Boek 47: De Rode Trillium

Fantasy is een genre, waarvoor je in de stemming moet zijn. Dat ben ik niet altijd en ik lees het dan ook niet vaak. De Rode Trillium was ook een van de afgeschreven boeken van de bibliotheek, die al heel lang op de te lezen boeken stapel lag. Ik nam het mee toen we op vakantie gingen, en ook daar belandde het onder op de stapel.

Thuisgekomen besloot ik het nu toch eindelijk te gaan lezen.

Steeds vaker pakte ik het boek op, na een wat moeilijk begin. Ik had niet begrepen, dat het het tweede boek over deze hoofdpersonen was. Het vorige deel was geschreven door Julian May, net als dit, maar toen werkte ze samen met Marion Zimmer Bradley en Andre Norton. Dit boek was uitsluitend van de hand van Julian May.

Al lezende begon het verhaal over de drie prinsessen, die samen het lot van de wereld in handen hebben, me te boeien. Ze worden geholpen door de mysterieuze krachten van de Zwarte Trillium, waarvan ze ieder een derde deel bezitten. Ieder afzonderlijk is hun macht veel kleiner. De delen van de Trillium zitten in een talisman voor ieder. Dan verliest Kadya, een van de zusters, haar talisman. De man en kinderen van de tweede zuster, Anigel, worden ontvoerd door een tovenaar, die zich Portolanus noemt. Hij eist de talisman van Anigel als losprijs.

Het evenwicht in de wereld komt in gevaar. Er komen aardbevingen, het weer wordt guur en koud, stormen steken op. Oorlogen dreigen. De zussen ruziën over de te nemen maatregelen. Hun Zwarte Trillium wordt bloedrood. Pas als de zwarte kleur terug is, zal het evenwicht hersteld worden.
Spannend!