Boek 32: Het sanatorium

Schrijver: Simon Beckett
Jaar van publicatie: 2009
Uitg.: Sijthoff
Vert. Annoesjka Oostindiër
Oorspr. titel: Whispers of the dead
David Hunter #3
335 blz

David Hunter is naar de VS gegaan om wat afstand te nemen van de gebeurtenissen, beschreven in deel 2. Hij bezoekt de plaats, waar hij een deel van zijn opleiding heeft gevolgd: de Body Farm in Knoxville, Tennessee. Hij ontmoet daar ook oude vrienden (Tom Lieberman, Paul Avery)
Min of meer tegen wil en dank gaat hij in op hun uitnodiging hen te helpen bij het onderzoek, dat zich aandient. Het is weer gruwelijk allemaal en al die gruwelijkheden beschrijft Beckett met een soort duivels genoegen. Hoe gedraagt het menselijk lichaam zich na de dood? Hoe vindt de ontbinding van een lichaam plaats? Hunter (en ook Lieberman en Avery) zijn specialisten in dit vak, maar af en toe vraag je je als lezer af, of je dit allemaal wel wilt weten.
Niet iedereen is blij met wat zij zien als inmenging van een buitenlander bij hun onderzoek. Een aantal malen wordt Hunter uit het onderzoek gezet, maar er zijn steeds weer redenen om zijn hulp weer te verwelkomen.

Boek 31: Dingen die je alleen ziet als je er de tijd voor neemt

Schrijver: Haemin Sunim
Jaar van publicatie: 2017
Uitg. De Boekerij
Vert. Hennie Volkers
Oorspr. titel: The Things You Can Only see When You Slow Down.
277blz.

Dit prachtig uitgevoerde boekje is geschreven door de Koreaanse boeddhistische monnik Haemin Sunim. In korte teksten, aangevuld door nog kortere opmerkingen, adviezen en aanwijzingen geeft hij zijn mening over allerlei zaken, verdeeld in hoofdstukken over rust, mindfulness, passie, relaties, liefde, het leven, de toekomst en spiritualiteit. Het zijn vaak dingen, die je ook zelf kunt bedenken, maar dat doe je nu eenmaal niet altijd. Het lezen is buitengewoon rustgevend. De schitterende afbeeldingen en het handzame formaat van dit boek dragen daar nog aan bij.

Boek 30: Goede zeden voor mooie meisjes

Schrijver: Alexander McCall Smith

Jaar van publicatie: 2004

Uitg. Sijthoff

Vert. Ineke van Brunswijk

Oorspr. titel: Morality for beauiful girls 

223 blz.

Het detectivebureau van Mma Ramotswe heeft het moeilijk. De secretaresse, Mma Makutsi, kan eigenlijk niet meer betaald worden. En de verloofde, J.L.B. Matekoni, is ziek. Hij lijkt depressief en interesseert zich niet meer voor zijn garage. Gelukkig kan de secretaresse assistent-manager worden. Er dient zich een zaak aan voor het detectivebureau: een belangrijke Regeringsman vreest dat de vrouw van zijn geliefde broer haar man en schoonouders probeert te vergiftigen.
Ook is er een jongetje in de bush gevonden, ‘die naar leeuw ruikt‘ . Het kind kan niet praten.
Met haar gebruikelijke kalmte en logisch nadenken lost Mma Ramotswe beide raadsels in een oogwenk op.
Intussen blijkt Mma Makutsi onverwacht veel capaciteiten te hebben.

Boek 29: Carve the Mark

Schrijver: Veronica Roth
Jaar van publicatie: 2017
Uitg. Van Goor/Unieboek
Oorspr. titel: Carve the Mark.Uitg. HarperCollins 2017
Bookchoice
414 blz.
***

Een boek uit een genre, dat ik niet zo snel zou kiezen: YA en fantasy/science fiction. Het viel me niet tegen. Er wordt wat afgelogen in een compleet nieuwe wereld. Men verplaatst zich d.m.v. 'zwevers', heeft namen, die niet uit te spreken zijn, en ook tegen interplanetair verkeer ziet men niet op. Natuurlijk moet er veel gevochten worden. En er kan door een paar mensen in de toekomst gekeken worden. 'Het lot' dat ieder zich verwerft tijdens de pubertijd valt niet te ontlopen. Toch probeert men dat, wat weer veel strijd tot gevolg heeft.
Twee naties, die samen een planeet bevolken, haten elkaar en bestrijden elkaar op leven en dood. De een is krijgszuchtig en wreed, de ander kweekt 'ijsbloemen', die gebruikt worden als drugs, slaapmiddel, geneesmiddel, vergif. Zij zijn veel zachtzinniger.
Het wordt een Romeo en Julia verhaal, als de wrede Cyra, die alleen al door iemand aan te raken veel pijn veroorzaakt (haar 'gave') en de zachtzinnige Akos verliefd op elkaar worden.
Het einde is zo open, dat het teleurstellend is. De schrijfster wil waarschijnlijk graag, dat iedereen een volgend deel in de serie gaat lezen, maar op deze manier gaat dat niet lukken. Jammer.
De titel is in het Engels gehouden, ook in de Nederlandstalige versie. Een reden daarvoor heb ik niet kunnen ontdekken. Het stoorde me zeer.

Boek 28: Natuurlijk

Schrijver: Jan Terlouw

Jaar van publicatie: 2018

Uitg. Stichting CPNB

64 blz.

Nou ja: boek. Dit was het boekenweekessay en dus uit voordat je het wist.

Het was een hartstochtelijk pleidooi om beter voor onze planeet te zorgen. Daarmee kan je het alleen maar eens zijn

Boek 27: De zaak Styles

Schrijver: Agatha Christie
Jaar van publicatie: 1920 (eerste uitgave)
Poirot #1
221 blz

Het allereerste optreden van de briljante speurder (zijn eigen woorden) Poirot staan beschreven in dit boek. Jaren geleden las ik vrij veel boeken van Agatha Christie achter elkaar, maar plotseling ben ik er mee gestopt. Zo nu en dan zag ik wel eens een serie of een film, met Poirot in de hoofdrol, op televisie, maar een boek las ik nooit meer. Er staan er nog vier ongelezen op mijn boekenplanken.
Toch wilde ik nu dit eerste deel lezen, en misschien nog wel een paar volgende ook. Tegenwoordig lees ik series graag op volgorde van verschijning.
Het viel me wat tegen. Wat een namen van al die mensen, die op het landgoed wonen, werken of logeren. De namen zijn niet uit elkaar te houden. Er is natuurlijk al snel een dode - Poirot verschijnt op het toneel. Hij is een ijdele Belgische vluchteling, die in Engeland woont en een kennis is van verteller Hastings. Dat is een wat vage figuur, die nauwelijks uit de verf komt. Poirot is altijd tot in de puntjes gekleed en heeft het druk met onzichtbare pluisjes van zijn kostuum te vegen. Intussen vindt hij allerlei aanwijzingen, die andere tot zijn verbazing niet zien of er de betekenis niet van zien. Hij vertelt ze ook niet, wat hij er zelf van vindt. Het is toch duidelijk genoeg? Je moet alleen systematisch denken.
In het laatste hoofdstuk geeft Poirot tenslotte toch uitleg. Tja, dan lijkt het wel logisch, maar alle gegevens die voortkwamen uit de 'ideetjes' van Poirot, waren voor de lezer beslist niet te doorzien.
Opvallend was ook, dat het boek zo traag was. Ik herinnerde me spannende boeken, maar had nu moeite niet in slaap te vallen bij het lezen. Waren volgende delen spannender? Was ik er zelf niet genoeg met mijn gedachten bij? Over een poosje nog maar eens een deel lezen.

Boek 26: Gezien de feiten

Schrijver: Griet op de Beeck
Jaar van publicatie: 2018
Uitg. Stichting CPNB
Boekenweekgeschenk 2018
94 blz.

Een geslaagd boekenweekgeschenk. Het is zo knap om in zo'n kort bestek personages tot leven te laten komen en dat is hier beslist goed gelukt. Vooral hoofdpersoon Olivia is een vrouw om van te houden. Ze heeft gedaan wat ze moest doen: gezorgd voor haar dochter en voor haar vervelende, saaie man, die haar niet zag staan, waar ze ook niet erg van hield. Dit in tegenstelling tot haar dochter, die groot verdriet toont na het overlijden van haar vader, de man van Olivia. Die voelt zich bijna een beetje schuldig over de opluchting die ze voelt. Nu kan ze eindelijk doen, waar ze zin in heeft. Haar dochter, de egocentrische en egoïstische Roos, neemt haar dat kwalijk. 'Wij zijn er voor u', zegt ze, de gebruikelijke stoplap in dit soort gevallen, maar ze bedoelt het tegengestelde: Je hoort er voor mij te zijn in mijn grote verdriet.
Als Olivia dan echt vertrekt, gunt Roos haar geen nieuw leven, en zeker geen nieuwe liefde.
Knap en helaas zeer herkenbaar.

Boek 25: Voor mij

Schrijver: Jojo Moyes
Jaar van publicatie: 2018
Uitg. De Fontein
Vert. Anna Livestro
Oorspr. titel: Still me (Michael Joseph/Penguin RandomHouse UK, 2018)
400 blz

Louisa Clark heeft besloten de baan in New York, die haar is aangeboden, aan te nemen. Ze hoopt dat haar geliefde ambulancebroeder Sam op haar zal blijven wachten in Engeland. Bovendien kan hij haar komen bezoeken in New York en zij zal af en toe ook naar Engeland komen.
Louisa wordt 'vriendin' van een zeer rijke dame, of liever een Poolse ex-masseuse, die met een rijke man is getrouwd en niet geaccepteerd wordt door haar nieuwe omgeving. Ze voelt zich daar buitengewoon ongelukkig door en Louisa moet haar opvrolijken. Ze doet haar best, maar erg lukken doet het niet. Als ze verdacht wordt van diefstal en ontslagen wordt, komt de weerbaarheid van Louisa naar boven en ook is het resultaat zichtbaar van al haar vriendelijkheid en oprechtheid naar anderen toe. Ze blijkt toch niet helemaal zonder vrienden te zijn in die grote stad. Helaas is de verstandhouding met Sam niet zo goed. Louisa vecht zich er op haar bekende kordate manier doorheen.
Het einde is zo open, dat er wel een vierde deel moet volgen. Ooit. Ik ga het zeker lezen.

Boek 24: Opilopi

Schrijver: Clinty Thuijls
Jaar van publicatie: 2016
Uitg. Marmer
Voorlezer: Erik van der Horst
Storytel
80 blz.

Een schattig voorleesboekje over opa Pie, die nog jong van hart is en zijn kleinzoon Sjef, die zichzelf al geweldig stoer vindt. Samen beleven ze avonturen waar kinderen vast heel erg om zullen lachen. Jochem Myjer prijst met die woorden het boek op de kaft aan, en hij heeft gelijk. Opa en Sjef lachen zelf trouwens ook graag om hun eigen moppen. Erik van der Horst leest het verhaal met veel enthousiasme prima voor.
Het is jammer, dat je bij het luisterboek de (door anderen geprezen) illustraties mist.

Boek 23: Rembrandt

Schrijver: Olivier & Denis Deprez
Jaar van publicatie: 2008
Uitg. Casterman, Brussel
Vertaald uit het Frans
64 blz.

Zo af en toe vind ik het leuk om een grafische roman te lezen. Het leven van Rembrandt wordt hier in sneltreinvaart beschreven en beschilderd. Rembrandt komt uit leiden naar Amsterdam. Hij gaat werken bij de heer Uilenburg, die hem ook aan zijn nichtje Saskia voorstelt. Diverse bekende schilderijen worden besproken en in tekening aangeduid, maar echt in de tekeningen zijn ze niet te zien.
Saskia en Rembrandt trouwen, de pest gooit roet in het eten en Saskia sterft. Geertje, de huishoudster, wil dan met Rembrandt trouwen, maar dat krijgt ze niet voor elkaar. De nieuwe kinderverzorgster van Titus wel: Rembrandt weerstaat de verlokkingen van Geertje en trouwt met Hendrickje. Met haar krijgt hij een dochter.
Intussen schildert Rembrandt als een bezetene. Dat betekent niet, dat hij een rijk man wordt. Deurwaarders kloppen aan en de familie Van Rijn moet verhuizen.
De tekeningen aan het begin van het boek zijn vrij onduidelijk, dat wordt later beter. Toch is het niet helemaal de stijl van tekenen, die me aanspreekt.

Boek 22: W staat voor Wild

Schrijver: Sue Grafton
Jaar van publicatie: 2014
Uitg. De Boekerij, Amsterdam
Vert. Jacques Meerman
Oorspr. titel W is for Wasted (Mantle, Londen, 2013
Kinsey Millhone #23
431 blz

In deel 23 van de serie over Kinsey Millhone is het restaurant van Rosie gelukkig een groot deel van de tijd gesloten. Het heeft een grondige schoonmaakbeurt nodig en Rosie is met William naar zijn zuster, die na een val bezig is met een revalidatie. Niet al te veel slechte wijn en vreselijk eten dus.
Wat gebleven is, is de grote aandacht en de vanzelfsprekendheid waarmee wapens gebruikt worden. Iedereen heeft er op zijn minst een of twee en gebruikt deze of het normaal is. 
Het thema waar Kinsey zich mee bezig moet houden is het daklozenprobleem en de daarmee samenhangende drankzucht en het drugsgebruik. Een dakloze is dood aangetroffen en heeft geen bezittingen. In zijn zak zit een papiertje, met daarop de naam van Kinsey. Ze heeft geen idee wie de man is, heeft hem nooit eerder gezien of gesproken.
Een andere raadselachtige dode is een wat schimmige collega privédetective van Kinsey. Hij is doodgeschoten met (daar gaan we dus weer) een van zijn twee eigen vuurwapens. 
Zo op het oog lijken beide sterfgevallen niets met elkaar te maken te hebben, maar als Kinsey vragen gaat stellen en veel paperassen doorzoekt, blijkt dat toch niet helemaal waar.

Dit deel was beter dan het vorige, maar ik begin een kleine Kinsey-moeheid te vertonen. Nog twee delen te gaan. Snel maar even lezen die twee, dus.

Boek 21: Feininger voorbij

Schrijver: Jan Brokken
Jaar van publicatie: 2009
Uitg. Atlas, Amsterdam
95 blz.

Een aantal jonge kunstenaars verblijven in een kasteel in Brandenburg. Zij werken mee aan een tentoonstelling, geïnspireerd door de schilder Feininger. Van hem zal tegelijkertijd een overzichtstentoonstelling gehouden worden.
Ute, een 'Ossie', die met weemoed terugdenkt aan de tijd van de DDR en de Amerikaanse Zane, die met wrok terugdenkt aan zijn verleden worden verliefd. Het is een onmogelijke verliefdheid.
De schrijver observeert, stelt vragen en noteert, zoals schrijvers dat horen te doen.
Intussen proberen alle kunstenaars de futuristische schepper van wat ooit 'entartete Kunst' heette te zijn, te overtreffen.

Boek 20: Dirkje Bakkes, brandnetelspecialist

Schrijver: Tosca Menten
Illustraties: Elly Hees
Jaar van publicatie: 2015
Uitg. Van Goor, Houten
188 blz.

Dit jaar heb ik me voorgenomen zo nu en dan een kinderboek te lezen. Toen ik nog voor de klas stond, las ik graag voor en kende bijna alle gangbare kinderboeken. Daar is de laatste jaren de klad in gekomen en ik ben benieuwd, wat kinderen tegenwoordig lezen.

Dit was een aardig kinderboek, maar niet meer dan dat.
Dirkje woont al zijn hele leven bij zijn onaangename oom Griep en tante Fop. Tante verliest voortdurend haar kunstgebit, dat dan op de meest onwaarschijnlijke plaatsen terechtkomt, Oom heeft een brandnetelplantage en probeert een reuzenbrandnetel te kweken. Daarmee zal hij dan veel geld verdienen. Dirkje wordt gebruikt als slaafje: hij moet de brandnetels uittrekken, die de machine laat staan. Oom krijgt daar bulten van. Dirkje ook, maar dat hindert niet.
Waarschijnlijk moeten kinderen wel lachen om de eindeloos herhaalde benamingen, die oom en tante Dirkje geven. Snotzak is daar een van. Ik kon dat wat minder waarderen en had er na de zoveelste herhaling wel genoeg van.
De vlekkerige illustraties waren ook niet zo naar mijn zin.
Zoals gezegd: aardig.

Boek 19: Terugkeer naar het Kippencollectief

Schrijver: Susan Jouby

Jaar van publicatie: 2017

Uitg. Pepper Books

Vert. Tracey Drost-Plegt

Oorspr. titel: Republic of dirt: a return to Woefield Farm (Harper Avenue, Toronto, 2015

398 blz

In het Nederlands heet dit boek Terugkeer naar het Kippencollectief. Omdat ik het eerste deel, Het Kippencollectief zo mooi vond, nam ik dit natuurlijk onmiddellijk mee uit de bibliotheek, waar het op een tafeltje lag.
Het was een genoegen om opnieuw de belevenissen van Prudence, Earl, Seth en vooral Sara te lezen. Prudence met haar onhandige ideeën, die ze met zoveel enthousiasme uitvoert. Laat uitvoeren in dit boek, want Prudence wordt ziek en heeft hulp nodig. Dat is nieuw en moeilijk voor haar. Vooral hulp van haar vriend, dierenarts Eustace, kan ze maar moeilijk accepteren. Seth, de jonge, wat dwarsige ex-alcoholist, met zijn verlangen om nu eindelijk eens aan de vrouw te raken. Ook dat gaat met de nodige strubbelingen gepaard. De knorrige, maar zo lieve Earl, die niet als muzikant wil worden gezien, maar het wel is. En tenslotte Sara: heen en weer getrokken door haar ouders, die vresdelijk lijken, het wat ouderschap betreft ook zijn, maar die plotseling onverwachte kwaliteiten blijken te hebben. De maatschappelijk werker komt er niet best van af.
Geestig, snel lezend en zeer herkenbare, goed getekende personages.

Boek 18: Roeien naar de Volewijck

Schrijver: Suzanne Wouda

Jaar van publicatie: 2016

Uitg. Ambo/Anthos, Amsterdam
304 blz.

Flora en Mare ontmoeten elkaar in het Burgerweeshuis in Amsterdam. Flora komt uit een welgestelde familie, maar na het overlijden van haar ouders dalen de hebberige familieleden neer op de bezittingen en Flora mag het weeshuis in. Mare komt uit een arm gezin. Ze heeft een paar broertjes en een zusje, haar vader werkt in een zeepziederij, waar hij, door ruimtegebrek thuis, de nacht doorbrengt, na de geboorte van een tweeling, waarvan een baby, een meisje, niet overleeft. Bij een brand in de zeepziederij komt hij om, ondanks het gebruik van een van de eerste brandblusapparaten. Moeder is niet in staat veel te doen na de moeizame geboorte. Het werk komt neer op de schouders van Mare. Na een traumatische gebeurtenis wordt moeder opgenomen in het dolhuis en Mare in het weeshuis.
De meisjes hebben het moeilijk in het weeshuis, maar samen slaan ze zich er door heen.
Totdat de tante van Flora haar komt ophalen. Ze moet mee naar diens woonplaats, Haarlem, waar een rijke man voor haar gezocht zal worden. Mogelijkheden om contact met elkaar te hebben is er niet. Slechts een briefje van Flora bereikt Mare, maar daar staat zo weinig in, dat ze geen moeite meer doet. Zelf is ze weggelopen uit het weeshuis.
Dan ontvangt ze een briefje van Flora waarin ze meldt, dat ze gestorven zal zijn als Mare deze brief krijgt. Ze roept haar hulp in.

Dit was een mooie, goedgeschreven historische roman, over Amsterdam in het eind van de 17e eeuw. De omgeving is bekend en je ziet die nu bevolkt worden door mensen uit die tijd. Boeiend beschreven en goed ingeleefd. Niet meteen om blij van te worden.
Volewijck was de plaats waar veronderstelde criminelen werden opgehangen, vaak nadat ze eerst in het centrum van de stad waren gewurgd. Ze bleven daar hangen, tot het touw waaraan ze hingen brak onder invloed van het weer. Hun lichaam viel in een put. Daarop groeide dan de kool waar de baby's uit kwamen. Zo bracht schuld onschuld voort. Naast vriendschap is ook dit een van de thema's van dit boek.