.
Het moest satirisch zijn, humoristisch, maar opnieuw: helaas.
De relatie tussen mannen en vrouwen: boeken zijn er al over volgeschreven. Dit is er een van. Bekeken vanuit het oogpunt van de man, die bang is voor vrouwen, die 'te groot' worden. Ze verliezen zo hun macht en dat boezemt angst in. Daarom moet alles gedaan worden om die vrouwen eronder te houden.
Angst doet rare dingen met mensen, en dat blijkt hier nog maar eens weer uit.

Boek 40: The Vanishing Point

Schrijver: Val McDermid
Jaar van publicatie: 2013
Uitg. Sphere, London
Oorspr. uitg. Little, Brown 2012

Stephanie Harker gaat met de vijfjarige Jimmy door de douane op een vliegveld in Amerika. Zoals gewoonlijk gaat het alarm af als de metalen platen in Stephanie's been gedetecteerd worden. Ze moet extra gecontroleerd worden en terwijl zij wacht, tot een vrouwelijke douanier komt, wordt Jimmy ontvoerd. Zo te zien door een douane beambte. Stephanie ziet het gebeuren en wil er achter aan. Ze wordt eerst met vrij zachte, maar dan met harde hand tegengehouden.

Als Vivian McKuras van de FBI haar gaat ondervragen, blijkt Stephanie een verhaal te hebben, dat uren duurt. Aanvankelijk komt er echter niets uit, dat een mogelijke dader oplevert en ook na lang doorvragen en -vertellen, is er geen zicht op een mogelijke dader van de ontvoering.

Stephanie is ghost-writer. Ze schrijft biografieën over beroemdheden, die doen of ze het zelf geschreven hebben. Met een van die beroemdheden, Scarlett Higgins, sluit ze, tegen haar gewoonte n, vriendschap. Jimmy is het zoontje van Scarlett en Stephanie, zijn peetmoeder, krijgt de voogdij over Jimmy wanneer Scarlett overlijdt. De vader van Jimmy is al eerder overleden aan een overdosis drugs.

Hier kabbelt het verhaal wat meer voort, zonder alle gruwelijkheden uit de vorige boeken die ik las van McDermid. Wel is de psychologische kijk op de personages en gebeurtenissen weer belangrijk en boeiend. De spanning stijgt geleidelijk.
Vooral naarmate het eind naderde, was het moeilijk het boek weg te leggen.

Boek 39: Ventoux

Schrijver: Bert Wagendorp
Jaar van publicatie: 2013
Uitg. Atlas Contact
Gelezen op Sony e-reader

Omdat de Mont Ventoux een van mijn favoriete plaatsen in Frankrijk is, en omdat ik deelnam aan de Tour de Fleece (op Ravelry) en tijdens het spinnen de 'echte' Tour op tv volgde, vond ik het een goed idee om dit boek nu op de e-reader te lezen.

Het is een makkelijk leesbaar boek. Het is het verhaal over een paar vrienden, die de Mont Ventoux op de fiets beklimmen. Een van de jongens verongelukt.

Jaren later ontmoeten de overgebleven vrienden elkaar weer. De journalist, de ex-drugsdealer, de eigenaar van een reisbureau, de wetenschapper. Bart, André, David en Joost. En de vriendin van allemaal: Laura. Welke rol speelde zij in het verleden en welke speelt ze nu? Zij was het, die de vrienden na al die jaren weer samenbracht, hoewel ze na het ongeluk goed en grondig verdween. Waarom was dat?

Het is het verhaal over vriendschap, die verdergaat, ondanks dat jaren zijn verstreken. Over fietsen en de invloed, die dat kan hebben op de mannen en hun vriendschap.

Boek 38: The Retribution

Schrijver: Val McDermid
Jaar van publicatie:2012
Uitg. Sphere, London
Oorspr. uitg. Little, Brown, London 2011

Na de vorige Val Mc Dermid boeken, nam ik er nog een paar mee uit de bibliotheek. Het was goede lectuur voor warme zomerdagen.
Dit was het laatst verschenen deel in de serie over Tony Hill en Carol Jordan. Voor mij was het niet het beste deel, maar toch lezenswaardig en spannend.

Een seriemoordenaar ontsnapt uit de gevangenis. Omdat Carol en Tony de hand hadden in zijn arrestatie, hebben ze nu alle reden om bang te zijn, dat hij het op hen gemunt zal hebben.

De man is psychopaat en denkt niet volgens lijnen, die normaal geneoemd kunnen worden. Hij was een beroemd tv presentator en heeft scheppen geld op buitenlandse banken, dus geld genoeg om dingen te 'regelen'.

Zijn populariteit was zo groot, dat een aantal mensen in zijn onschuld zijn blijven geloven. Een van hen heeft zijn leven na de vlucht uit de gevangenis voorberid: er staan auto's klaar, een huis en alles wat een mens zoal nodig heeft.

Jacko toont, dat hij echt een plan heeft gemaakt in de gevangenis. Hij begint met moorden en al snel blijkt, dat Carol en Tony niet voor niets bang geweest zijn.

In de zijlijn speelt nog steeds de relatie tussen Tony en Carol. Carol verwijt Tony dat hij de acties van Jacko niet heeft voorzien. De relatie bekoelt daardoor.

Hoeveel agressie, geweld en gruwelijkheden zijn nodig om een boek spannend te maken? Dit was voor mij nu en dan wel wat teveel van alles.

Boek 37: De wrede hand

Schrijver: Val McDermid
Jaar van publicatie: 2008
Uitg. Sijthoff, Amsterdam
Vertaling: Annemieke Oltheten
Oorspr. titel:Beneath the bleeding (HarperCollins, London, 2007)
Deel vijf van de serie over Tony Hill en Carol Jordan

Omdat ik deel zes van deze serie zo spannend en goed vond, en dit deel zo mooi in de bibliotheek voor me klaar stond, nam ik het, samen met nog twee andere van deze schrijfster, mee naar huis.
Ook nu weer: een spannend verhaal, met verschillende verhaallijnen, waaruit blijkt, hoe ingewikkeld het is, om aan verschillende zaken te werken en ook nog een privéleven te hebben.

De psychologie speelt opnieuw een grote rol in het geheel, zowel van daders als van speurders.

Een sterspeler van het voetbalteam van Bradfield is vermoord. De hele stad staat op stelten. Als dan ook nog een bom een gat in de tribune van het voetbalstadion blaast, vermoedt iedereen, dat het om een terroristische aanslag gaat.

Toch ontstaat daarover twijfel: een paar andere mensen lijken ook vergiftigd te zijn - net als de voetballer. Zou er dan toch een seriemoordenaar aan het werk zijn? Zou de dader in de gemeenschap van allochtonen gezocht moeten worden?

Spannend.

Boek 36: Fever of the bone

Schrijver: Val McDermid
Jaar van publicatie: 2010 (oorspr. uitg. 2009)
Uitg. Shere, London
Deel 6 van de serie over Tony Hill en Carol Jordan
Van de schrijfster zijn inmiddels 25 boeken verschenen. Ze heeft veel (internationale) prijzen gewonnen.

Val McDermid had ik niet eerder als schrijfster ontdekt, maar nu ga ik zekere meer van haar lezen. Ik wil niet zeggen, dat ik het boek in een adem heb uitgelezen, daarvoor zijn 500 bladzijden echt wat teveel, maar wegleggen kon ik het toch echt moeilijk. Voor mij een teken, dat ik het een goed en spannend boek vond.
Vooral de psychologische insteek vond ik interessant. Een van de hoofdpersonen, Tony, is psycholoog en geeft adviezen aan de politie, bij het zoeken naar daders van misdrijven. Zelf is hij ook een wat gehavend persoon, want hij heeft zijn vader nooit gekend en haat zijn moeder.
De andere hoofdpersoon in dit boek en in de serie, die inmiddels verschenen is, is DCI Carol Jordan. Zij en haar team onderzoeken naast pas geleden gepleegde misdrijven, ook z.g. 'cold cases'. Zelf gaat ze op zoek naar de vader van Tony. Hij wil echter niets weten over de man, die hem voor zijn gevoel in de steek heeft gelaten.
Sam, een van de leden van het onderzoeksteam, heeft intussen een çold case' zo goed als opgelost.
Paula, een van de andere onderzoeksters, vindt eindelijk iemand om een relatie mee te beginnen.
Stacey is de computernerd van het team. Ze is stiekem verliefd op Sam, maar heeft nauwelijks tijd en aandacht voor iets anders dan haar computers.
Zo heeft iedereen zijn eigen gedachten en beslommeringen. Aardig is ook de komst in het team van een politieman uit een ander district, Alvin Ambrose. Hij is een man, die zelfstandig kan denken.
Tim Parker daarentegen, de psycholoog, opgeleid op de politieacademie, heeft die gave niet. Zijn adviezen worden door Carol als waardeloos ervaren.
Niets anders dus, dan psychologie, ook bij de beschrijving van de speurders.

Het verhaal zelf? Iemand vermoord systematisch jongeren van 14 jaar. Het gebeurt op dezelfde manier: verstikking en verminking na de moord. De dader is moeilijk te vinden. Het ziet ernaar uit, dat de moordenaar opnieuw zal toeslaan.

Boek 35: De glasblazer

Schrijver: Marina Fiorato
Jaar van publicatie: 2007
Uitg. Artemis, Amsterdam
Vertaling: Ernst de Boer en Ankie Klootwijk
Oorspr. titel: The glass-blower

Het duurde even voor ik dit boek een beetje begon te waarderen. Het begin leek wel een studieboek over de geschiedenis van de Republiek Venetië en de glasblaaskunst. Toen die geschiedenis was behandeld en de schrijfster had bewezen veel research te hebben gedaan en alles wat ze had gevonden aan de lezers had verteld, begonnen de hoofdpersonen voor mij te leven. Toch begreep ik ook wel, dat dat eerste deel van het boek hiervoor noodzakelijk was.
De Engelse Nora is de dochter van Elinor, een Britse kunsthistorica, die in Venetië verliefd werd op een gondelier en van hem een dochter kreeg. Zij en haar geliefde verschilden echter teveel van elkaar en teleurgesteld keert Elinor als alleenstaande moeder terug naar Londen.
Het bloed kruipt waar het niet gaan ka, en Nora leert glasblazen. Ze heeft begrepen, dat een van de voorouders van haar vader glasblazer was. Haar huwelijk loopt op de klippen en ze vertrekt naar Venetië om te proberen daar werk als glasblazer te vinden.
Ook het leven van haar voorvader, Corradino, wordt beschreven. List en bedrog speelde in het Venetië van de zeventiende eeuw een grote rol: wie de doge niet beviel, werd zonder pardon uit de weg geruimd.
Nora, die haar eigenlijke naam Leonora weer heeft aangenomen, ondervindt, dat de gebeurtenissen in het verleden nog altijd invloed hebben op het heden.
Spannend, boeiend, informatief.

Het is het eerste boek van Marina Fiorato. Zij studeerde geschiedenis in Oxford en Venetië en volgde een opleiding aan de kunstacademie. Ze is ook actrice en filmrecensent.

Boek 34: Een lichte koude huivering

Schrijver: Karin Slaughter
Jaar van publicatie: 2012
Uitg. Cargo, Amsterdam
Vertaling: Paul Syriër
Oorspr. titel: A faint cold fear (Random House, London, 2003)
Deel 3 van de Sara Linton-reeks

Ik had niet gezien dat dit het derde deel van een serie was. Hoewel het boek goed zelfstandig te lezen is, zou ik toch liever de serie vanaf het begin hebben gelezen. De eerste twee delen staan nu op de e-reader, dus binnenkort kan ik me daar ik even in storten.
Want als je boeken van Karin Slaughter leest, wordt je echt wel door het verhaal opgezogen. Spannend.
Het verhaal speelt zich af rond de campus van het college in een klein stadje, niet ver van Atlanta. Hoofdpersonen zijn Sara Linton, kinderarts en lijkschouwer van het stadje, Jeffrey Tolliver, haar ex-man en commissaris van de plaatselijke politie, Lena Adams, in de vorige delen van de serie zijn gewaardeerde en vertrouwde medewerkster, nu dwarsligger en lid van het beveiligingsteam van het college.
Die beveiliging werkt niet al te goed, want de studenten sneuvelen bij bosjes. Anderen staan doorlopend stijf van de drugs. Niet alleen de studenten, ook leden van het personeel.
Het einde is verrassend en doet verlangen naar meer Karin Slaughter.

Boek 33: The Lace Reader

Schrijver: Brunonia Barry
Jaar van publicatie: 2007
Uitg. HarperCollins e-books
Gelezen op Kindle

Boeken over kant en kantwerkers kan ik maar slecht ongelezen laten, dus toen ik de titel van dit boek zag, moest ik het 'even' lezen.

In het plaatsje Salem, bij Boston, wonen heksen. Ooit vonden er heksenvervolgingen plaats en ook nu nog zouden er heksen leven. De toeristen snellen er naar toe, de inwoners, voor een deel tenminste, proberen aan de verwachtingen te voldoen met winkeltjes, waarzegster en zo meer.

De oudtante van de hoofdpersoon, Towner Whitney die eigenlijk Sophya heet, heeft een eigen zaak. Ze heeft een tearoom, waar toeristen en eigen inwoners komen. Ze heeft etiquette lessen gegeven en ze kan de toekomst voorspellen, door iemand te bekijken door een stuk kloskant. Deze oudtante, Eva, heeft ook Towner opgevoed.

Towner kan niet zo goed overweg met haar moeder, May. Deze woont op een eiland voor de kust, vangt meisjes op, die problemen hebben en helpt ze vooruit.

Het verhaal is vol met geheimzinnigheid. Towner heeft last van geheugenerlies, sinds haar zuster zelfmoord pleegde. Was het wel zelfmoord? Wie was zus Lyndley eigenlijk? Was het de dochter van de zuster van May, Emma? Was het Towner's tweelingzus, weggegeven aan Emma, toen bleek, dat die zelf geen kinderen kon krijgen?

De man van Emma loopt tegenwoordig rond in Salem als evangelist. Hij was vroeger wedstrijdzeiler, werd uit het team gezet, dat zou opgaan voor de America cup, en kon dat maar moeilijk verwerken. Toen ontdekte hij het evangelie en predikte het.Omdat hij Cal heette, werden zijn volgelingen 'Calvinisten'. Tot groot ongenoegen van de protestante gemeente in Salem.

Towner heeft lang in Californe gewoond, na min of meer uit Salem te zijn gevlucht. Nu wordt Eva vermist en haar broer Beezer vraagt haar terug te komen om te helpen Eva te zoeken.

Detective Rafferty onderzoekt de zaak namens de politie van Salem.

Dan zijn er nog de honden van Yellow Dog Island. Het heet zo, omdat er heel veel golden retrievers min of meer in het wild voorkomen.

Er wordt niet veel kant gemaakt in het verhaal, er wordt wel veel over kant en kantwerk gesproken. Meestal als middel om de toekomst te lezen, als werk voor de meisjes, die naar May op het eiland zijn gevlucht, of als verkoopproduct voor toeristen.

Het was wel aardig om te lezen, maar meer ook niet.

Boek 32: Wolf Hall

Schrijver: Hilary Mantel
Jaar van publicatie: 2010
Uitg. Signatuur, Utrecht
Vertaling: Ine Williams
Oorspr. titel: Wolf Hall (uitg. Fourth Estate, London, 2009)

De hele geschiedenis van Engeland ten tijde van Hendrik VIII komt voorbij, vooral zijn strijd om te mogen scheiden van de weduwe van zijn broer, en zijn eerste vrouw, Katherine. Hij wil nu trouwen met Anna Boleyn, maar de kerk verzet zich ertegen.
Het verzet tegen de kerk is tegelijkertijd groot, niet alleen bij de koning, maar ook bij de bevolking. Wanneer Hendrik besluit, zich niet meer te houden aan de regels van de kerk en de paus, verzet de bevolking zich niet echt.
Toestemming om de bijbel in de landstaal te lezen zou maken, dat je geen ketter bent, wanneer je een Engelstalige bijbel in je bezit had. Ook in het boek worden talloze ketters veroordeeld en ter dood gebracht. Ook andere misstanden in de kerk worden  uitgebreid beschreven.
Hoofdpersoon in dit alles is niet de koning, maar Cromwell, eerst rechterhand van kardinaal Wolsey, maar wanneer die in ongenade valt, van de koning en ook van de Boleyns.

Wanneer je niet precies alle ins en outs van de Engelse geschiedenis paraat hebt, is dit boek moeilijk te lezen: er wordt veel bekend verondersteld. Vooral ook plaatsen waar een en ander zich afspeelt. Namen vliegen je om de oren, iemand, die het ene moment bij de voornaam wordt genoemd, krijgt even later zijn achternaam alleen, en nog weer een paar bladzijden verder de adellijke titel die inmiddels verworven is. Niet bij te houden.
Het meest storende vond ik, dat Cromwell steeds alleen als 'hij' wordt aangeduid. Verwarrend, vooral als er nog andere mannen aan het woord of in de scene aanwezig zijn.

Wolf Hall kreeeg de Booker prijs in 2009. Ik zag ook echt de kwaliteit ervan wel in, maar het was toch duidelijk niet mijn boek. Blij dat ik me door de 672 bladzijden heb heengeworsteld.

Boek 31: 7 Days

Schrijver: Deon Meyer
Jaar van publicatie: 2012
Uitg. Hodder & Stoughton, London
Oorspr. titel: 7 dae
Oorspr. uitg.: Human & Rousseau, Kaapstad, 2011

Met de nodige moeite las ik dit boek uit. Dat wil dus zeggen, dat ik er niet enthousiast over was, en dat mijn 'gids' bij het lezen van spannende boeken, de VN thrillergids (over een maand komt hij weer uit!), niet altijd geloofd moet worden. Vorig jaar stond Meyer bovenaan in de beoordelingen, weliswaar met de voorganger van 7 Days.

Eerst even de inhoud in het kort. De politie in Kaapstad onderzoekt een 'cold case', de moord op een jonge, knappe advocate, nadat er een e-mail is binnengekomen. Daarin dreigt de afzender, dat hij politiemensen zal neerschieten, als ze de dader van deze moord, die ze volgens deze persoon kennen, niet onmiddellijk arresteren.
De sluipschutter begint inderdaad politieagenten neer te schieten. Eerst alleen in de benen, dan een treffer met dodelijke afloop. Pers en politiek bemoeien zich ermee, want de e-mails komen ook bij de pers binnen.
Benny Griessel leidt het onderzoek. Zijn leven is nogal gecompliceerd, na een scheiding en nadat hij verslaafd was aan de drank. Nu is hij al geruime tijd van de drank af, maar  bezwijkt steeds bijna voor de verleiding. Zijn vriendin, Alexa, was ook verslaafd. Zij zal weer gaan optreden, maar de zenuwen daarvoor maken, dat ze toch weer naar de fles grijpt. Benny heeft het te druk met het onderzoek en kan niet genoeg tijd aan Alexa besteden.

Het verhaal is vast wel spannend, maar het Engels, dat te pas en te onpas doorspekt werd met Afrikaanse kreten, of woorden in een inheemse taal, maakte het lezen voor mij geen genoegen. Misschien was het minder storend in het originele werk, dat in het Afrikaans is geschreven.
De vele namen vielen bijna niet uit elkaar te houden. Iedereen werd door iedereen weer anders genoemd: bij de voornaam, bij de achternaam, bij de rang of met een bijnaam, die ook niet altijd dezelfde hoefde te zijn. Te ingewikkeld voor mij helaas.
De verhoudingen binnen politieke organisaties en de spanningen tussen de rassen in Afrika zijn mij niet voldoende bekend, om alles te begrijpen wat hier beschreven is.
Zo waren er nog een aantal kleine of grote irritaties.

Zoals gezegd: ik was niet enthousiast.

Boek 30: Zwarte Kant

Schrijver: Kisling & Verhuyck
Jaar van publicatie: 2012
Uitg. De Arbeiderspers

Tijden geleden zag ik een recensie van dit boek. Als het woord 'kant' in de titel staat ben ik al bijna zover, dat ik het boek wil lezen, maar toen het ook in de laatste thrillergids van VN vier sterretjes kreeg, wist ik zeker, dat ik het moest gaan lezen.
Ik werd niet teleurgesteld.
Op de kaft staat, dat het een 'onconventionele kasteelroman' is en dat klopt wel ongeveer.

In een Frans dorp staan twee kastelen. Verder is er niets te beleven. Er moeten meer toeristen gelokt worden. De burgemeester klust bij met een B&B, is vriendjes met een van de kasteeleigenaren. (Volgens het boek is er een verschil tussen kasteeleigenaren en kasteelheren) Hij zit ruim in het geld en besteedt dat aan historische prullaria. Vooral dingen, die aan Marie Antoinette hebben toebehoord, moet hij hebben. Zijn kasteel puilt uit van de dingen en dingetjes. Als hij op zijn kasteel een congres van filologen ontvangt, is het dan ook een schok, wanneer een van de professoren dood op het bed van M.A. wordt aangetroffen.

Het andere kasteel is authentieker, maar stort van armoede bijna in elkaar. De kasteelheer doet al het mogelijke om het in stand te houden, daarbij tegengewerkt door kasteeleigenaar en burgemeester.
Tijdens het lezen leert men veel over oude boeken en het verzamelen ervan, over de personen die aan het congres deelnemen, over de handel in oude boeken en degenen, die die handel bedrijven. Over hebzucht van verzamelaars. Over jaloezie. Over Franse dorpjes. Zoals VN al schreef: als je het boek niet mooi vindt, heb je toch iets bijgeleerd.

Ik vond het wel mooi.

Boek 29: Midzomernacht

Schrijver:Asa Larsson (de hoofdletter voor åsa kon ik niet vinden op het toetsenbord)
Jaar van publicatie: 2005
Uitg. Anthos, Amsterdam
Vertaling: Jasper Popma
Oorspr. titel: Det blod som spills (Bonniers, Stockholm, 20050

Het was al lang geleden, dat ik een Scandinavische thriller gelezen had, en deze lag er al een tijdje.
Ik wil niet zeggen, dat ik het boek in een adem heb uitgelezen, daarvoor was het te dik, maar het scheelde weinig.Het boeide me vanaf de eerste bladzijde.
Nader onderzoek wees uit, dat dit het tweede deel was van een serie van vijf boeken. Allemaal met als hoofdpersoon de advocate Rebecka Martinsson. Gelukkig was het boek prima zelfstandig te lezen.
Van VN krijgt het maar twee sterren in de Detective en thrillergids van 2005, maar daar wordt het ook een 'verdienstelijk godsdienstdrama' genoemd. Inderdaad: er wordt een predikante gedood, maar niet zozeer uit godsdienstige drijfveren, maar omdat ze zich teveel bemoeide met de gang van zaken in het Zweedse oord, waar dit zich allemaal afspeelt. Ze werd te populair bij de vrouwen, de mannen voelden zich bedreigd.
De personages gaan vrij snel leven. Zoals gebruikelijk in Scandinavische thrillers hebben de politiemensen ook gewoon een leven, met hun eigen zorgen. Heel plezierig.
Van de serie zijn er geloof ik maar twee in het Nederlands verschenen en drie in het Engels. Toch eens op zoek gaan naar de andere titels. In Zweden zijn ze zeer populair.

Boek 28: De Metsiers

Schrijver: Hugo Claus
Jaar van publicatie: 2012 (Deze versie: deel 17 uit de reeks 'Verboden Boeken' van de Volkskrant)
Oorspr. uitg. De Bezige Bij, 1950

Niet eerder las ik werk van Hugo Claus en hoewel ik zijn stijl bewonder, zal ik toch niet snel deze ervaring herhalen. Het is me te somber, te uitzichtloos. Er zijn geen of weinig mogelijkheden tot verandering.

De Metsiers zijn de leden van een plattelandsfamilie in Vlaanderen. Ze geven om God noch gebod, plegen incest en inteelt, en een mensenleven heeft voor hen ook niet echt veel te betekenen. Om over dierenlevens te zwijgen: er wordt wat afgestroopt.

De Moeder regisseert vanuit het huis waar de familie woont. Ana is de enige dochter. Metsiers zelf is spoorloos verdwenen, de moeder heeft nu een relatie met Mon. Jules, de knecht, heeft zich bekeerd, volgens zeggen. Of het echt diep gaat? En dan is er Bennie - geestelijk niet helemaal volwaardig. Hij is dol op Ana en wil met haar samenwonen. Buurtbewoners maken hem belachelijk en voeren hem dronken. De familie komt daartegen in opstand.
Jim Braddok is een Amerikaanse soldaat, die zich eenzaam voelt en een avontuurtje met Ana heeft. Hij laat zich bij de Metsiers inkwartieren, maar welkom is hij er niet. Vertrouwen is ook wederzijds afwezig.

Het broeit bij de Metsiers. Dat maakt, dat je dit boekje (want het is maar kort) toch geboeid uitleest.

Boek 27: De kaarsenmaakster

Schrijver: K.C. McKinnon
Jaar van publicatie: 1999
Uitg. Van Reemst, Houten
Vertaling: Fien Volders et al
Oorspr. titel: Candles on Bay Street (Doubleday, New York, 1999)

Een intriest verhaal over een ooit populaire high school leerlinge, die, ondanks alle waarschuwingen wegliep met een jongen, die net een iets mooiere auto had dat de anderen, die bovendien in drugs dealde en onbetrouwbaar was.
Haar buurjongen Sam vertelt het verhaal. Hij was verliefd op Dee Dee. Zij woonde naast hem, maar toen hij, na hun eindexamen, wilde vragen, of ze zijn vriendin wilde zijn, liep ze weg.
Nu is hij dierenarts in zijn geboorteplaats, samen met zijn vrouw Lydia.
Dee Dee keert terug naar Fort Kent. Zij maakt en verkoopt kaarsen in wat haar ouderlijke woning was. Ze heeft daar haar intrek genomen, samen met haar 9-jarige zoontje Trooper.
Lydia sluit vriendschap met Dee Dee. Sam ziet het met de nodige twijfel aan.
Dan blijkt, dat Dee Dee een geheim met zich meedraagt, dat de levens van haar oude vrienden (en de nieuwe, Lydia) voorgoed zal veranderen.

Boek 26: Herinneringen van een onzichtbare man

Schrijver: Harry F. Saint
Jaar van publicatie: 1987
Uitg. A.W. Bruna & Zoon
Vertaling: Jan Smit
Oorspr. titel: Memoirs of an Invisible Man

Een boek over een onzichtbare man, geschreven door een heilige (Saint) moest bijna wel de moeite van het lezen waard zijn.
Het is het onwaarschijnlijke verhaal van Nick Halloway, die bij een bezoek aan een 'onderzoeksinstituut', waar onderzoek naar magnetisme wordt gedaan., maar dat erg lijkt op een kerncentrale, na een ontploffing onzichtbaar wordt. Hij wordt gezocht door agenten van de geheime dienst en moet op de vlucht. De onzichtbaarheid heeft voordelen: hij is niet eenvoudig te vinden, maar ook nadelen: zo wordt alles wat hij eet of drinkt zichtbaar in zijn slokdarm en ingewanden.
De schrijver heeft heel goed nagedacht over alle problemen, die een man kan tegenkomen als hij onzichtbaar is en gezocht wordt. Het maakt dit boek spannend om te lezen: je bent toch benieuwd, wat hem allemaal gaat overkomen en hoe hij dat oplost.
Het is de debuut-thriller van deze schrijver en voor de filmrechten ontving hij 1,3 miljoen dollar.

Boek 25: Mooie Antonio

Schrijver: Vitaliano Brancari
Jaar van publicatie: 2012
Uitg. Atheneum-Polak en Van Gennep, Amsterdam
Vertaling: Yond Boeke en Patty Krone
Oorspr. titel: Il bell'Antinio (Mondadori, Milano, 2001)
In Nederland eerder uitgegeven als De mooie Antonio door De Arbeiderspers, te Amsterdam als Grote ABC 26 (1965)
Oorspr. uitg. 1949

Met enige twijfel begon ik aan dit boek. De lovende kritieken maakten, dat ik er toch in begon/ Vitaliano Brancari wordt gerekend tot de meest invloedrijke Italiaanse auteurs van de twintigste eeuw.
Hij werd geboren op Sicilië. waar dit boek zich ook afspeelt.
Hoofdpersoon is de mooie Antonio. Geen vrouw kan de ogen van hem afhouden, al wanneer hij nog een klein jongetje is. Tot ongenoegen van de pastoor kijken de vrouwen meer naar Antonio tijdens de mis dan naar hem.
Antonio gaat voor zijn studie naar Rome. De verhalen over hem en zijn veroveringen zijn talrijk.
Als hij terugkomt naar zijn geboorteplaats, staat een huwelijkskandidate al klaar. Antonio en Barbara trouwen. Na drie jaar komt het afschuwelijk gevonden feit uit, dat Antonio impotent is. Wat een schande. De hele familie, of liever: de hele stad bemoeit zich ermee, want mannelijkheid is het belangrijkste wat er is.
Intussen dreigt een oorlog. Om problemen te voorkomen, doet iedereen maar wat de fascisten willen.

Het boek steekt de draak met het macho gedrag van Siciliaanse (en Italiaanse) mannen. Ook het fasisme voor bespottelijk gemaakt. Het gebeurt in een mooi vertaalde tekst, vol prachtige, soms poëtische, zinnen, soms ook buitengewoon humoristisch.
Toch had ik het gevoel, dat het boek te lang was. Te veel mannelijkheid, teveel politiek geneuzel, te veel woorden.

Boek 24: The lacemakers of Glenmara

Schrijver: Heather Barbieri
Jaar van publicatie: 2009
Uitg. HarperCollins
Gelezen als Kindle e-book

Boeken die over handwerksters gaan, kan ik altijd slecht laten liggen en dat was dan ook de reden, dat ik dit op mijn Kindle zette.
Kate Robinson, een jonge Amerikaanse, is op reis gegaan naar Ierland, nadat haar van oorsprong Ierse moeder was overleden en haar relatie op de klippen was gelopen.
Ze trekt te voet door Ierland en tijdens een hevige regenbui mag ze meerijden met William, die met paard en wagen rondreist. Hij zet haar af in Glenmara. Ze krijgt onderdak bij Bernie, die aangeeft, dat ze eigenlijk toch een Bed en Breakfast wilde beginnen. Haar man is kort geleden overleden en ze voelt zich eenzaam. De kantkring komt samen bij Bernie en Kate, die modeontwerpster was in Amerika, voelt zich tot de oude technieken aangetrokken. Ze sluit zich min of meer aan bij de groep, leert hun vaardigheden en sluit vriendschap met de meesten van hen. Ze helpt ze, modernere ontwerpen met hun kant te maken en het bijvoorbeeld te gebruiken voor lingerie. De pastoor is het daar niet mee eens. Hij regeert zijn parochie met harde, conservatief katholieke hand.

Het is allemaal tamelijk voorspelbaar. Ook vrij onwaarschijnlijk: ik heb er heel wat jaren over gedaan om een beetje kennis te krijgen over het maken van kant. Kate doet het er even bij.
Veel zaken worden terloops opgemerkt, andere, vooral het Ierse landschap en de relatie van de inwoners van Glenmara tot de kerk en zijn pastoor, worden wel heel erg uitgebreid beschreven. het haalt de vaart uit het verhaal en maakt het wat saai, ondanks de soms heftige reacties, die de kantwerksters en hun familieleden vertonen, na het dragen van de met kant gepimpte lingerie.

Boek 23: Cambridge

Schrijver: Caryl Phillips
Jaar van publicatie: 1996
Uitg. De Bezige Bij, Amsterdam
Vertaling: Peter Bergsma
Oorspr. titel: Cambridge (Bloomsbury, Londen, 1991)

Emily Cartwright is een jonge Engelse vrouw, die uitgehuwelijkt gaat worden aan een veel oudere man. Voor die tijd gaat ze echter kijken op de plantage van haar vader in West Indië. Ze reist samen met haar vertrouwelinge Isabella. Deze sterft echter tijdens de bootreis. Moederziel alleen moet Emily zich staande houden in de Westindische mannenwereld, een tropische wereld, met zwarte slaven, die heel andere gebruiken hebben dan Emily tijdens haar opvoeding in haar vertrouwde Engelse omgeving leerde kennen en als 'smaakvol' had leren zien. De kleding van de slaven voldeed daar bijvoorbeeld niet aan. Ze blijft aanvankelijk de dikke Engelse kleding dragen in het hete klimaat.
Ze sluit, na eerste enige aanvaringen met hem te hebben gehad, vriendschap met Mr. Brown, die de leiding heeft op de plantage. Ze verwachtte ene Mr. Wilson in die functie, maar die is spoorloos verdwenen en niemand durft haar te vertellen waarheen en waarom. Andere blanken waar ze op gepaste wijze mee denkt om te kunnen gaan, zijn de dokter en de dominee.

Het tweede deel van het boek is het verhaal van de slaaf, die Cambridge wordt genoemd. De manier waarop hij de gebeurtenissen beschrijft, die eerder door Emily werden opgetekend, verschillen als dag en nacht.

De schrijver is zelf in West-Indië geboren. Hij groeide op in Engeland. Hij is in verwarring over zijn afkomst en wil in zijn romans gebeurtenissen beschrijven die tot de gemeenschappelijke erfenis van zijn volk behoren. Hij stelt, dat hij een wetenschappelijk historisch artikel zou kunnen schrijven, maar hij schrijft liever een roman, die voor meer mensen toegankelijk is. De lezer leert iets van de beschrijving van interessante personages en zal zo misschien nooit meer hetzelfde denken over de geschiedenis.

Het boek zet zeker aan tot denken. De verschillende oogpunten, die gebruikt worden, maken het boek interessant. Vervelend vond ik het gebruik van cursief gebruikte woorden, te pas en te onpas, door het hele boek heen.

Aantal gelezen bladzijden in 2013: 6400

Boek 22: Had maar een kat gekocht

Schrijver: Marijke Höweler
Jaar van publicatie: 1986
Uitg. De Arbeiderspers, Amsterdam

Vrije huwelijken,. vrije opvoeding en wat van deze combinatie komt, beschrijft Marijke Höweler graag, met humor en toch met pessimisme: het moet wel fout gaan.

Dat gaat het ook in deze roman over de tweeling Victor en Emily, die in plaats van een vrije opvoeding geen enkele opvoeding krijgen. Ze voeden elkaar min of meer op, zijn op bepaalde manieren vroegwijs, kunnen lezen noch schrijven, want ze zien het nut niet in van schoolbezoek. De man, die tijdens hun eerste jaren voor hun vader doorging (Joey) blijkt dat toch niet te zijn. Hij is een schilder, die niet helemaal gelukt mag heten. Echte vader is Winnifred, min of meer mislukte componist, die zijn liefde voor muziek wel doorgeeft aan de tweeling. Zij gaan optreden, worden reusachtig populair en verdienen veel geld. Gelukkig maar, zo hoeven hun (drie) ouders niets te doen dan het geld op te maken.
Gelukkig? Dat wordt niemand hiervan.

In de tijd dat Marijke Höweler veel publiceerde en ook zeer populair was bij middelbare scholieren (het was literatuur, met spannende onderwerpen en het las heel vlot) vond ik haar werk al niet interessant. Ik begreep niet goed, waarover al die lovende kritieken gingen. Nu probeerde ik het nog eens. Nog steeds is het niet mijn type boek, maar de stijl die ze gebruikt is mooi, het perspectief waarmee ze de tweeling en hun leven weergeeft goed gevonden. Het leven dat ze beschrijft van al die super vrije echtparen komt me ook bekend voor. De ironie spat van de bladzijden.
Toch niet mijn favoriete boek.

Omdat Blogger mij niet langer wil laten bijhouden hoeveel bladzijden ik gelezen heb dit jaar, zal ik het maar onder ieder bericht aangeven. Het zijn er tot nu toe 6169 in 2013.

Boek 21: De vanger in het graan

Schrijver: J.D. Salinger
Jaar van publicatie: 1978 (eerste druk)
Uitg. J.M. Meulenhoff
Vert. Johan Hos (1989)
Oorspr. titel: The Catcher in the Rye (1951)

Holden Caulfield, zestien jaar oud, is weer van school gestuurd. Hij verzet zich dan ook tegen iedere vorm van schoolsheid en eigenlijk tegen alles en iedereen. Hij besluit de paar dagen die hem nog resten op deze school, niet af te wachten en te vertrekken naar New York.
Omdat zijn ouders (die daar wonen) niet mogen weten, dat hij ook van deze school gestuurd is, zwerft hij rond. Hij gaat in een hotel, zwerft door het park en voelt zich eenzaam en depressief. Een afspraakje met een oud-vriendinnetje loopt op niets uit. De enige persoon, waar hij wel mee wil praten is zijn zusje Phoebe. Hij sluipt zijn ouderlijk huis binnen, zijn ouders zijn niet aanwezig en hij maakt Phoebe wakker. Ze praten samen wat. Hij vertelt haar, dat hij van plan is te vertrekken. Phoebe schrikt daarvan.
Als zijn ouders thuiskomen, sluipt Holden weer naar buiten. Hij belt een oud-leraar op, die hem uitnodigt bij hem thuis. Hij kan daar slapen, maar vertrekt ook daar weer, midden in de nacht. Hij probeert op een bankje in het station te slapen, maar het lukt niet erg. Koud, dronken, eenzaam, depressief - hij lijkt toch iedereen waar hij zo'n hekel aan had te missen. Nog verzet hij zich ertegen. Hij schrijft Phoebe een briefje, waarin hij vertelt, dat hij toch meteen gaat vertrekken. Als ze mee wil gaan, bedenkt hij zich en gaat met haar naar huis. Hij begint zich langzaam aan te passen.

Ook hier een kind, met een problematische puberteit. Nog steeds komen de boeken die ik lees in paren, lijkt het. Het vorige ging over een meisje, dat misbruikt en mishandeld werd, hier maakt een jongen zelf de problemen. Opgroeien is zo eenvoudig niet.

Boek 20: Maar buiten is het feest

Schrijver: Arthur Japin
Jaar van publicatie: 2012
Uitg. De Arbeiderspers

De kranten staan er vol mee: berichten over kindermisbruik. Vooral naar de kerk wordt in dat verband gewezen en ook mannelijke kinderverzorgers en leerkrachten moet en het al dan niet terecht ontgelden. Je leest het, vindt het erg, maar of het nu echt doordringt hoe erg die dingen voor degenen, die het meemaken wel is?

Japin maakt duidelijk, wat iemand in zo'n geval meemaakt. Je beseft bij het lezen ervan, dat het ook vaak heel dichtbij gebeurt, in de huiselijke kring. Weinig daarvan komt aan het licht. Dit boek word je als het ware ingezogen, je voelt je betrokken bij de beschreven gebeurtenissen, waarvan Zonne, de bekende zangeres, ofwel het kleine meisje Weijntje, de hoofdpersoon is. Haar stiefvader beloert haar bij iedere gelegenheid, en hij misbruikt haar later ook herhaaldelijk. Ze durft er weinig over te zeggen, en als ze het toch probeert, wordt ze niet geloofd.

Een prachtig geschreven boek over een moeilijk onderwerp.

Boek 19: In besten Händen

Schrijver: Sky du Mont
Jaar van publicatie: 2007
Uitg. Diane Verlag, München

Mark Richter struikelt, wanneer hij ziet, dat zijn vader een ongeluk lijkt te hebben gehad en hij te hulp wil snellen. Zijn vader heeft echter een beroerte gehad en wordt opgenomen in een kliniek, waar ook Mark zelf met een gebroken schouder en hersenschudding terechtkomt.

Mark is niet ziek genoeg om de dingen die om hem heen gebeuren niet op te merken en hij ziet allerlei vreemde zaken. Er wordt een verpleegster vermoord, hoewel het er als een ongeluk moet uitzien. Mark gaat op onderzoek uit, geholpen door de psychologe bij de politie en vriendin van Mark, Christine. Ook zijn dochter Ricarda helpt.

De chefarts van de kliniek is kort geleden overleden en er is een machtsstrijd ontstaan tussen de twee artsen, die zichzelf als opvolger zien. De goede naam van de kliniek moet tot elke prijs bewaard blijven.

Een echte Duitse Krimi, zoals er veel op de televisie getoond worden. Wel spannend en aangenaam om eens te lezen.