Jaar van publicatie: 1978, deze versie november 2014
Uitg. De Arbeiderspers, deze versie: Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse boek
Eigenlijk was ik in de veronderstelling dat ik Een vlucht regenwulpen had gelezen, kort nadat het was uitgekomen. Toen het als cadeau in de bibliotheekactie Nederland Leest werd uitgedeeld, besloot ik het toch nog maar eens te lezen. Volgens mij had ik me vergist: er kwam me niets bekend voor in het boek.
Het is niet echt een opwekkend boek. De sombere, eenzame Maarten, die erg lijkt op de schrijver, is niet bepaald het zonnetje in huis. Alleen bij het zien van vogels leeft hij duidelijk op. Alleen in de natuur voelt hij zich prettig.
Als jongen was hij al eenzaam, op school werd hij gepest. Op de hbs werd hij verliefd op Martha, het onbereikbare meisje, dat later ging trouwen met iemand anders. Tijdens een reünie komt hij haar weer tegen en wisselt een handdruk en een paar zinnen met haar.
Succes heeft Maarten in zijn werk als celbioloog. Hij bezoekt congressen, zoals dat in Bern, wat beschreven wordt. Adrienne, een andere biologe op het congres, kan hem bekoren, maar helaas: ook zij blijkt onbereikbaar voor hem.
Hij heeft er vrede mee.
Ook hier blinkt 't Hart weer uit met prachtige zinnen en scherpe waarnemingen. Het eind had voor mij wel iets korter gemogen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten