Schrijver: Catherine Friend
Uitg. Da Capo Press
Jaar van publicatie: 2011
Dit boek was het groepsleeswerk van de Ravelry groep op Goodreads voor februari. Amazon leverde het binnen de minuut af op mijn kindle. Daar kan ik gemakkelijk verslaafd aan raken: een klik en je bent weer een boek rijker. Je kunt meteen beginnen met lezen.
Dat deed ik dan ook, en ik las gelijk het hele boek maar 'even' uit.
Het was een plezierig boek om te lezen. Vooral als je een beetje ligt en zit te genezen van een operatie en net thuis bent teruggekomen. Het moet dan allemaal niet te ingewikkeld zijn.
Twee vrouwen, uit de stad afkomstig, besluiten een boerderij te beginnen. Ze doen, uiteraard, van alles fout en er gebeuren allerlei vreselijke dingen. Toch gaat er ook veel goed. Ze genieten van de dieren en van de mensen, die op hun boerderij op bezoek komen.
Catherine, de schrijfster, is niet echt zelf de boerin, zij voelt zich meer het hulpje van haar partner Melissa.
Het lijkt wel altijd lammertijd op de boerderij en Catherine maakt zich doorlopend zorgen over dingen, die fout kunnen gaan. Tenslotte komen anderen in die tijd helpen en hoeft Catherine alleen in uiterste noodzaak bij de bevallingen van haar geliefde schapen te zijn.
Ze beschrijft intussen de geschiedenis van veel: van schapenhouderij, van wol.
Nee: ze houdt niet van handwerk. Aan het verwerken van wol zal ze niet beginnen. Er zijn voldoende 'fiber-freaks' in de wereld. Natuurlijk gaat ze toch voor de bijl. De wol brengt als vacht weinig op. Als spinklare, geverfde lont vliegt het de deur uit en zelf ontdekt Catherine ook, hoe heerlijk spinnen kan zijn en ze breit ook zelf van haar gesponnen wol.
Kritische punten voor mij waren wel, dat het boek uit volstrekt Amerikaans oogpunt is geschreven. Ook zijn het wel twee erg stadse dames, die een boerderij beginnen, niet gehinderd door enige agrarische achtergrond.
Toch aardig om te lezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten