Boek 58: De affaire

Schrijver: Santa Montefiore
Jaar van publicatie: 2010
Uitg. Boekerij, Amsterdam
Vert. TOTA-Erica van Rijsewijk
Oorspr. titel: The Affair (Hodder & Stoughton, 2010)

Het eerste boek dat ik las van Santa Montefiore vond ik eigenlijk niet geweldig. Omdat zoveel mensen vol lof waren over haar boeken probeerde ik het nog een keer en zowaar: het tweede boek vond ik heel prettig leesbaar.
In de bibliotheek zag ik De Affaire liggen, het tiende boek dat ze schreef. Ik besloot het mee te nemen. 
Helaas: het viel in dezelfde categorie als het eerste werk dat ik las: niet veel soeps. 
Toegegeven: ze schrijft wel goed, ze brengt afwisseling aan in haar verhaal en je blijft daarom wel lezen. Maar wat een vervelende hoofdpersonen. Alle dagen koffie (of witte wijn) drinken met hersenloze vriendinnen, samen lunchen, samen roddelen. Het kindermeisje en de dienstbode zorgen voor kinderen en huis. Een brief posten doe je niet zelf: je geeft hem aan de dienstbode om te posten. Merken van kleren zijn uitermate belangrijk en de namen ervan vullen een groot deel van het boek. Voor je verjaardag verwacht je toch op zijn minst diamanten of andere dure snuisterijen.
Mannen figureren wat in het boek. Ze zijn vooral belangrijk als achtergrond van de dames, om zelf beter uit te komen, te geniet van zijn verdiende geld, en om over te kletsen met de vriendinnen.
O ja, hoofdpersoon Angelica schrijft kinderboeken en reist naar Zuid-Afrika, waar ze een korte, maar hevige affaire heeft met een wijnboer, die ze in Londen had ontmoet.
Door allerlei oorzaken komt ze tot inkeer en probeert haar huwelijk met Olivier te redden.

Meedoen met de Challenge van Hebban

Zit ik echt te wachten op een nieuwe weblog om bij te houden? Al een aantal jaren blog ik over boeken en andere liefhebberijen die ik er op na houd. De laatste tijd schiet het schrijven er echter bij in: vaak heb ik het te druk met lezen of handwerken en uitstellen is af en toe heel plezierig.

Ook al jaren lang doe ik mee met de Challenge op Goodreads, de Amerikaanse boekensite. Daarop kan ik zowel Nederlandse als Engelstalige boeken kwijt en houd ook op die manier bij wat en hoeveel ik lees. Niet omdat ik aan een bepaald aantal wil komen, maar omdat ik voorheen geen idee had hoeveel ik eigenlijk las en daar toch wel benieuwd naar was. Lezen was al een passie van me in mijn kinderjaren.

Voor ik Goodreads ontdekte was ik lid van Shelfari, een andere boekensite. Die bevalt me aanzienlijk minder dan Goodreads, de leden daarvan zijn ook bijna allemaal naar Goodreads verhuisd. Omdat er zo'n handige link is, die maakt dat de boeken die ik aan het lezen ben via Shelfari op een boekenplank op mijn weblog verschijnen, ben ik er nog steeds lid van.
 
Ik schreef het al: ik ben naast lezer ook een fervent handwerkster. Ik weef, spin, verf vezels en draadjes, brei, haak, borduur, quilt, klos kant en ik heb vast nog wat vergeten. Boeken op dat gebied verslind ik ook met groot enthousiasme. Helaas levert dat steeds meer ideeën op, terwijl de tijd steeds beperkter lijkt.

Dan is er nu de Challenge op Hebban. Natuurlijk aarzelde ik: moet ik nu kiezen uit Nederlands of Engels? Moet ik me laten opjagen, om toch maar dat aantal te halen? Moet ik het boek, dat ik nu aan het lezen ben, maar niet helemaal uitlezen? Dan kan ik het mooi in de eerste week van januari opvoeren als eerste gelezen boek... 

Natuurlijk moet dat niet. Ik lees wat ik lees en wanneer ik het lees. Verder zie ik het wel.
En blogs schrijven? Dit is de eerste hier - misschien worden het er meer. Verder - zie boven.
Proberen zal ik het wel. 

Boek 57: Omdenken

Schrijver: Berthold Gunster
Jaar van publicatie: 2013
Uitg. Bruna

Het is maar een klein boekje, vol met afbeeldingen. De bedoeling is mensen anders te laten denken, zodat problemen gemakkelijke opgelost kunnen worden.
Heel veel nieuws staat er niet in. Te vaak denk je: ja, ja, dat doet iedereen toch al?  Zo nu en dan staan er wel aardige dingen in, maar spectaculair is het niet.

Boek 56: Vrouw zoekt berg om tegen op te zien

Schrijver: Noelle Hancock
Jaar van publicatie: 2011
Uitg. Levboeken
Vert. Annoesjka Oostindiër
Oorspr. titel: My year with Eleanor (Lennart Sane Agency, 2011)

Toen ik dit boek in de bibliotheek zag liggen, werd ik getrokken door de titel. Bergen om tegen op te zien... wie heeft die nodig? Er is al voldoende ellende in de wereld.
Uit nieuwsgierigheid nam ik het daarom mee, het verhaal van Noelle, die ontslagen wordt tijdens haar vakantie en een doel in haar leven zoekt.
Een uitspraak van Eleanor Roosevelt 'Doe elke dag één ding waar je bang voor bent' geeft haar inspiratie. Ze maakt een lijst van dingen, waar ze bang voor is en gaat die doen. Elke dag een. Ze springt uit een vliegtuig (skydiven), ze hangt aan een trapeze, vliegt in een gevechtsvliegtuig, doet, ondanks haar angst om voor een groep mensen te spreken, mee aan een wedstrijd in stand up comedy en tenslotte beklimt ze de Kilimanjaro. Ze wordt bijgestaan door haar vriend Matt en een paar andere vrienden en ondervindt steun van haar psycholoog, dr. Bob.
Alles in het boek is waar gebeurd. Veel angsten zijn herkenbaar, de oplossingen die Noelle vindt bewonderenswaardig. De manier waarop ze de gebeurtenissen beschrijft is humoristisch en zeer leesbaar.

Boek 55: The Fire in the Flint

Schrijver: Candace Robb
Jaar van publicatie; 2003
Uitg. Arrow
Deel 2 Margaret Kerr serie

Margaret Kerr is nu in haar oude woonplaats Perth. Ze heeft Edinburgh verlaten. Haar man Robert gaat met haar mee, maar ze vertrouwt hem niet. Evenmin als zijn 'bediende, die zich allesbehalve als een bediende gedraagt. Ze gaat ook nu weer spioneren, breekt sloten open en vindt allerlei dingen, die niet voor haar ogen bestemd zijn.
Haar vader duikt ook op in Perth, haar jongere broer, wil eigenlijk liever naar zijn oom, waar hij als secretaris op diens rederij wil gaan werken. Hij is in dienst bij het bedrijf van zijn vader en van Robert, de man van Elizabeth. Als hij er vandoor probeert te gaan, loopt dat bijna slecht af, maar hij wordt gered door Wallace, een van de troonpretendenten van Schotland en door James, een vriend van Margaret uit Edinburg.
De moeder van Margaret heeft nog steeds visioenen en voorspelt nu en dan de toekomst. Zij woont nog steeds in het klooster, ondanks herhaalde verzoeken van haar man om met hem mee te gaan naar Brugge.
Spionage, complotten en intriges - het komt allemaal voor in dit boek. Niemand vertrouwt iemand anders, meestal niet zonder reden.

Boek 54: Serena

Schrijver: Ron Rash
Jaar van publicatie: 2010
Uitg. De Geus
Vert. Anneke Bok en Nan Lenders
Oorspr. titel: Serena (Ecco, New York, 2008)

Als op de kaft staat, dat een boek een van de beste van het jaar is, ben ik altijd geneigd tot enig scepticisme.
In dit geval was het echter niets teveel gezegd. Het verhaal begon me steeds meer te boeien. Hoewel: de eerste twee zinnen trokken me al meteen het verhaal in.
Pemberton komt terug naar de bergen van Noord-Carolina, waar hij een houtkap bedrijf heeft. Hij is in Boston geweest, waar hij de erfenis van zijn vader heeft afgehandeld. Bovendien is hij daar getrouwd. Zijn vrouw, Serena, komt met hem mee. Zij blijkt alles van houtbouw te weten en neemt min of meer de leiding van het bedrijf over. Ze is meedogenloos:iedereen die niet doet wat ze wil en hoe ze het wil, moet vrezen voor zijn of haar leven.
Het huwelijk van de Pembertons is gepassioneerd, maar wanneer blijkt, dat Serena geen kinderen kan krijgen, gat het scheurtjes vertonen. Ze wordt jaloers op een vorige minnares van haar man, die een zoon van hem heeft. Haar man moet zijn onwettige zoon Jacob en diens moeder beschermen tegen de wraakzucht van Serena.
Intussen wordt het hele bosgebied veranderd in een kale woeste vlakte. Eeuwenoude bomen worden omgezaagd.
Milieuactivisten willen dat er een natuurpark komt, maar daar zijn de Pembertons natuurlijk tegen, want daaraan valt niets te verdienen.
Het boek is een aanklacht tegen de verwoesting van de natuur en de geldzucht van mensen.

Boek 53: A trust betrayed

Schrijver: Candace Robb
Jaar van publicatie: 2000
Uitg. Mysterious Press
Margareth Kerr serie deel 1
e-boek (Kindle)

Een aantal jaren las ik een paar boeken van Candace Robb en had daarvan onthouden, dat ze in de middeleeuwen speelden en dat ik ze met plezier had gelezen. Nu vond ik een e-boek van dezelfde schrijfster, maar van een andere serie.
Het is te lang geleden om te vergelijken, of ik deze serie even goed kan waarderen als de delen van de andere die ik las, maar in elk geval las het snel, het verhaal was boeiend, er stonden veel historische wetenswaardigheden in, die nieuw voor me waren en die aan het eind nog eens werden beschreven, voor het geval de lezer nog wat achtergrondgegevens nodig mocht hebben.
Het verhaal speel in Schotland, aan het eind van de 13e eeuw (1296). Er is een strijd aan de gang tussen de aanhangers van de Schotse koning en die van een pretendent. De Engelse koning is te hulp geroepen, maar wil zelf ook wel meer macht en treedt wreed op. Niemand is te vertrouwen, moorden volgen elkaar snel op.
Margareth Kerr, hoofdpersoon in deze serie, zoekt haar man, die al lang verdwenen lijkt. Ze heeft steun aan haar zaakwaarnemer, neef van haar man, maar als die dood naar huis wordt gebracht, gaat ze op onderzoek uit.
Het spoor leidt naar een weefster. Niemand wil echter wat vertellen.
Er wordt veel geweven en gesponnen in dit boek, wat ik als weefster en spinner zeer kon waarderen. Ook de spintollen en de kaartweefsels kwamen ter sprake. Dat verhoogde mijn leesplezier.

Boek 52: Black Box

Schrijver: Amos Oz
Jaar van publicatie: 1989
Uitg. Meulenhoff Amsterdam
Vert. uit het hebreeuws door Hilde Pach
Oorspr. titel: Koefsa sjechora (Am Oved, tel Aviv, 1987)

Het is moeilijk te omschrijven, wat ik van dit boek vond. In elk geval hield het me zeer bezig.
De briefwisseling tussen de hoofdpersonen maakt duidelijk, wat er mis gegaan is tussen hen, net zoals de black box in een vliegtuig aangeeft, waardoor een ongeluk kon gebeuren.
Ilona en Alexander zijn getrouwd, maar vechten elkaar het huis uit. Het huwelijk draait uit op een scheiding. Ilona hertrouwt. Michel is de tegenpool van Alexander: rustig, zorgzaam, maar ook zeer overtuigd van zijn eigen goedheid en ook zeer vroom joods. Hij wil de joodse staat opbouwen, vindt, dat mannen het voor het zeggen hebben en dat vrouwen moeten gehoorzamen. Samen met Ilona heeft hij een dochtertje, waar hij graag en veel voor zorgt.
De zoon van Ilona en Alec, Boaz, wil niets meer met zijn ouders te maken hebben. Hij ontspoort.
Ilona roept de hulp van Alec in en dit wordt het begin van contact tussen beiden.
Al lezende wordt Alec steeds sympathieker en Michel steeds onuitstaanbaarder. Dat vindt Ilona duidelijk ook.
Michel verwerpt alles, wat met Alexander te maken heeft, maar zijn geld neemt hij graag aan, hoe meer hoe liever.
Ilona en Alexander zijn als eenzame kinderen opgegroeid in Israël. Die eenzaamheid heeft ze gevormd tot was contactgestoorde personen. Michel, met al zijn familieleden, had meer mensen om zich heen, maar zijn familie was arm, hij moest altijd zelf zien, dat er geld was voor een opleiding.

Het is een brievenroman: Alec woont nu in Amerika en is professor. Hij heeft nauwelijks vrienden, alleen de beheerder van zijn vermogen, Manfred Sackheim, lijkt op een vriend, maar ook zij hebben altijd ruzie in hun brieven. Als problemen rijzen schieten ze elkaar echter te hulp.
Eigenlijk houd ik niet zo van brieven romans, maar dit is zo knap geschreven, dat de karakters voor je gaan leven, dat je blijft lezen om te zien, waar het op uit zal lopen.
Of ik alle verwijzingen naar geschiedenisfeiten en bijbelteksten goed begrepen heb, betwijfel ik. In die zin was het een verwarrend boek. Genoten heb ik er toch wel van en ik zal zeker meer van Oz gaan lezen.

Boek 51: Pride and Prejudice

Schrijver: Jane Austen
Jaar van publicatie: 1813

Jaren geleden zag ik P&P op televisie, als serie en ik was gelijk verkocht: dat wilde ik lezen. Het kwam goed uit, dat het voor de literatuurlijst Engels op de middelbare school gelezen mocht worden, en ik genoot ervan. Later las ik meer van Jane Austen en altijd weer werd ik getroffen door haar opmerkingsgave, haar ironische en heldere kijk op gebeurtenissen en mensen om haar heen.
Onlangs las ik een biografie over Austen en besloot P&P te herlezen om te zien, of het nog steeds vijf sterren verdient in mijn ogen.
Dit was zonder enige twijfel het geval. Nog meer dan de vorige keer las ik het met veel plezier, herinnerde me eerlijk gezegd veel helemaal niet meer, of had ik de vorige keer niet opgemerkt. Door het lezen van de biografie betekenden een aantal beschrijvingen meer bij het lezen nu.

Het is het verhaal van de familie Bennett: vader sluit zich op in zijn studeerkamer, omdat hij de drukte in huis graag ontloopt. Met een nuchtere blijk bekijk hij al het gedoe van de vrouwen om hem heen. Zijn vrouw heeft geen andere belangstelling dan het aan de man brengen van haar vijf dochters: de vriendelijke Jane, die iedereen graag mag en altijd het goede in anderen ziet. Elizabeth, de tweede dochter, bekijkt alles met een kritisch oog en is wat afstandelijk. Kitty en Lydia willen alleen feest, bals, uitgaan en als er soldaten in de buurt komen, is geen van hen veilig voor deze jongedames.
Mary, tenslotte, is zo goed als onzichtbaar. Ze blijft op haar kamer en leest boeken of studeert op haar instrument.
De buren worden ook grondig beschreven en het geroddel en de wedijver tussen de dames. Wie heeft een dochter, die als eerste trouwt?
Elizabeth trekt de aandacht van Mr. Collins, die denkt haar geweldig te vleien met een aanzoek. Elizabeth is echter veel te verstandig om zo'n saai persoon te willen trouwen. Jane is verlieft op de huurder van een naburig huis, Mr. Bingley. Zi sluit vriendschap met zijn zusters en komt er geregeld. Mr. Bingley komt ook bij de Bennetts thuis en neemt Mr. Darcy, zijn vriend mee. Dat is een stuurs ogend persoon, die door niemand eigenlijk aardig gevonden wordt. Elizabeth denkt ook, dat ze hem niet mag, maar uiteindelijk verandert ze door de gebeurtenissen die in het boek beschreven worden, van gedachten.

Geweldig boek.

Boek 50: De vrouwen van kasteel Deverill

Schrijver: Santa Montefiore
Jaar van publicatie: 2015
Uitg. Boekerij, Amsterdam
Vert. Erica Faberwee
Oorspr. titel: Into the flames (Simon and Schuster, London, 2015)

Lang geleden las ik een boek van Santa Montefiore en besloot toen, dat ik die ervaring niet wilde herhalen: ik kreeg het boek maar met moeite uit.
De vele lovende recensies die ik in de tijd daarna las, maakten me toch nieuwsgierig: zou ik me dan toch vergist hebben? In de bibliotheek kwam ik het nieuwste boek van de schrijfster tegen, en besloot het nog eens te proberen. En ik vond het mooi! Het verhaal over de vrouwen in het Ierse kasteel Deverill boeide me zodanig, dat ik bleef lezen, vaak langer dan gepland. De hoofdpersonen waren boeiend, de beschrijving van het Ierse landschap mooi, de roerige geschiedenis van Ierland en de Engelse bezetter, zoals ze dat zagen, boden inzicht in de moeilijke tijd van de eerste wereldoorlog en net daarna, toen de Ieren hun vrijheidsstrijd voerden. De verschillen tussen de arme Ierse bevolking en de rijke Engelse adel waren bijna tastbaar.
De vriendschap tussen de Engelse Kitty Deverill, uit de Engelse familie die het kasteel bezat en de Ierse Bridie, leek alles te kunnen overwinnen, net als de liefde die opbloeit tussen Kitty en de dorpsjongen Jack. De praktijken van leden van de katholieke kerk, die zich hevig met de opstand bemoeiden, maar die ook arme meisjes van hun ongewenste en ongeplande kinderen 'afhielp', al deze beelden waren schrijnend.
De beschrijving van de leeghoofdige, naar rijkdom en aanzien strevende Engelsen was op zijn minst niet lovend.
De schrijfster heeft plannen voor een of meer vervolgdelen over deze vrouwen. Ik ben benieuwd.

Boek 49: Jane Austen, een leven

Schrijver: Claire Tomalin
Jaar van publicatie: 2001
Uitg. A.J.G. Strengholt's Boeken, Naarden
Vert. Studio Imago, N. Nieland-Weits en E. Venis
Oorspr. titel: Jane Austen, A life (Penguin Books, Middlesex, 1997)

Van het leven van Jane Austen is vrij weinig bekend: haar zuster Cassandra vernietigde veel van haar brieven na haar overlijden. Deze biografie is dan ook meer een beschrijving van hoe ze leefde, wie haar familieleden waren, met wie ze samenleefde, waar ze woonde, wie haar buren waren, wat anderen over haar schreven.
Het boek is met grote nauwkeurigheid samengesteld, wel interessant, maar toch ook wel erg lang uitgesponnen, met veel herhalingen en namen van personen en plaatsen, die niet altijd makkelijk uit elkaar te houden zijn. Veel zaken zullen voor Engelse lezers makkelijker te begrijpen zijn, dan voor niet-Engelsen.
De boeken van Jane Austen worden ook uitgebreid beschreven, met zelfs een advies, wat de lezer ervan zou moeten vinden. Daar houd ik niet zo van: dat zoek ik zelf wel uit.
Toch een aanleiding om Austen weer te gaan (her)lezen.

Boek 48: De tabaksbruid

Schrijver: Deeanne Gist
Jaar van publicatie: 2009
Uitg. Voorhoeve, Kampen
Oorspr. titel: A bride most begrudging (Bloomington, MN, 2005)
Vert. Lia van Aken

Tijdens het lezen verwachtte ik heel lang, dat dit boek meer dan drie sterren zou verdienen, maar het eind was zo afgeraffeld naar mijn gevoel, dat het op drie bleef steken.
Het verhaal van de adellijke Constance, die gekidnapt werd en op een schip naar Virginia werd vervoerd, was boeiend. Mijn kennis van die periode, dat gebied en deze gebeurtenissen was maar beperkt, dus ik was vooral geïnteresseerd in het historische verhaal. Scheepsladingen mensen werden naar de koloniën verscheept, om daar als contractarbeider, in dit geval in de tabaksteelt, te gaan werken. Vrouwen gingen ook mee, omdat in Virginia een groot tekort aan jonge vrouwen bestond, de planters graag een vrouw wilden trouwen en een gezin wilden stichten. Het klimaat was ongezond en de sterfte was groot. Godsdienst was belangrijk in Virginia. De kerk was machtig. Zonder getrouwd te zijn, kwamen de dames geen huis binnen. Het huwelijk werd buiten, voor de deur van de woning even snel gesloten.
Voor de vorm stemt Constance mee in het huwelijk met planter Drew. Ze is van plan haar vader een brief te sturen en verwacht, dat hij haar snel zal 'redden' en terug laten komen naar Engeland. Dat laat echter op zich wachten, ze leert van het land en van Drew houden en wil liever blijven.
Indianen vormen een blijvend gevaar. Wanneer een planter een van hen gedood heeft, nemen ze gruwelijk wraak.
En hier ging het naar mijn smaak een beetje fout: te losjes werd hier overheen gewalst, te snel beschreven.
Maar over het algemeen een boek, dat ik met belangstelling heb gelezen.

Boek 47: You

Schrijver: Joanna Briscoe
Jaar van publicatie: 2011 (deze versie: 2012)
Uitg. Bloomsbury, Londen

De verslagen over dit boek die ik las voor ik in het boek begon, waren of zeer lovend, of ronduit slecht. Natuurlijk was de tekst op de achterflap zeer lovend. Helaas beoor ik tot degenen, die dit een vreselijk boek vond. Wat een hoop tekst om niets te beschrijven. Er gebeurt niets in dit boek, wat ooit in het verleden gebeurd is, wordt via omwegen aangeduid, nauwelijks beschreven.
Cecilia groeit op met haar twee broers in een communeachtige omgeving. Haar moeder geeft muziekles op de naburige, zeer vrijgevochten school, haar vader doet iets aan pottenbakken, maar veel verkopen doet hij niet. Om het oude, grote huis op Dartmoor te bekostigen, worden ruimtes verhuurd aan hippies.
Elizabeth vindt de school waar zij heen moet, dezelfde waar haar moeder lesgeeft, verschrikkelijk. Dan wordt ze verliefd op haar Engelse leraar. Hem veroveren is het enige waaraan ze kan denken. En het lukt. Een beetje. Ze heeft de rest van haar leven om dat te betreuren.
Ik las door, omdat ik benieuwd was, hoe haar moeder, de vrouw van de leraar, de leraar zelf en Cecilia, die na jaren in Londen, met haar gezin terugkeert naar Dartmoor, alle eindjes aan elkaar zullen knopen. Helaas: het eind van het boek is als de rest: er gebeurt niets en alles blijft in de lucht hangen.

Boek 46: Je bent nooit alleen

Schrijver: Nicholas Sparks
Jaar van publicatie: 2004
Uitg. The House of Books
Vert. Ans van der Graaff
Oorspr. titel: The Guardian (Warner Books, New York, 2003)

Julie blijft alleen achter als haar man Jim overlijdt. Dan ontvangt ze een briefje van hem, en daarbij een pup. Jim wilde niet, dat Julie alleen zou zijn en heeft dit dier voor haar uitgezocht. Zo zou ze nooit alleen zijn. Bovendien belooft hij haar, dat hij vanuit het hiernamaals op haar zal passen en zal proberen ervoor te zorgen, dat ze gelukkig is.
De pup, Singer, groeit op tot een reusachtige hond, met menselijke trekjes. Hij begrijpt Julie wanneer ze tegen hem praat en weet zelfs wat ze wil, wanneer ze dat niet doet. Hij heeft een hekel aan de paar vriendjes, die Julie zo nu en dan heeft. Hij gromt en gedraagt zich jaloers.
Alleen Mike, de beste vriend van Jim, is welkom. Hij werkt bij zijn broer Henri in de plaatselijke garage en is verliefd op Julie. Hij durft daarvoor niet uit te komen, uit angst, dat hij daarmee hun vriendschap op het spel zet.
Als Julie Richard ontmoet, lijkt dat een perfecte kandidaat om verder mee te gaan. Hij is charmant, knap en behandelt haar als een prinses. Totdat hij een andere kant laat zien. Hij begint Julie te stalken. De titel van het boek krijgt plotseling een andere betekenis: Julie is nooit meer alleen, altijd wordt ze bespied.
Gelukkig zijn daar haar beschermengelen: Singer en Mike, en haar vrienden.
Sparks kan schrijven. Toch hadden sommige stukken wel wat korter gemogen naar mijn smaak. De uitkomst viel al van afstand te raden, maar het sudderde maar door.
Toch wel boeiend.

Boek 45: Aanpakken

Schrijver: Sophie Kinsella
Jaar van publicatie: 2006
Uitg. Areopagus
Vert. Mariëtte van Gelder
Oorspr. titel: The Undomestic Goddess (Bantam Press, London)

Heerlijk tussendoortje. Weer eens wat anders dan gevechten en spanning.
Hoewel: spanning, in de vorm van stress, is er genoeg in dit verhaal over Samantha, juriste in een groot, belangrijk, druk advocatenkantoor in Londen.
Tijd voor zichzelf heeft ze niet, bang om fouten te maken is ze altijd.
Dan, vlak voor ze vennoot zal worden, maakt ze toch een grote fout. Ze wordt ontslagen, vlucht Londen uit en wordt huishoudster op het platteland. Probleem is, dat ze nog nooit iets huishoudelijks heeft gedaan.
Gelukkig is daar de tuinman Nathaniel en zijn moeder Iris. Hoewel Samantha het moeilijk vindt, hulp te accepteren, kan ze nu niet anders.
Ze leert genieten van kleine dingen, van haar vrijheid. Als ze de kans krijgt terug te gaan naar haar oude baan, kan ze moeilijk beslissen.

Boek 44: Dealy Plaza 's-Gravenhage

Schrijver: Jos de Gruiter
Jaar van publicatie: 2012
Uitg. PMA

De hoofdpersoon heet niet voor niets Minderman: hij voelt zich altijd niet alleen minder man, maar ook minder mens. Altijd ongewenst, altijd door iedereen dwarsgezeten. Het systeem is de schuld van alles.
Het maakt hem gek.
Als zijn vrouw hem verlaat en hij zijn werk kwijtraakt, glijdt hij af. Hij zorgt niet goed voor zichzelf, krijgt waandenkbeelden, drinkt teveel en slikt teveel pillen.
De weg naar deze ondergang vond ik interessant om te lezen, de uiteindelijke neergang duurde me wat te lang.

Boek 43: Het spel der tronen

Schrijver: George R.R. Martin
Jaar van publicatie: 2006
Uitg. Luitingh Fantasy
Vert. Renée Vink
Oorspr. titel: A game of thrones (Voyager, London, 1996)
Deel 1 van Een lied van ijs en vuur (A song of ice and fire)

Veel wapengekletter en gevecht. Heel veel namen, die niet altijd eenvoudig uit elkaar te houden zijn. Namen van mensen, van landen, van volken. Je blijft heen en weer bladeren. Met een boek van 767 bladzijden valt dat niet mee. Het lezen duurt zo nog langer.
Er zijn ook positieve zaken te melden over dit boek: het is knap hoe de schrijver de wereld die hij zelf heeft geschapen beschrijft. je ziet alles voor je, je ruikt de geuren en ziet de kleuren.
De mensen, in elk geval een aantal van de hoofdpersonen, gaan echt leven. Daardoor las ik ook door, ondanks mijn afkeer van al die machtsspelletje: ik was benieuwd, hoe het met iedereen zou aflopen.

Boek 42: De vierde gestalte

Schrijver: Pieter Aspe
Jaar van publicatie: 2011
Uitg. Manteau, Antwerpen
Van In #4

De boeken van Aspe zijn altijd prettig als tussendoortje.
Van In en Versavel onderzoeken de dood van Trui Andries, maar langzaam maar zeker wordt duidelijk, dat er meer achter deze schijnbare zelfmoord moet zitten. In Brugge lijkt een drugsdealer actief en ook een Kerk van Satan: aanbidders van de duivel - en van drugs die in die kerk uitgedeeld werden.
Intussen komt de bevalling van de vrouw van Van In steeds dichterbij.
Het onthouden van alle namen en de personen die bij die namen horen is vaak niet eenvoudig. Daarom viel de ontknoping dan ook wat tegen.

Boek 41: De zonderlinge avonturen van het geniale bommenmeisje

Schrijver: Jonas Jonasson
Jaar van publicatie: 2013
Uitg. Signatuur, Utrecht
Vertaling: Corry van Bree
Oorspr. titel: Analfabeten som kunde räkna (Stockholm, Piratförlaget, 2013)

Hoe krijgt iemand het voor elkaar om de meest absurde gebeurtenissen zo te beschrijven, dat alles heel logisch lijkt. Even geestig als het boek over de 100-jarige man. Veel achtenswaardige opmerkingen, tussen de regels door, als terloops. Het lezen zeer waard.

Boek 40: Stille mensen, waardevolle krachten

Schrijver: Sylvia Löhken
Jaar van publicatie: 2014
Uitg. Juwelenschip,nl, Cothen
Vert. Elisabeth van borselen
Oorspr. titel: Leise menschen, starke Wirkung (GABAL Verlag Gmbh, Offenbach, 2012)

Interessant om te lezen, veel herkenbare zaken en situaties.
Maar ook: wel heel korte hoofdstukjes en eindeloze herhalingen. Vooral toegespitst op de carrière makende, jonge, introverte mens.
Zoals gezegd: veel dingen waren herkenbaar, bij mezelf en van wat ik bij anderen zie en ervaar. Met gezond verstand kom je ook zelf op veel van wat hier beschreven wordt. Toch aardig om te lezen en zo alles eens op een rij gezet te zien.

Boek 39: The visitors

Schrijver: Sally Beauman
Jaar van publicatie: 2014
Uitg. Little, Brown, London (Deze versie: Abacus, London, 2015)

Dit was geen vrolijk verhaal. De aanleiding voor de reis naar Egypte was voor Lucy, de 11-jarige hoofdpersoon, al droevig: haar moeder was net overleden aan tyfus, en zelf moest ze herstellen van die ziekte. Een vriendin van haar moeder, Miss Mack, neem haar mee op reis en samen raakten ze betrokken bij de ontberingen en intriges van de opgravingen in de Vallei der Koningen, meer specifiek naar die, van het graf van Tuthankamon.
Een aantal van de beschreven personages zijn historisch, anderen ontsproten aan het brein van de schrijfster. Of is Lucy, zoals ik ergens las, toch gebaseerd op een historische figuur, namelijk de dochter van een van de archeologen?
Het maakt niet uit: het verhaal boeide me enorm. Er zijn recensenten, die het boek saai vonden, met teveel beschrijvingen van landschap en andere omstandigheden. Ze vonden het tempo te traag. Maar ik genoot van deze schrijfstijl: je voelde de hitte in Egypte, het stof bij de opgravingen leek ook in mijn neus te kruipen, je rook de geuren. Terug in Engeland zag je het groen van de omgeving voor je.
Dit is ook het verhaal van vriendschappen. De ontmoeting van Lucy met drie andere kinderen was van grote invloed op de rest van haar leven. De daar gesloten vriendschappen bleven altijd bestaan. Helaas was ook daar ziekte, verdriet en gemis. Ook dat gemis is bij het lezen bijna tastbaar.
Tijdens het lezen bleef ik dingen opzoeken over de opgravingen, over Egypte. Ook daarom vond ik dit boek zo goed: het prikkelde mijn nieuwsgierigheid.
Kortom: nog maar eens een boek lezen van Sally Beauman.

Boek 38: De vliegenvanger

Schrijver: Ravelli
Jaar van publicatie: 2011
Uitg. TVF International Books Ravelli Publishers

Een heel bijzonder verhaal.
Het lijkt aanvankelijk te gaan over een wat cynische, oppervlakkige persoon. Halverwege het boek komt aan het licht, wat hem zo gevormd heeft. Plotseling is het boek een stuk minder luchthartig, als gebeurtenissen in de tweede wereldoorlog, met de verschrikkingen, die ook voor de hoofdpersoon bij die periode hoorden, worden beschreven. Peter weet aan zijn doodstraf te ontkomen, door voor de Duitse commandant vliegen te vangen, een vaardigheid, die hij perfect beheerst.
Het boek is een aanklacht tegen misstanden in de katholieke kerk, hoewel de hoofdpersoon ook van het geloof niet helemaal loskomt.

Uiteindelijk zijn liefde en vriendschap de belangrijkste dingen.

De roman is geïnspireerd op dagboeken van monnik en kluizenaar Linders.

Het boek bleef me boeien tot het eind. De bladzijden werden steeds sneller omgeslagen. Een teken, dat ik ervan genoten heb.

Boek 37: Magdalena

Schrijver: Maarten 't Hart
Jaar van publicatie: 2015
Uitg. Singel Uitgeverijen

Wat kan Maarten 't Hart toch magistraal mopperen. En altijd is het onderwerp gelijk. Deze keer beschrijft hij het leven van zijn moeder. Dat was tenminste het uitgangspunt van dit boek. Opnieuw is het echter een woordenstrijd tegen het gereformeerd geloof, waarvan zijn moeder een fervent aanhangster was. De beklemmende sfeer, de achterdocht tussen de diverse geloofsrichtingen, ook binnen de familie, het bekrompen denken - het is weer een geliefd onderwerp voor de schrijver.

Toch las ik het grootste deel van het boek met plezier. Alleen het eind, waarin zin voor zin de geloofsbelijdenis en het Onze vader werden ontleed en veroordeeld, had van mij niet zo gehoeven. Het is wel erg gereformeerd, om over ieder woord, iedere zin, iedere punt of komma te vallen, (twee gereformeerden kunnen volgens de schrijver ruzie krijgen over het feit, of de duivel een kwastje aan zijn staart had of niet! Hier gedraagt Maarten zich weer erg gereformeerd), maar dit was me toch wat al te veel, te letterlijk, te ongenuanceerd en een herhaling van zetten.

Boek 36: Onderworpen

Schrijver: Michel Houellebecq
Jaar van publicatie: 2015
Uitg. De Arbeiderspers
Vert. Martine de Haan
Oorspr. titel: Soumission (Flammarion, Paris, 2015)

Zoveel lovende recensies zijn er verschenen over Houellebecq en nog eens zoveel berichten over de controversiële aard van zijn geschriften, dat ik benieuwd was naar wat ik er zelf van zou vinden. Ik las dus zijn laatste werk, Onderworpen.
Op de kaft een hoofd, met twee kanten: een vrouwelijke, gehuld in sluier, met alleen de ogen zichtbaar, en rechts een mannelijk beeld, dat vrijheid uitstraald: geen sluier en een uitdagende sigaret in de mond.
Dit is meteen een typerende schets van de inhoud van het boek. Ik verwachtte een soort debat tussen christendom en islam. De laatste zou de christelijke wereld aan zich onderwerpen. Als bij de presidentsverkiezingen de moslimkandidaat wint en alle overheidsinstellingen meteen veranderen in moslimbolwerken, lijkt dat ook zo te zijn. Maar de hoofdpersoon, die professor was aan de Sorbonne en aanvankelijk wordt ontslagen, kan al snel opnieuw aan het werk: als hij zich maar bekeert.
De echte onderworpenen zijn de vrouwen. Daarmee heeft onze professor echter geen probleem: hij heeft hen toch altijd al als gebruiksvoorwerp gezien. Ze moeten goede huisvrouwen zijn en af en toe in een hoer veranderen. Ze zijn inwisselbaar, daarom kan je ook evengoed een escortservice of een bordeel bezoeken om een vrouw te vinden.
Alleen dat stoofpotje...  Dat maakt een prostituee doorgaans niet klaar. De islam biedt uitkomst: als de professor zich bekeert, verdient hij genoeg voor drie vrouwen! Hij hoeft ze niet eens zelf uit te zoeken, maar krijgt ze aangeboden via een koppelaarster. Hoe geweldig.

Houellebeqc schrijft goed, zijn zinnen lopen prima en in mijn geval was de vertaling ook prima. Hij is een meester in de kleine tussenopmerkingen: 'Het viel me op, hoe weinig er gebeurde in zijn doodlopende straat', en: 'alleen al van het woord humanisme werd ik licht onpasselijk, maar misschien kwam dat wel door de warme pasteitjes, ik had er teveel van gegeten'.

Oplossing voor alles is een uitgebreide inname van drank, in vele soorten.

Provocatie lijkt me het meest belangrijke doel van Houellebecq. Ik vond het echter vooral een erg vervelend boek. Te veel namen van onbekende Franse grootheden, teveel politiek gezever. Teveel quasi intellectueel geneuzel. De humor hier en daar maakte nog wat goed, maar dit experiment ga ik niet herhalen.

Boek 35: Smak

Schrijver: Nick Hornby
Jaar van publicatie: 2007
Uitg. Atlas, Amsterdam
Vert. Elles Theulen
Oorspr. titel: Slam (Viking, London, 2007)

Een paar weken geleden las ik mijn eerste boek van Nick Hornby en besloot meer van zijn werk te gaan lezen. Weer genoot ik van zijn schrijfstijl. Humoristisch, gevoelig, met een goed oog voor wat er gebeurt, zowel in het hoofd van, als buiten de hoofdpersonen.

Als het vriendinnetje van Sam zwanger wordt, stort zijn wereld een beetje in. Hij is zelf de zoon van (ooit) een tienermoeder en heeft altijd gevoeld, dat haar leven min of meer verwoest was door zijn komst. Nu gaat hij een kind hetzelfde aandoen.
Deze en andere emoties beschrijft Hornby op een geweldige manier. De twijfels die Sam heeft, de beslissingen die hij moet nemen. Hij schiet heen en weer tussen kind en volwassen (moeten) zijn.

Prachtig boek.

Boek 34: Het huis aan de Gouden Bocht

Schrijver: Jessie Burton
Jaar van publicatie: 2014
Uitg. Luitingh-Sijthoff. Amsterdam
Vert. Mieke Trouw-Luyckx
Oorspr. titel: The miniaturist (Ecco, New York, 2014)

Hebzucht, jaloezie, ijdelheid, wreedheid. Dat zijn volgens schrijfster Jessie Burton de kenmerken van de Amsterdammers, die het in de zeventiende eeuw voor het zeggen hadden. Iedere concurrent minder, bood jou weer meer kansen, dus ieder argument was goed om een tegenstander uit de weg te krijgen.
Johannes is koopman en woont in een prachtig huis in de Gouden Bocht van de Herengracht. Hij trouwt op latere leeftijd met Petronella Oortman, een meisje van achttien, uit Assendelft: het platteland.
Zij leert zijn zuster Maren kennen en Cornelia, de dienstbode, die zich vrijpostig  gedraagt volgens de opvattingen die Nella daarover heeft. Ook is er Otto, een gekleurde man, een nieuw verschijnsel voor Nella.

Johannes geeft haar een prachtig poppenhuis cadeau. Het is nog leeg, maar als ze wat miniaturen bestelt om het huis aan te kleden, krijgt ze meer dan wat ze besteld heeft en de vreemde gebeurtenissen volgen elkaar op.

Het is aardig om te zien, hoe een niet-Nederlandse schrijfster de omstandigheden in de Gouden Eeuw beschrijft. Ze weet een goed beeld te schetsen van de stad en de bewoners. Toch is het me wat te eenvoudig. De personages zijn een beetje plat. De figuur van de miniaturenmaakster komt niet echt goed uit de verf. Dat is ook wel de bedoeling van de schrijfster, maar nu blijft het wel erg wazig.

Boek 33: Het Rosie Project

Schrijver: Graeme Simsion
Jaar van publicatie: 2014
Uitg. Luitingh-Sijthoff B.V., Amsterdam
Vert. Linda Broeder
Oorspr. titel: The Rosie Project  (2013)

Geweldig: dit boek over de autistische professor Don Tillman, die voor alles wat hij doet schema's. roosters en handleidingen gebruikt. Zelfs als hij een vrouw meent te moeten zoeken, gebruikt hij daarvoor een vragenlist, zodat hij zijn tijd niet hoeft te verdoen aan ongeschikte kandidaten.
Het blijkt moeilijk iemand te vinden die voldoet aan alle criteria. Dan verschijnt Rosie. Volkomen ongeschikt, maar ook niet beschikbaar als kandidaat. Ze is op zoek naar haar biologische vader. Don, geneticus, kan haar daarbij helpen. Samen gaan ze op zoek en Don doet allerlei dingen, waar hij normaal niet van zou willen horen.
Tot zijn verbazing amuseert hij zich daarbij heel goed.

Ik heb genoten van de vlotte verteltrant van Simsion en vooral ook van zijn humor. Wel vond ik het zo nu en dan moeilijk om alle personages uit elkaar te houden. De eigenaardigheden van Tillman werden dik aangezet, maar bleven geloofwaardig en fascinerend. En vaak ook erg grappig.

Boek 32: Kom hier dat ik u kus

Schrijver: Griet op de Beeck
Jaar van publicatie: 2014
Uitg. Prometheus

Het leven van Mona wordt beschreven in drie episodes: als elfjarige, als 23-jarige en nog weer zo'n tien jaar later.
Al van haar jongste jaren probeert ze het iedereen naar de zin te maken. Haar moeder is een koude, harteloze vrouw, die haar bij een vermeend vergrijp opsluit in de donkere kelder. Dan doe je ook je best als kind, om daarvoor niet in aanmerking te komen.
Vader is tandarts en vlucht in zijn werk en, meer fysiek, in zijn spreekkamer. Mona en haar broertje zien hem niet vaak.
Dan komt moeder om bij een auto ongeluk.
Niet lang daarna komt Marie in het gezin, als stiefmoeder. Ze voelt zich hoog verheven boven iedereen en wil altijd aandacht en haar zin hebben. Opnieuw moet Mona op haar tenen lopen. Als haar zusje wordt geboren is het haar taak om haar te verzorgen. Marie voelt zich daar niet toe in staat.
Ook in de relaties die Mona zelf krijgt, is ze volgzaam, onderdanig, maar bovenal eenzaam.
Als haar vader ziek wordt, krijgt ze eindelijk contact met hem. Mede daardoor ziet ze haar eigen situatie onder ogen. Eindelijk neemt ze de loop van haar eigen leven in eigen hand. Dat gaat ze in elk geval proberen.
Mooi boek, met herkenbare personages en situaties.

Boek 31: Juliet, naakt

Schrijver: Nick Hornby
Jaar van publicatie: 2009
Uitg. Atlas
Vert. Janet van der Lee
Oorspr. titel: Juliet, naked (Penguin, London, 2009)

Bij het lezen van het eerste deel werd ik al enthousiaster. Het boek was geestig, de personages kwamen echt tot leven (en er waren nog al wat personages) en je bleef lezen, omdat het zo prettig weglas. Maar toen het deel bereikt werd, waarbij alle mensen bij elkaar kwamen, gebeurde er eigenlijk niet zoveel. Alle sprankeling die het eerste deel wel had, leek nu wel weg. En het einde was voor mij helemaal wat teleurstellend.

Het verhaal over de rockzanger die maar een paar hits had gehad, maar aanbeden wordt door een aantal fans, die alles van en over hem willen weten. Duncan is een van die fans. Hij besteedt meer aandacht aan Tucker, de zanger, dan aan Annie, zijn vrouw. Zij ziet steeds meer in, dat haar relatie niets voorstelt. Duncan gaat vreemd, een goed moment voor Annie om een eind aan de relatie te maken.
Duncan heeft een lovende recensie op de fansite van Tucker gezet, over een nieuw uitgebracht album. Annie vindt het niets en schrijft dat ook op de website. Ze had de reactie die daarop volgde niet voorzien.
Het gevolg: twee eenzame mensen proberen elkaar te vinden, ondanks alles alle dingen, die dat bijna onmogelijk maken.

Ik had nog nooit eerder iets gelezen van Nick Hornby, maar ben wel erg benieuwd naar zijn andere boeken.

Boek 30: Chateau Fatale

Schrijver: Ilja Gort
Jaar van publicatie: 2015
Uitg. Lebowski

Voor mij teveel macho gedrag in dit boek. Te veel bloederige gevechten, vergezeld van krachttermen en het gebruik van zware wapens, die uitvoerig en bladzijden lang werden beschreven.
Niet geloofwaardig: de journaliste, die het opneemt tegen een bende criminelen, die al even geoefend hadden, maar waar ze schijnbaar moeiteloos mee omging.
De onnozele wijnhandelaar, die in een keer voor een groot bedrag zijn hele wijnoogst verkoopt, maar spijt krijgt. Zijn vader, die hiervan niet eerst op de hoogte was gesteld, verliest zijn goede humeur niet, zelfs niet nadat er het een en ander met hem gebeurde.
Het taalgebruik van Ilja Gort is in zijn tv-programma's was excentriek, maar in zijn boeken bedienen de mannen zich van hetzelfde jargon.
Toch nog meer dan een ster, voor de gedeelten, waarin de liefde van de schrijver voor de wijn en het Franse land spreken, voor zijn beeldende en fraaie taalgebruik.

Boek 29: Ik reis alleen

Schrijver: Samuel Bjørk
Jaar van publicatie: 2015
Uitg. Luitingh-Sijthoff
Vert. Renée Vink
Oorspr. titel: Det Henger en Engel Alene i Skogen

Het komt niet vaak voor, dat ik een boek uit wil hebben voor ik ga slapen, maar nu had ik er toch weer een.
Wat een spannend boek. De beklemming en de vermoeidheid van de politiemensen slaan uit de pagina's.
Een meisje wordt gevonden, opgehangen, met een bordje om de nek 'ik reis alleen'. Ze heeft een schooltas bij zich: ze was bijna oud genoeg om naar school te gaan. Het meisje draagt op haar maat nagemaakte poppenkleren.
Mia, een van de speurders, ontdekt een cijfer, gekrast in de nagel van het meisje. Zij is nummer 1. Het lijkt er daarom op, dat er meer zullen volgen.
Dat gebeurt dan ook.
Het begint er langzaam maar zeker op te lijken, dat de moordenaar zijn of haar acties speciaal richt op Mia en Holger Munch, leider van het onderzoeksteam.
Hij wordt intussen geplaagd door zorgen om zijn kleindochter Marion en om zijn moeder, die in een verzorgingshuis zit en alles wil nalaten aan een fanatieke leider van een kerkgenootschap in het bos. Daar wonen ook meisjes, die zo te zien niet vrijwillig in het kamp wonen. Als een jongetje uit de buurt op onderzoek uitgaat, wordt ook hij opgesloten.
Scaninavië heeft er een nieuwe naam bij om te onthouden.

Boek 28: Grijs gebied

Schrijver: Marion Pauw
Jaar van publicatie: 2015
Uitg. Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek

Dit geschenk in de maand van het spannende boek was zeer de moeite waard. In mijn ziekenhuisbed las ik het in een dag uit.
Een jonge vrouw wordt op een vreselijke manier aangerand als ze naar huis fietst. Op zijn balkon ziet een man dit gebeuren. Hij doet niets. Waarom niet? Waarom grijpt een passerende man wel in?
Wat was de drijfveer van de dader? Waarom komt de getuige later toch in actie en hoe?
Knap om binnen de toch beperkte omvang van zo'n geschenkje zoveel aan de orde te stellen op zo'n boeiende manier.

Boek 27: Verhaal van een moeder

Schrijver: Amanda Prowse
Jaar van publicatie:2015
Uitg. Aerial/Media Company
Vertaling: Hanneke van Soest
Oorspr. titel: A mother's story (Head of Zeus Ltd, London, 2015)                                  

 Op de Nederlandse boekensite Hebban ben ik lid van de Feelgood leesclub. W
ij bespraken samen dit boek en ik kreeg het in het kader daarvan toegestuurd.
Het is het verhaal van de postnatale depressie van Jessica. Niet bepaald een licht onderwerp.
Het begint zo vrolijk, met de bruiloft van Matt en Jessica. Jessica voelt zich bevoorrecht, dat Matt haar als vrouw wil. Hij is van hogere stand dan zij, want dit is wel een echt Engels boek, waar standsverschillen meer aanwezig zijn, dan wij gewend zijn in Nederland. Wanneer hun dochtertje geboren wordt, raakt Jessica in paniek. Die paniek mondt uit in een echte depressie, met grote gevolgen.
Matt doet zijn best te helpen. Hij zorgt voor de baby, doet het huishouden naast zijn drukke baan en probeert ook nog Jessica uit haar depressie te helpen. Dat mislukt.
In dagboekfragmenten vertelt Jessica hoe ze de gebeurtenissen heeft ervaren. Deze fragmenten worden afgewisseld met de waarnemingen van een objectieve verteller.
Jessica is opgenomen in een ziekenhuis, waarover geheimzinnig wordt gedaan. Al lezende wordt snel duidelijk waar ze is. Er is 'iets ergs' gebeurt, waar ook geen duidelijkheid over wordt gegeven tot in het eind van het boek.
Goed geschreven boek. Triest en aangrijpend.

Boek 26: Labyrinth

Schrijver: Kate Mosse
Jaar van publicatie: 2005
Uitg. Orion, London

Kate Mosse kan schrijven. Ze kan heel goed een verhaal vertellen en heeft een geweldig oog voor detail. De eerste helft van het boek las ik daarom met plezier. Als de middeleeuwse kasteelkeuken werd beschreven hoorde je het gerinkel van de potten en pannen en je rook de geuren van het voedsel dat klaargemaakt werd. De omgeving werd ook zo goed beschreven, dat je alles voor je zag.
Het idee, om het verhaal van de gebeurtenissen in de dertiende eeuw te verbinden aan personen in de tegenwoordige tijd, leek me aanvankelijk erg goed. De levens van de middeleeuwse Alaïs en de hedendaagse Alice lopen parallel. Ook de mensen in hun omgeving hebben hun gelijke in de andere periode. Hun namen leken ook erg op elkaar: Alaïs-Alice, Guilhem-William, enz. Daar lag meteen het eerste probleem dat ik had met dit boek: ik kon de mensen niet meer uit elkaar houden. Dat werd ook veroorzaakt door de vele herhalingen die erin stonden: de gebeurtenissen werden uit twee standpunten beschreven, toen en nu. Bovendien droomde Alice ook nog zo het een en ander: al weer herhaling. Hoe verder ik kwam met lezen, hoe minder geconcentreerd ik was en hoe moeilijker ik alles kon volgen.
Bij de te verwachten ontknoping was mijn belangstelling zeer gedaald en ik was blij het boek te kunnen sluiten.

Boek 26: Route du soleil

Schrijver: Suzanne Vermeer
Jaar van publicatie: 2013
Uitg. Bruna Fictie, Utrecht

Jaren terug las ik All-Inclusive van dezelfde schrijfster. Het boek beviel me niet en nooit meer las ik een tweede van haar. Nu liet ik me toch weer verleiden om te beginnen in Route du soleil. Al snel had ik spijt.
Wat een stereotiepe hoofdpersonen. Wat een onnozele figuren.
Marit is intercedente. Je zou verwachten, dat ze daarbij enige mensenkennis wel kon gebruiken. Ze zegt ook zelf in het boek, dat ze die heeft. Helaas: niets van te merken'Ze blijft moeder van twee kleine kinderen, ook als ze op vakantie gaat met haar 'vriendin', die ze toch al een paar weken kent. De lifter is een griezel, maar Marit merkt daar niets van. Fiona wel, maar die merkt andere voor de hand liggende dingen weer niet op.
Gebeurtenissen, die spanning moeten opwekken, maken je alleen geïrriteerd.
Ik laat de andere boeken van Vermeer maar liggen in boekwinkel en bibliotheek.

Boek 25: Het meisje in de trein

Schrijver: Paula Hawkins
Jaar van publicatie: 2015
Uitg. A.W. Bruna
Vert. Miebeth van Horn
Oorspr. titel: The Girl on the Train (Riverhead Books, 2015)

In de maand van het spannende boek moest ik toch ook een spannend boek lezen. Mijn keuze viel op de best beoordeelde thriller in Vrij Nederlands thrillergids. Een boek bovendien, dat al een paar weken hoog in de bestsellerslijsten staat.
Helaas: het viel me tegen. Vooral de eerste helft vond ik weinig spannend. De hoofdpersonen konden me niet interesseren en leefden nauwelijks voor me. Erger nog: de twee vertellende dames kon ik aanvankelijk niet goed uit elkaar houden. Erg normaal leek niemand.
Later kwam vertelster Anna er ook nog bij, de tweede vrouw van Tom. Naast Megan, getrouwd met Scott en al snel vermist, en Rachel, het meisje in de trein, dat fantaseert over de inwoners van het huis, waar de trein, die ze iedere dag neemt, altijd stopt. Ooit woonde ze er vlakbij, met Tom.
Iedereen heeft wat te verbergen of zich ongemakkelijk over te voelen. Vooral het drankgebruik van Rachel wordt zwaar aangezet.
Het boek was wel aardig, maar meer ook niet.

Boek 24: De onderwaterzwemmer

Schrijver: P.F. Thomése
Jaar van publicatie: 2015
Uitg. Atlas Contact, Amsterdam

Bij het lezen van het eerste deel had ik meer malen de neiging het boek maar weg te leggen: te saai, te veel herhalingen, te weinig interessante hoofdpersoon.
De veertienjarige Tin moet met zijn vader mee om voor de ondergrondse een opdracht uit te voeren. Het is aan het einde van WO II, ze wonen in nog bezet gebied, aan de overkant van de rivier is het land al bevrijd. Ze moeten de rivier overzwemmen. De vader van Tin komt echter nooit aan aan de overkant. Zijn lichaam wordt ook nooit gevonden.
Als hij, na lang gezocht te hebben, weer thuiskomt, verwijt zijn moeder hem de verdwijning van vader.

Dertig jaar later is Tin met zijn vrouw Vic in Afrika. Ze gaan daar de door de school van Vic via Foster Parents geadopteerde zoon bezoeken. Tin hoeft die reis en dat bezoek niet zo erg, maar braaf gaat hij ook nu mee en raakt ook Vic kwijt. Zijn dochter Nikki neemt hem zeer kwalijk, dat haar moeder niet levend terug is gekomen van de reis. De geadopteerde albino zoon is wel mee teruggekomen, maar Tin wil alleen maar, dat Nikki weer contact met hem wil hebben.

Weer dertig jaar later: in een ziekenhuis in Cuba ligt Tin, zoals hij zelf denkt, op sterven. Hij vindt het niet zo erg: hij heeft immers niemand meer? Of toch wel? Zoals altijd voelt hij zichzelf onzichtbaar, hij heeft geen invloed op de gebeurtenissen. Of toch wel?

Is Tin zelf de onderwaterzwemmer? Is hij onzichtbaar en laat hij zich meevoeren op de stroom? Of is het de nagedachtenis aan zijn vader, die nog altijd zwemt, onzichtbaar, onder water, maar altijd bij Tin? Of misschien ook Vic? altijd aanwezig, niet meer zichtbaar. Onder water.

Op de mooie kaft een gezicht, met daarover allemaal vissen. Bedekken ze het gezicht of vreten ze het aan?

Het boek roept vragen op. Het is geschreven in mooi Nederlands, met soms prachtige zinnen. Toch was het niet helemaal mijn boek. Ik kon er slecht doorkomen, vond een aantal dingen wat onwaarschijnlijk en de mensen niet helemaal levensecht. Na alle enthousiaste bericht viel het me dus wat tegen.

Boek 23: The House we grew up in

Schrijver: Lisa Jewell
Jaar van piblicatie: 2013
Uitg. Century, London
Deze versie: Arrow Books, London, 2014

Een leven in puin - de hoofdpersoon van 'The house we grew up in' zou in dit tv-programma voor kunnen komen. Ze kan niets weggooien, nergens afstand van doen en wordt een gevangene in haar overvolle en vieze huis. Een voor een verliest ze haar gezinsleden en andere mensen, van wie ze houdt. Hulp weigert ze.
De levens van haar gezinsleden worden hierdoor ook beïnvloed. Ze hebben allemaal een eigen manier om te overleven gevonden. Pas als moeder sterft ontmoeten ze elkaar weer.
De manier waarop de personen beschreven zijn, sprak me zeer aan.
Verbazingwekkend, dat de schrijfster dit moeilijke thema met zoveel humor kan beschrijven.
Ik heb vaak mijn bedenkingen, als op de achterflap staat, dat het boek een 'page-turner' zou zijn, maar in dit geval was daaraan niets teveel gezegd.

Boek 22: Hotel aan zee

Schrijver: Maeve Binchy
Jaar van publicatie: 2013
Uitg. Van Holkema & Warendorf
Vert. Annemie de Vries
Oorspr. titel: A week in winter (Orion Books, London, 2012)

Voor mij is het altijd een plezier om een nieuw boek van Maeve Binchy te lezen. Ook nu stelde ze me niet teleur. Chicky gaat met haar vriend naar Amerika, ondanks de protesten van haar familie. Als de vriend haar in de steek laat, vertelt ze de familie, dat hij is omgekomen bij een ongeluk. Ze werkt hard en spaart haar geld op. Als ze terugkeert naar Ierland koopt ze het Grote Huis in haar oude dorp en maakt er een hotel van.
De mensen die er komen werken en de gasten hebben allemaal hun eigen verhaal. Binchy vertelt die verhalen met de nodige humor. Het levert een afwisselend boek op, dat uit is, voor je er erg in hebt.

Boek 21: In dienst bij de duivel

Schrijver: Naima el Bezaz
Jaar van publicatie: 2013
Uitg. Querido

De duivel is de hoofdredactrice van het blad, waar Dina werkt. Om het voorzichtig te zeggen: de dames liggen elkaar niet zo. De terreur die Angela uitoefent is verschrikkelijk. Op de redactie heerst voortdurend een sfeer van angst en wantrouwen. Enorme hoeveelheden deadlines dienen gehaald te worden, de vermoeidheid wordt steeds groter.
Na Vinexvrouwen en het vervolg daarop weer een plezierig, snel leesbaar boek.

Boek 20: Een vlucht regenwulpen

Schrijver: Maarten 't Hart
Jaar van publicatie: 1978, deze versie  november 2014
Uitg. De Arbeiderspers, deze versie: Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse boek

Eigenlijk was ik in de veronderstelling dat ik Een vlucht regenwulpen had gelezen, kort nadat het was uitgekomen. Toen het als cadeau in de bibliotheekactie Nederland Leest werd uitgedeeld, besloot ik het toch nog maar eens te lezen. Volgens mij had ik me vergist: er kwam me niets bekend voor in het boek.
Het is niet echt een opwekkend boek. De sombere, eenzame Maarten, die erg lijkt op de schrijver, is niet bepaald het zonnetje in huis. Alleen bij het zien van vogels leeft hij duidelijk op. Alleen in de natuur voelt hij zich prettig.
Als jongen was hij al eenzaam, op school werd hij gepest. Op de hbs werd hij verliefd op Martha, het onbereikbare meisje, dat later ging trouwen met iemand anders. Tijdens een reünie komt hij haar weer tegen en wisselt een handdruk en een paar zinnen met haar.
Succes heeft Maarten in zijn werk als celbioloog. Hij bezoekt congressen, zoals dat in Bern, wat beschreven wordt. Adrienne, een andere biologe op het congres, kan hem bekoren, maar helaas: ook zij blijkt onbereikbaar voor hem.
Hij heeft er vrede mee.

Ook hier blinkt 't Hart weer uit met prachtige zinnen en scherpe waarnemingen. Het eind had voor mij wel iets korter gemogen.

Boek 19: De zomer hou je ook niet tegen

Schrijver: Dimitri Verhulst
Jaar van publicatie: 2015
Boekenweekgeschenk 2015

Met enige aarzeling begin ik altijd aan een boek van Verhulst en als ik het heb gelezen, bedenk ik altijd, dat ik het met plezier gelezen heb. Ook dit korte boek, uitgegeven als boekenweekgeschenk 2015, was lezenswaardig.

Pierre ontvoert de gehandicapte zoon van zijn grote liefde. Hij neemt hem mee naar een bergtop in de Provence en vertelt hem het verhaal van zijn liefde voor Sonny's moeder. Praten kan de jongen niet, dus Pierre kan rustig de tijd nemen voor zijn verhaal en wordt niet gestoord.

Het taalgebruik van Verhulst vind ik prachtig. Wat een mooie zinnen schrijft hij. Steeds weer kom ik in de verleiding om citaten op te schrijven. Dat is voor mij de belangrijkste reden, dat ik vier sterren geef aan dit korte verhaal.

Boek 18: Negen levens

Schrijver: Robert Anker
Jaar van publicatie: 2005
Ondertitel: Een dorp als zelfportret
Uitg. Querido, Amsterdam

Alweer een boek, dat ik wilde uitlezen, om te zien wat er allemaal verder nog verteld zou worden, maar erg boeiend werd het niet.
De schrijver vertelt over zijn jeugd in het dorp Oostwoud. Het dorp dat ik ook goed ken en waar ik de beschreven mensen en situaties ook kende. Het is een opsomming van feiten en feitjes, of liever dat, wat Anker ervoer als feiten. Hoe gelukkig is hij, dat hij zich aan zo'n achterlijk dorp heeft ontworsteld. Hoe veel verder heeft hij zich ontwikkeld dan al die mensen, die hij nu beschrijft.
Wat een arrogantie spreekt er uit zijn verhaal. Akelig om te lezen.
Hij heeft zelfs de moed, om zijn ouders te beklagen: de stakkers hebben altijd maar in zo'n dorp gewoond. Zielig gewoon.
De schrijfstijl was hier en daar wel goed, maar te vaak herhaalt de schrijver zichzelf of begint aan een zin, die eindigt met zaken, die met dat begin niets te maken hebben.
Nee, een vervelend boek.

Boek 17: De kat in den boom

Schrijver: Marnix Gijsen
Jaar van publicatie: 1952, deze editie 1977
Uitg. Querido i.s.m. Meulenhoff Amsterdam
Salamander pocket.

Nog niet eerder las ik een boek van de Vlaamse schrijver Marnix Gijsen. Maar mijn schoonvader bezat een heel aantal van zijn boek en die erfde ik. Het eerste boek daarvan heb ik nu gelezen. Het beviel me, vooral omdat het zo verschilde van de dikke boeken van Follett die ik hiervoor las en terwijl die de wereldgeschiedenis beschreef, is dit het verhaal van de kleine wereld van hoofdpersoon Peter en zijn vrouw Anna. Hun kat is in de boom geklommen en durft er niet meer uit. De buren bellen de dierenbescherming, die komt met een ladder en een vangnet. Helaas voor Peter is het daarna met de betrekkelijke rust gedaan, die hij had in zijn woning in New York. Hij maakt noodgedwongen kennis met Ferenc Novak, kunstschilder uit Oost-Europa en zijn vrouw Eva. Ferenc maakt Anna het hof. Hij schildert eerst een portret van peter, maar daarna, en daar ging het hem om, een van Anna. Peter wordt jaloers. Hij is nu als de kat, die in een boom gejaagd wordt. Hij zint op wraak. Ferenc, die het erg met zichzelf getroffen heeft, wordt op een feestje als opschepper en leugenaar te kijk gezet. De vriendschap is over en Peter en Anna keren terug naar hun rustige bestaan met hun drie katten, nu in een huisje met een tuintje, ver van die bemoeizuchtige buren.

Boek 16: Nacht van het kwaad

Schrijver: Ken Follett
Jaar van publicatie: 2012
Uitg, Unieboek?Het Spectrum
Oorspr. titel: Winter of the world

Tot mijn verbazing had ik dit boek nog niet beschreven. Het is het tweede deel van de Century trilogie en ik las het grootste deel ervan in de caravan, tijdens ons verblijf in Callantsoog.

Ongelofelijk dat een boek, waar je de afloop van kent, zo spannend kan zijn, dat je de bladzijden blijft omslaan. Ook al zijn dat er zoveel als bij de boeken uit deze serie.
Hierin wordt de tweede wereldoorlog en de periode er vlak voor en na behandeld. De families uit het eerste deel worden verder gevolgd en aan de hand van hun belevenissen komen alle gruwelijkheden van die periode voorbij.
Door het verhaal van de geschiedenis te verbinden aan de geschiedenis van deze bekende personages, komen de gebeurtenissen heel duidelijk binnen, ook al wist je nog zo veel van de gebeurtenissen in deze periode.
Follett is een geweldig verteller. 

Boek 15: Edge of Eternity

Schrijver: Ken Follett
Jaar van publicatie: 2014
Uitg. Penguin Group New York

Het derde deel van de Century trilogie was erg dik (1007 blz) en het kostte ook wel wat tijd om het uit te krijgen. Het verhaal besloeg een tijdperk, dat ik min of meer bewust heb meegemaakt: de tijd waarin ik afstudeerde, ging werken, trouwen, kinderen kreeg en dus van de toestanden in de wereld het een en ander miste.
Toch voelde het, of Follett met reuzenstappen door de geschiedenis heen ging. De Amerikaanse presidenten en presidentskandidaten volgden elkaar met een enorme gang op, politieke achtergronden, die voor een niet-Amerikaan niet altijd bekend waren, werden nauwelijks voldoende beschreven. Maar ja: er waren ook maar ruim duizend bladzijden.
De bekende 'grote gebeurtenissen' die niemand in die tijd kon missen kwamen voorbij, zoals de moorden op de Kennedy's en op Martin Luther King. De Cuba-crisis, rassenscheiding in de VS, de bouw en val van de Muur in Berlijn, verschillende machthebbers in Rusland en het verdeelde Duitsland.
De uit de vorige delen bekende families speelden weer een hoofdrol en natuurlijk bekleedden zij of een van hun nazaten altijd posities, die hen tot intimi van de machthebbers maakt. Soms deed dat wat gekunsteld aan.
Dat is de reden van 'maar' vier sterren. Toch heb ik met veel plezier ook dit deel gelezen en toen het uit was had ik moeite om aan een ander boek te beginnen. Deze serie had me zoveel tijd beziggehouden.

Boek 14: Val der titanen

Schrijver: Ken Follett
Jaar van publicatie: 2010
Uitg. Van Holkema & Warendorf
Vert. Joost van der Meer en Bill Oostendorp
Oorspr. titel: Fall of Giants
Deel 1 van de Century trilogie

Oorlogsboeken lees ik normaal liever niet. Toch krijgt dit boek van bijna 1000 bladzijden vijf sterren: ik kon het maar moeilijk wegleggen.
Het is het eerste deel van de trilogie over de twintigste eeuw en beschrijft de jaren net voor, tijdens en net na de eerste wereldoorlog. Hoofdpersonen zijn een aristocratische familie in Engeland (Fitz), een mijnwerkersfamilie in Wales, (Ethel en Billy), twee jongens in Rusland (Grigory en Lev), een familie in Duitsland (Walter) en een in de VS (Gus)
De levens van deze personen en hun verwanten kruisen elkaar voortdurend en zo wordt een beeld geschetst van het leven in diverse kringen en landen tijden de eerste drie decennia van de twintigste eeuw.
Geen opwekkende lectuur, wel meeslepend.
Deze man kan een verhaal vertellen!

Zuurstof

Schrijver: Patricia Cornwell
Jaar van publicatie: 2014
Uitg. Luitingh-Sijthoff
Oorspr. titel: Dust (Little, Brown, London 2013)
Deel 21 van de Kay Scarpetta serie

Het is misschien niet helemaal eerlijk om hier maar een ster aan te geven. Ik had misschien eerst eerdere delen van de serie moeten lezen. Dat heb ik ooit ook wel gedaan, lang geleden, maar was niet al te enthousiast en ben gestopt. Nu wilde ik het toch weer eens proberen met mevrouw Scarpetta, maar kon niet door de tekst komen.
Wegleggen dus, dit boek.

Boek 13: Balancing Act

Schrijver: Joanna Trollope
Jaar van publicatie: 2014
Uitg. Black Swan, London

Joanne Trollope schrijft over familierelaties, die in de loop van de tijd veranderen. Kinderen zoeken hun eigen plaats, ouders moeten een stapje terug doen, loslaten. Dat geeft spanningen.
Susie is oprichtster en managing director van een aardewerkfabriek. Haar drie dochters en haar schoonzoon werken voor het bedrijf. Haar man en andere schoonzoon zorgen voor het huishouden en de kinderen.
Jasper, de man van Susie, wil wat van zijn oude leven terug. Hij was rocker in een band.
De dochters willen allemaal meer invloed en een betere beloning voor hun werk.
Dan komt plotseling de vader van Susie naar Engeland. Hij is met zijn vrouw, Susie's moeder, vertrokken naar verre oorden en Susie heeft nooit wat van hem gehoord en hem al helemaal nooit gezien. Zijn komst brengt de nodige onrust teweeg.
Prettig leesbaar boek, met stof tot nadenken.