Jaar van publicatie: 2018
Uitg. Atlas Contact
212 blz
****
| Het eerste hoofdstuk van het boek waarin ik begon na De Avond is ongemak, eindigde met het volgende citaat: ....een verlangen om gezien te worden. Opgemerkt te worden. Liefde te ontvangen. Dat wil ieder kind, diep van binnen. Het had de korte inhoud van ‘ongemak’ kunnen zijn. De oudste zoon van een streng gereformeerd gezin gaat schaatsen, zakt door het ijs en verdrinkt. Zijn familieleden reageren daar allemaal op hun eigen manier op. De ouders merken hun nog levende kinderen nauwelijks meer op, en zij glijden langzaam af in hun wanhoop, hun gevoel niet meer geliefd te zijn, tekort te schieten. Aangrijpend. Ik had iets moeten overwinnen om dit boek te gaan lezen: het sprak me totaal niet aan. De kaft vond ik lelijk, de auteur kwam bij interviews wat al te merkwaardig over. Maar alle kritieken waren zo lovend, dat ik toch begon te lezen. En vond het goed! Ondanks alle ellende stond er iets van humor in, die de zwaarte van het verhaal draaglijker maakte. De zinnen waren mooi. Een meevaller dus en ik voeg me in het koor van lovende critici. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten