Jaar van publicatie: 2013
Uitg. Bruna Fictie, Utrecht
Jaren terug las ik All-Inclusive van dezelfde schrijfster. Het boek beviel me niet en nooit meer las ik een tweede van haar. Nu liet ik me toch weer verleiden om te beginnen in Route du soleil. Al snel had ik spijt.
Wat een stereotiepe hoofdpersonen. Wat een onnozele figuren.
Marit is intercedente. Je zou verwachten, dat ze daarbij enige mensenkennis wel kon gebruiken. Ze zegt ook zelf in het boek, dat ze die heeft. Helaas: niets van te merken'Ze blijft moeder van twee kleine kinderen, ook als ze op vakantie gaat met haar 'vriendin', die ze toch al een paar weken kent. De lifter is een griezel, maar Marit merkt daar niets van. Fiona wel, maar die merkt andere voor de hand liggende dingen weer niet op.
Gebeurtenissen, die spanning moeten opwekken, maken je alleen geïrriteerd.
Ik laat de andere boeken van Vermeer maar liggen in boekwinkel en bibliotheek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten