Jaar van publicatie: 2008
Uitg. Lebowski, Amsterdam
Oorspr. titel: Ti prendo e ti porto via (Montadori, Milano, 1999)
Vertaling: Etta Maris
Er waren zoveel juichende recensies te lezen over dit boek, dat het al een tijdje op mijn lijstje stond. Nu was ik ziek, had tijd en dus was het aan de beurt.
Het was niet meteen een boek om vrolijk van te worden. Het vorige was al lichtelijk deprimerend, maar dit was niet veel anders. Alweer: de boeken hebben tegenwoordig de neiging om in paren aan me te verschijnen.
Ook hier ging het veel over een school in het dorp, waar een paar jongetjes meesters zijn in het terroriseren van een van hun klasgenootjes, Pietro. Ook hun Italiaanse juf Flora krijgt ervan langs en kan ze niet in de hand houden. Pietro is verlegen, wil graag leren, maar krijgt weinig steun van wie dan ook: iedereen vindt hem zwak, te volgzaam, hij slaat niet terug. Wel heeft hij een vriendinnetje: Gloria, het mooiste meisje van de klas en van goede komaf. Haar ouders zijn de enigen, die Pietro willen steunen, maar dat wil hij zelf niet toelaten.
De andere hoofdpersoon van het boek is de playboy Graziano. Alweer zo'n type, die erg ingenomen is met zichzelf. Hij heeft jarenlang de losbol uitgehangen, met zijn geblondeerde haar, zijn leren broek en zijn gitaar. Iedereen moet toch wel verliefd op hem zijn?! Dan wil hij trouwen met de mooie Erica. Zij wil hem echter alleen om zijn geld en laat hem schieten bij het minste of geringste kansje op publiciteit en werk bij de televisie. Graziano keert (opnieuw) terug naar zijn dorp, maar ontdekt, dat zijn kans om gelukkig te worden met en in een eenvoudig bestaan, verkeken zijn.
Ook weer een boek, dat je bezig houdt, met alle wreedheden, die mensen tegenover elkaar bedrijven. Zo goed als alle beroemde recensenten het vonden, vond ik het niet, maar dat kan aan mijn stemming gelegen hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten