Jaar van publicatie: 2012
Uitg. De Arbeiderspers
Tijden geleden zag ik een recensie van dit boek. Als het woord 'kant' in de titel staat ben ik al bijna zover, dat ik het boek wil lezen, maar toen het ook in de laatste thrillergids van VN vier sterretjes kreeg, wist ik zeker, dat ik het moest gaan lezen.
Ik werd niet teleurgesteld.
Op de kaft staat, dat het een 'onconventionele kasteelroman' is en dat klopt wel ongeveer.
In een Frans dorp staan twee kastelen. Verder is er niets te beleven. Er moeten meer toeristen gelokt worden. De burgemeester klust bij met een B&B, is vriendjes met een van de kasteeleigenaren. (Volgens het boek is er een verschil tussen kasteeleigenaren en kasteelheren) Hij zit ruim in het geld en besteedt dat aan historische prullaria. Vooral dingen, die aan Marie Antoinette hebben toebehoord, moet hij hebben. Zijn kasteel puilt uit van de dingen en dingetjes. Als hij op zijn kasteel een congres van filologen ontvangt, is het dan ook een schok, wanneer een van de professoren dood op het bed van M.A. wordt aangetroffen.
Het andere kasteel is authentieker, maar stort van armoede bijna in elkaar. De kasteelheer doet al het mogelijke om het in stand te houden, daarbij tegengewerkt door kasteeleigenaar en burgemeester.
Tijdens het lezen leert men veel over oude boeken en het verzamelen ervan, over de personen die aan het congres deelnemen, over de handel in oude boeken en degenen, die die handel bedrijven. Over hebzucht van verzamelaars. Over jaloezie. Over Franse dorpjes. Zoals VN al schreef: als je het boek niet mooi vindt, heb je toch iets bijgeleerd.
Ik vond het wel mooi.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten