Jaar van publicatie: 2010
Uitg. De Geus
Vert. Anneke Bok en Nan Lenders
Oorspr. titel: Serena (Ecco, New York, 2008)
Als op de kaft staat, dat een boek een van de beste van het jaar is, ben ik altijd geneigd tot enig scepticisme.
In dit geval was het echter niets teveel gezegd. Het verhaal begon me steeds meer te boeien. Hoewel: de eerste twee zinnen trokken me al meteen het verhaal in.
Pemberton komt terug naar de bergen van Noord-Carolina, waar hij een houtkap bedrijf heeft. Hij is in Boston geweest, waar hij de erfenis van zijn vader heeft afgehandeld. Bovendien is hij daar getrouwd. Zijn vrouw, Serena, komt met hem mee. Zij blijkt alles van houtbouw te weten en neemt min of meer de leiding van het bedrijf over. Ze is meedogenloos:iedereen die niet doet wat ze wil en hoe ze het wil, moet vrezen voor zijn of haar leven.
Het huwelijk van de Pembertons is gepassioneerd, maar wanneer blijkt, dat Serena geen kinderen kan krijgen, gat het scheurtjes vertonen. Ze wordt jaloers op een vorige minnares van haar man, die een zoon van hem heeft. Haar man moet zijn onwettige zoon Jacob en diens moeder beschermen tegen de wraakzucht van Serena.
Intussen wordt het hele bosgebied veranderd in een kale woeste vlakte. Eeuwenoude bomen worden omgezaagd.
Milieuactivisten willen dat er een natuurpark komt, maar daar zijn de Pembertons natuurlijk tegen, want daaraan valt niets te verdienen.
Het boek is een aanklacht tegen de verwoesting van de natuur en de geldzucht van mensen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten