Jaar van publicatie: 2015
Uitg. De Arbeiderspers
Vert. Martine de Haan
Oorspr. titel: Soumission (Flammarion, Paris, 2015)
Zoveel lovende recensies zijn er verschenen over Houellebecq en nog eens zoveel berichten over de controversiële aard van zijn geschriften, dat ik benieuwd was naar wat ik er zelf van zou vinden. Ik las dus zijn laatste werk, Onderworpen.
Op de kaft een hoofd, met twee kanten: een vrouwelijke, gehuld in sluier, met alleen de ogen zichtbaar, en rechts een mannelijk beeld, dat vrijheid uitstraald: geen sluier en een uitdagende sigaret in de mond.
Dit is meteen een typerende schets van de inhoud van het boek. Ik verwachtte een soort debat tussen christendom en islam. De laatste zou de christelijke wereld aan zich onderwerpen. Als bij de presidentsverkiezingen de moslimkandidaat wint en alle overheidsinstellingen meteen veranderen in moslimbolwerken, lijkt dat ook zo te zijn. Maar de hoofdpersoon, die professor was aan de Sorbonne en aanvankelijk wordt ontslagen, kan al snel opnieuw aan het werk: als hij zich maar bekeert.
De echte onderworpenen zijn de vrouwen. Daarmee heeft onze professor echter geen probleem: hij heeft hen toch altijd al als gebruiksvoorwerp gezien. Ze moeten goede huisvrouwen zijn en af en toe in een hoer veranderen. Ze zijn inwisselbaar, daarom kan je ook evengoed een escortservice of een bordeel bezoeken om een vrouw te vinden.
Alleen dat stoofpotje... Dat maakt een prostituee doorgaans niet klaar. De islam biedt uitkomst: als de professor zich bekeert, verdient hij genoeg voor drie vrouwen! Hij hoeft ze niet eens zelf uit te zoeken, maar krijgt ze aangeboden via een koppelaarster. Hoe geweldig.
Houellebeqc schrijft goed, zijn zinnen lopen prima en in mijn geval was de vertaling ook prima. Hij is een meester in de kleine tussenopmerkingen: 'Het viel me op, hoe weinig er gebeurde in zijn doodlopende straat', en: 'alleen al van het woord humanisme werd ik licht onpasselijk, maar misschien kwam dat wel door de warme pasteitjes, ik had er teveel van gegeten'.
Oplossing voor alles is een uitgebreide inname van drank, in vele soorten.
Provocatie lijkt me het meest belangrijke doel van Houellebecq. Ik vond het echter vooral een erg vervelend boek. Te veel namen van onbekende Franse grootheden, teveel politiek gezever. Teveel quasi intellectueel geneuzel. De humor hier en daar maakte nog wat goed, maar dit experiment ga ik niet herhalen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten