Jaar van publicatie: 2012
Uitg. Anthos
Een paar jaar geleden las ik het boek van Simone van der Vlugt over Jacoba. Dat boek maakte indruk op me en toen het om de een of andere reden een paar keer ter sprake kwam op diverse plaatsen, besloot ik nog eens wat van deze schrijfster te lezen. Rode sneeuw in december stond al in mijn WIL lijst, het stond op de plank in de bibliotheek, dus niets weerhield me het te gaan lezen.
Of toch: de mini mini lettertjes waarin het gedrukt was! Gelukkig waren ze vrij scherp afgedrukt, dus het viel niet al te erg tegen
Het verhaal van het artsengezin van Andries, Lideweij en hun kinderen, was zo boeiend, dat je het ook wilde lezen. Hoe bekend het verhaal van de 80-jarige oorlog, dat iedereen op de lagere school bij de ‘vaderlandse geschiedenis’ kreeg voorgeschoteld: hier werd het op een zo beeldende manier verteld, dat je de wapens hoorde kletteren en de angst en het verdriet om al die verliezen van de mensen voelde.
Zaken werden ook van verschillende kanten belicht: er is niet altijd één waarheid. Wie kan je vertrouwen? Wat is goed en wat niet? Kon je wel zaken doen met de vijand, de Spanjaarden?
Een ander deel van het boek dat me erg boeide was de beschrijving van de Leidse lakenindustrie. Ook de beschrijving van de rol die steden speelden, die ik persoonlijk heel goed ken (ik zat op school in Hoorn en Alkmaar en vierde jarenlang dat in Alkmaar de Victorie begon) sprak me erg aan.
Daarbij komt de schrijfstijl van Van der Vlugt: ze is zonder meer een goed verteller van verhalen, met een groot inlevings- en beeldend vermogen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten