Boek 52: The Vanishing Act of Esme Lennox

Schrijver: Maggie O'Farrell
Jaar van verschijnen: 2007
Uitg. Headline Review, Londen

Dit boek stond als familieroman in de bibliotheek. Het vorige, van Suzanne Vermeer, bij de thrillers. Maar dit was veel meer een thriller dan het vorige. Stel je voor: een meisje, opgegroeid in het koloniale India en opgevoed met strenge regels van wat hoort en niet hoort (geen stukje bloot been mag te zien zijn tussen rokzoom en laarsje, nooit naar buiten zonder hoed en handschoenen) komt in de jaren '30 naar Edinburgh, met haar ouders en oudere zus. Hun baby-broertje is in India overleden aan tyfus, een traumatische ervaring voor Esme, het jongste meisje, dat op dat moment alleen met hem thuis was, naast het kindermeisje, dat ook door de ziekte was overvallen en eraan overleed.

Esme is onconventioneel, zegt wat ze denkt en zorgt door haar sociaal onaangepast gedrag voor problemen. Ze wil verder leren en niet de huwelijksmarkt op, zoals de gewoonte is voor meisjes 'van stand'. Er moet dus iets gebeuren, om haar haar plaats te wijzen.

Jaren later ontvangt Iris Lockhart een brief, waarin staat dat ze een oud-tante heeft in een psychiatrische inrichting, die binnenkort naar huis mag.

Iris heeft nog nooit gehoord van deze oud-tante en de enige die er meer van zou kunnen weten is haar grootmoeder, Kitty, die echter niet in staat lijkt antwoorden te geven op de vragen van Iris.

Het is een verhaal van jaloezie, van bedrog, van volslagen verstoorde familieverhoudingen. Beschreven op een zo subtiele manier, en daarmee aantonend, hoezeer het verleden invloed kan hebben op het heden. Een geweldig boek, prachtig geschreven.

En hiermee heb ik een waardig boek gelezen om de serie van 52 af te maken! Maar het jaar is nog niet om en we gaan nog even vrolijk verder!

Boek 51: All-inclusive

Schrijver: Suzanne Vermeer
Uitg. Bruna
Jaar van verschijning: 2009

Een gezin uit Almere brengt een all-inclusive vakantie door in Turkije. De 10-jarige tweeling verdrinkt (beide jongens) in de nep-rivier in het resort.

Na aanvankelijk verblind te zijn door hun verdriet, gaan de ouders beseffen, dat het ongeluk misschien geen incident is geweest en ze gaan op onderzoek uit.

Het boek leest als een trein, maar hoe verder je in het boek vordert, hoe minder het verhaal aanspreekt. Het eind is een beetje slapjes.

Niet geweldig dus.

Boek 50: Springstof

Schrijver: Liza Marklund
Uitg. De Geus
Jaar van verschijning: 2002
Oorspronkelijke titel: Sprängaren (Stockholm, Ordupplaget, 1998)
Vertaling: Ina Sassen
Wat een verschil met het vorige boek, dat ik las, ondanks ook de vele overeenkomsten: beide boeken zijn door een Zweedse vrouwelijke auteur geschreven, beide spelen zich af in Stockholm. Maar dit verhaal was spannend vanaf de proloog, en bleef dat tot het eind.
Het speelt zich af bij de redactie van een avondblad. Annika Bengtzon, chef misdaadredactie wordt vlak voor Kerst uit bed gebeld. Er is een bom ontploft in het olympisch stadion, waar de voorbereiding van de Spelen in volle gang is.
Met veel kennis van de krantenwereld beschrijft Marklund hoe Annika worstelt met wat ethisch gezien gepubliceerd kan worden, de spanningen tussen werk- en thuissituatie, vooral zo vlak voor de feestdagen, de tegenwerkingen van jaloerse collega's. die graag zelf hoofd van de misdaadredactie zouden zijn geweest en intussen wordt het verhaal steeds spannender en beklemmender.
Goed boek.

Boek 49: Verwrongen levens

Schrijver: Mari Jungstedt
Jaar van verschijnen: 2008
Uitg. Signatuur, Utrecht
Oorspronkelijke titel: Den döende dandyn
Uitg. 'in agreement with' Salomonsson Agency, 2005
Vertaling: Neeltje Wiersma

Als je een aantal boeken hebt gelezen, waar je heel enthousiast over bent, is het moeilijk om in een nieuw boek, van een nieuwe auteur te komen en het werk te waarderen. Dat is me bij dit boek niet gelukt. Het wist me maar niet te boeien. Op de achterkant stond dan wel, dat je pas aan het einde van het verhaal weer kunt ademhalen, maar daarmee had ik geen enkele moeite, integendeel: ik viel er doorlopend bij in slaap.

Op het eiland Gotland is een moord gepleegd. Die moet opgelost worden en in de tussentijd worden er nog een paar mensen vermoord. Alles speelt zich af in de kunstwereld, en daar moet de lezer dus ook alles van weten. Vooral ook, hoe alle straten, pleinen en bruggen heten, waar een en ander gebeurt.
Ook de homoscene in Stockholm speelt een belangrijke rol. Niet interessant geschreven.

De zaak wordt opgelost, de rechercheurs kunnen weer verder met hun ruzietjes (die ook al niet interessant willen worden) en de journalist, die ook in andere boeken van Mari Jungstedt voorkomt, raakt zijn verloofde kwijt en daarmee ook zijn dochtertje. Kan weer mooi bij elkaar komen in een volgend boek. Gaap.

Gauw vergeten maar.

Boek 48: Die Markgräfin

Schrijver: Sabine Weigand
Jaar van publicatie: 2004
Uitg. Krüger, Frankfurt am Main

De schrijfster is historicus. Tijdens haar studie kwam ze de figuur Barbara von Brandenburg-Anspach tegen en het haar levensverhaal liet haar niet meer los. Uiteindelijk schreef ze dit, haar eerste, boek over Barbara.

Als 8-jarige werd Barbara uitgehuwelijkt aan een haar volkomen onbekende hertog. Op haar 10e ging ze ook werkelijk naar het hertogdom toe, trouwde en maakte kennis met de veel oudere hertog. Met veel begrip ging hij met haar om. Maar helaas: na twee jaar overleed hij en als 12-jarige weduwe keert ze terug naar haar ouders, broers en zusters. Echter wel als hertogin: een veel hogere status dan de rest van haar familie. Dit roept jaloezie op.
Maar dan komt de koning van Bohemen, en weer wordt Barbara uitgehuwelijkt, op 15-jarige leeftijd. Nu wordt ze dus koningin. Maar de koning heeft geen tijd voor zijn bruid, ze trouwen met de handschoen en Barbara blijft gewoon thuis wonen. Haar echtgenoot voert oorlog met de koning van Hongarije. Wanneer deze heren vrede sluiten, biedt de Boheemse koning Barbara's erfenis, het hertogdom, aan aan de Hongaarse koning. Wanneer Barbara daartegen protesteert krijgt ze een bedrag in geld, dat echter nooit aankomt. Haar broers krijgen later in plaats daarvan een grondgebied. Zo heeft Barbara niets meer, en haar echtgenoot, die ze na zo'n 15 huwelijksjaren nog steeds niet gezien heeft, heeft geen belangstelling meer in haar: er valt immers niets meer te halen! Wanneer Barbara echter wil scheiden en daarvoor een brief naar de paus schrijft, sluiten haar broers haar op in een onherbergzaam kasteel.

Dit is één deel van het boek. Het speelt zich af in het midden van de 16e eeuw. Het andere deel speelt zich in onze tijd af. In het kasteel waar Barbara ooit gevangen zat, wordt een kistje gevonden met daarin de resten van een baby. Het kistje is ingemetseld in een muur, die gerestaureerd moet worden. De zoektocht naar de herkomst van deze vondst is heel boeiend, met citaten uit archiefstukken.

Barbara heeft echt bestaan. De schrijfster heeft echter de onbekende stukken zelf ingevuld. het zou zo gegaan kunnen zijn - van haar leven na haar gevangenzetting is niet echt veel bekend.

Ik nam dit boek mee uit de bibliotheek, om weer eens een Duits boek te lezen en zo de taal wat bij te houden. Het boeide me meer dan ik verwacht had: het is geschreven in een taal, die goed te begrijpen is en die blijft boeien. Het is heel beeldend, met veel voorstellingsvermogen en oog voor detail, geschreven. Bovendien was ik natuurlijk zeer geïnteresseerd in deze gravin, die zichzelf tijdens haar gevangenschap geestelijk gezond hield door kant te klossen. Deze kanten zijn in onze tijd weer teruggevonden en spelen een belangrijke rol in de reconstructie van haar levensverhaal.
Ik heb van dit boek genoten en het was beslist weer eens wat anders dan alle thrillers van de laatste tijd.