Jaar van publicatie: 2006
Uitg. Luitingh Fantasy
Oorspr. titel: Black sun rising (Daw Books, New York, 1991)
Vert. Richard Heufkens
Deel 1 van de Koudvuur-trilogie
Wat was dit een vervelend boek. Ik wilde het uitlezen, omdat ik steeds maar bleef denken, dat het beter zou gaan worden en had toen al zo veel bladzijden (van de 551!) achter de kiezen, dat het de moeite loonde om even door te zetten.
Maar beter werd het niet, leuker ook niet. De wereld die beschreven werd, was voor mij volstrekt ongeloofwaardig en onbegrijpelijk, evenals de wezens, die die wereld bevolkten.
Als er wat misging, paste je gewoon wat toverij toe en iedereen werd weer levend en gezond. Dan kon er weer bladzijden lang allerlei spannends over de reis verteld worden en over de 'faege', de toverkracht, die reageerde op angst van de mensen en dan veranderde in boze krachten.
De ene gewelddadige scene wisselde de andere af. De taal die gebruikt werd was niet om te lezen. Omdat er geen paarden op deze planeet bestonden, reed men nu op onpaarden. Voor andere zaken werd ni of zoiets gezet, om aan te geven, dat het niet echt (bijv.) ebbenhout of eiken was, maar een nieuwe vorm daarvan.
Voor mij was dat een bron van irritatie.
Al met al zonde van mijn leestijd. Aan de andere twee delen ga ik voorlopig maar niet beginnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten