Jaar van publicatie: 2012
Uitg. Atheneum-Polak en Van Gennep, Amsterdam
Vertaling: Yond Boeke en Patty Krone
Oorspr. titel: Il bell'Antinio (Mondadori, Milano, 2001)
In Nederland eerder uitgegeven als De mooie Antonio door De Arbeiderspers, te Amsterdam als Grote ABC 26 (1965)
Oorspr. uitg. 1949
Met enige twijfel begon ik aan dit boek. De lovende kritieken maakten, dat ik er toch in begon/ Vitaliano Brancari wordt gerekend tot de meest invloedrijke Italiaanse auteurs van de twintigste eeuw.
Hij werd geboren op Sicilië. waar dit boek zich ook afspeelt.
Hoofdpersoon is de mooie Antonio. Geen vrouw kan de ogen van hem afhouden, al wanneer hij nog een klein jongetje is. Tot ongenoegen van de pastoor kijken de vrouwen meer naar Antonio tijdens de mis dan naar hem.
Antonio gaat voor zijn studie naar Rome. De verhalen over hem en zijn veroveringen zijn talrijk.
Als hij terugkomt naar zijn geboorteplaats, staat een huwelijkskandidate al klaar. Antonio en Barbara trouwen. Na drie jaar komt het afschuwelijk gevonden feit uit, dat Antonio impotent is. Wat een schande. De hele familie, of liever: de hele stad bemoeit zich ermee, want mannelijkheid is het belangrijkste wat er is.
Intussen dreigt een oorlog. Om problemen te voorkomen, doet iedereen maar wat de fascisten willen.
Het boek steekt de draak met het macho gedrag van Siciliaanse (en Italiaanse) mannen. Ook het fasisme voor bespottelijk gemaakt. Het gebeurt in een mooi vertaalde tekst, vol prachtige, soms poëtische, zinnen, soms ook buitengewoon humoristisch.
Toch had ik het gevoel, dat het boek te lang was. Te veel mannelijkheid, teveel politiek geneuzel, te veel woorden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten