Boek 15: De Suite

Schrijver: Suzanne Vermeer
Jaar van publicatie: 2010
Uitg. Bruna, Utrecht

Nadat ik een vorig boek gelezen had van Suzanne Vermeer, had ik me vast voorgenomen om deze ervaring niet te herhalen: ik vond er echt helemaal niets aan.
Zeker: het boek was snel uit en las gemakkelijk. Maar ik kon niet zeggen, dat het ergens over ging. De personen stelden niets voor en waren zo plat als dubbeltjes, het verhaal was zo mager als wat.
Dit boek kwam een keer mee uit de bibliotheek en ach, toen las ik het toch maar even.
'Even' is hier ook het goede woord: dit weekend las ik De Suite. Het was uit voor ik er erg in had. Ook dit boek ging nergens over. Als ik er geld voor zou hebben uitgegeven, zou ik me bekocht gevoeld hebben.
Het leek wel een duplicaat van het andere boek dat ik las (All inclusive), alleen speelde het verhaal zich nu af op het eiland Tenerife. De directrice van een hotel wordt gechanteerd door de Russische maffia. Nou ja - veel tijd kostte het lezen in elk geval niet.

Boek 14: In de schaduw van de Zwarte Zon

Schrijver: C.S. Friedman
Jaar van publicatie: 2006
Uitg. Luitingh Fantasy
Oorspr. titel: Black sun rising (Daw Books, New York, 1991)
Vert. Richard Heufkens
Deel 1 van de Koudvuur-trilogie

Wat was dit een vervelend boek. Ik wilde het uitlezen, omdat ik steeds maar bleef denken, dat het beter zou gaan worden en had toen al zo veel bladzijden (van de 551!) achter de kiezen, dat het de moeite loonde om even door te zetten.

Maar beter werd het niet, leuker ook niet. De wereld die beschreven werd, was voor mij volstrekt ongeloofwaardig en onbegrijpelijk, evenals de wezens, die die wereld bevolkten.
Als er wat misging, paste je gewoon wat toverij toe en iedereen werd weer levend en gezond. Dan kon er weer bladzijden lang allerlei spannends over de reis verteld worden en over de 'faege', de toverkracht, die reageerde op angst van de mensen en dan veranderde in boze krachten.

De ene gewelddadige scene wisselde de andere af. De taal die gebruikt werd was niet om te lezen. Omdat er geen paarden op deze planeet bestonden, reed men nu op onpaarden. Voor andere zaken werd ni of zoiets gezet, om aan te geven, dat het niet echt (bijv.) ebbenhout of eiken was, maar een nieuwe vorm daarvan.
Voor mij was dat een bron van irritatie.

Al met al zonde van mijn leestijd. Aan de andere twee delen ga ik voorlopig maar niet beginnen.

Boek 13: I moved your cheese

Schrijver: Deepak Malhotra
Jaar van publicatie: 2011
Uitg. BerrettKoehler Publishers, inc., San Francisco
Harvard Business School

Verandering is onontkoombaar. Hoe gaat een mens er mee om?
Wat drijft een mens? Geld? Macht? Aanzien? Geluk?

Voor muizen is dat eenvoudig. Zij doen alles voor kaas.
Ze rennen het doolhof waarin de omstandigheden hen hebben geplaatst rond, om maar voldoende kaas te bemachtigen. Iedere dag ligt de kaas weer op een andere plek en iedere dag is het doolhof veranderd. De muizen zelf hebben daar geen invloed op.

Dan is er Max. Een jonge muis. Hij begint vragen te stellen, die beginnen met 'waarom' of 'wat gebeurt er als...'
De andere muizen vinden dat niet prettig. Zij kennen de antwoorden niet en willen er niet over nadenken. Ze hebben immers geen tijd: ze moeten zoeken naar kaas.
Overal om hen heen zien ze de muren van het doolhof. Hun blik is op de grond gericht, want daar ligt de kaas.
Max kijkt omhoog. Zou hij op de muur kunnen klimmen? Dat kan hij zien, wat er buiten de muren is.

Big, een grote sterke muis, helpt hem, door hem omhoog te gooien en Max kan op de muur klimmen. Hij ziet hoe mensen buiten de muren van het doolhof leven, hoe ze de kaas iedere dag verplaatsen, nieuwe muren in het doolhof aanbrengen. Hij gaat de veranderingen beïnvloeden.

Big rent iedere dag een stuk. Hij doet dat om in vorm te blijven. Onderweg komt hij altijd wel voldoende kaas tegen.
Dan wordt het doolhof te vol voor hem. Hij loopt hard tegen een van de muren, zodat er een gat ontstaat. Ook Big is nu het doolhof uit.

Tenslotte is er Zed, de leraar en filosoof. Hij trekt zich niet veel aan van het doolhof. Hij is niet zo geïnteresseerd in kaas. Hij luistert naar de andere muizen, zoals Max. Hij stimuleert hem om zelf na te denken.
Hij heeft het niet nodig om op de muren te klimmen. Voor hem bestaat het doolhof niet: hij loopt eenvoudig door de muren heen.

Dit was maar een kort boekje, maar het gaf veel stof tot nadenken. Het wordt als lesstof gebruik op Harvard en was een reactie op het hitboek Who moved the cheese? Daarin werd aangetoond, hoe weinig invloed mensen hebben op veranderingen, maar ze kunnen wel zelf bepalen, hoe ze met die veranderingen omgaan.
Beide boeken werden gebruikt bij de MBA opleidingen en op cursussen voor managers.
Aan het eind van het boek staan daarom een hele rij discussievragen.

Zoals gezegd: Veel stof tot nadenken en toepasbaar op (ook) veel boeken, die ik aan het lezen ben of net gelezen heb.

Boek 12: The Hunger Games

Schrijver: Suzanne Collins
Jaar van publicatie: 2008
Uitg. Scholastic Press

In een toekomstig Amerika - door natuurrampen en ander onheil is het oude Noord-Amerika verdwenen en nu is alleen nog de hoofdstad-staat Capitol over, van waaruit twaalf districten met harde hand bestuurd worden. Samen vormen ze het land Panem - houdt de regering de bevolking onder de duim door ieder jaar de Hunger Games te organiseren. Het is een overlevingsprogramma, waarin uit ieder district een jongen en een meisje van tussen de twaalf en achttien jaar elkaar bestrijden. Er is van de vierentwintig deelnemers maar een overwinnaar mogelijk, de strijd wordt zo gevoerd, dat alle anderen tijdens de Spelen gedood moeten worden.

De spelers worden geselecteerd tijdens The Reaping, een loterij, waaraan alle jongeren uit de leeftijdsklaase moeten meedoen. Wanneer een kind bepaalde gunsten heeft gehad tijdens het voorafgaande jaar komt zijn naam vaker in de namenbak waaruit de speler getrokken wordt voor. De zestienjarige Katniss neemt de plaats vrijwillig in van haar twaalfjarige zusje Prim. Zij is gewend om voor zichzelf te zorgen, om te overleven. Ze kan jagen met pijl en boog, weet hoe ze met strikken wild kan vangen en meer van die dingen, die de regering verboden heeft. Haar overlevingstechnieken en -instincten komen haar tijdens de spelen goed van pas.

Het is een angstaanjagend beeld dat geschetst wordt. Vooral de meedogenloze manier, waarop de Gamemakers het spel inrichten. Alles wordt op televisie getoond, als verplichte kijkkost voor iedereen. Het publiek kan een van de spelers steunen, door cadeautjes (voedsel, medicijnen) te sturen. De kosten daarvan gaan omhoog, hoe verder het spel vordert. Stylisten hebben een grote rol in het spel. Hoe wordt een kandidaat neergezet? Schijn is alles, show nog meer. Katniss moet verplicht doen of ze verliefd is op haar medekandaat Peeta uit district 12. Hij is al zijn hele leven verliefd op haar. Zij moet zien uit te vinden, waar haar prioriteiten en loyaliteiten liggen: bij haar nieuwe, en zeker ook goede, vriend Peeta, of misscien toch, als mocht terugkeren naar huis, bij haar oude vriend? Hoe gaan jongeren om met al die agressie, met de manipulaties? Hoe passen ze hun emotionele gevoelens daarbij aan?

Het succesboek van de laatste paar maanden. Ik had mijn twijfels, maar heb het met plezier gelezen. Spannend. Gaf veel stof tot nadenken.

Boek 11: Sheepish

Ondertitel:Two women, fifty sheep, and enough wool to save the planet
Schrijver: Catherine Friend
Uitg. Da Capo Press
Jaar van publicatie: 2011

Dit boek was het groepsleeswerk van de Ravelry groep op Goodreads voor februari. Amazon leverde het binnen de minuut af op mijn kindle. Daar kan ik gemakkelijk verslaafd aan raken: een klik en je bent weer een boek rijker. Je kunt meteen beginnen met lezen.
Dat deed ik dan ook, en ik las gelijk het hele boek maar 'even' uit.

Het was een plezierig boek om te lezen. Vooral als je een beetje ligt en zit te genezen van een operatie en net thuis bent teruggekomen. Het moet dan allemaal niet te ingewikkeld zijn.

Twee vrouwen, uit de stad afkomstig, besluiten een boerderij te beginnen. Ze doen, uiteraard, van alles fout en er gebeuren allerlei vreselijke dingen. Toch gaat er ook veel goed. Ze genieten van de dieren en van de mensen, die op hun boerderij op bezoek komen.

Catherine, de schrijfster, is niet echt zelf de boerin, zij voelt zich meer het hulpje van haar partner Melissa.
Het lijkt wel altijd lammertijd op de boerderij en Catherine maakt zich doorlopend zorgen over dingen, die fout kunnen gaan. Tenslotte komen anderen in die tijd helpen en hoeft Catherine alleen in uiterste noodzaak bij de bevallingen van haar geliefde schapen te zijn.

Ze beschrijft intussen de geschiedenis van veel: van schapenhouderij, van wol.
Nee: ze houdt niet van handwerk. Aan het verwerken van wol zal ze niet beginnen. Er zijn voldoende 'fiber-freaks' in de wereld. Natuurlijk gaat ze toch voor de bijl. De wol brengt als vacht weinig op. Als spinklare, geverfde lont vliegt het de deur uit en zelf ontdekt Catherine ook, hoe heerlijk spinnen kan zijn en ze breit ook zelf van haar gesponnen wol.

Kritische punten voor mij waren wel, dat het boek uit volstrekt Amerikaans oogpunt is geschreven. Ook zijn het wel twee erg stadse dames, die een boerderij beginnen, niet gehinderd door enige agrarische achtergrond.

Toch aardig om te lezen.

Boek 10: Tigerlily's orchids

Schrijver: Ruth Rendell
Jaar van publicatie: 2011
Uitg. Arrow Books, Londen

Een gebouw in Londen, waarin zes flats worden bewoond door een verscheidenheid aan mensen.
Een van hen, Stuart Font, nodigt de andere bewoners uit voor een housewarming feestje. Ook een paar buren van de overkant nodigt hij uit. De meesten van de genodigden kennen elkaar nauwelijks.
In Lichfield House, het flatgebouw wonen:
Flat 1: Stuart zelf
Flat 2: Ms Rose Preston-Jones
Flat 3: Marius Potter (Rose en Marius hebben elkaar vroeger eens ontmoet)
Flat 4: Dr en Mevrouw Constantine (Michael en Katie) (Dr Michael schrijft slechte artikelen in een krant)
Flat 5: Drie studentes, Noor, Molly en Sophie
Flat 6: Olwen Curtis, de vrouw die zich dood wil drinken.

Aan de overkant woont de weduwnaar Duncan, die al zijn buren in de gaten houdt en verhalen over hen bedenkt. Hij heeft een heel warme woning.
Naast hem woont een raadselachtige oosterse familie, een oudere man, een jongen en twee meisjes. Een van hen wordt door Duncan Tigerlily genoemd.

Dan is er  nog het beheerdersechtpaar Walter Scurlock en Richenda.

De levens van al deze personen raken op een ingrijpende manier met elkaar verweven in een raadselachtig verhaal, waarin de spanning zodanig wordt opgebouwd, dat je blijft lezen, hoewel de clou wat voor de hand ligt.

Boek 9: The fragrance of her name

Schrijver: Marcia Lynn McClure
Jaar van publicatie: 2010
Uitg. Distractions Ink
Kindle book

Het spookt in het huis, waar Lauryn woont. Haar oudtante was getrouwd met een soldaat. Tijdens een veldslag in de Amerikaanse burgeroorlog, die zich bijna op hun erf afspeelde, verstopte haar vader haar ergens. Haar vader komt om en zij wordt nooit teruggevonden. Haar man, nu ook overleden, komt bij Lauryn op bezoek als geest. Hij kan geen rust vinden.
Brant, de achterneef van de soldaat, of the Captain, zoals Lauryn hem noemt, ziet in zijn woonplaats de geest van de verloren gegane Lauralynn, de oudtante.

Als Brant terugkomt uit de eerste wereldoorlog, gewond in de strijd, ontmoet hij Lauryn in de trein. Samen gaan ze op zoek om het raadsel op te lossen. Ze hopen zo ruimte te krijgen voor hun eigen leven en de liefde die tussen hen opbloeit.

Vooral Lauryn is erg ongeloofwaardig. Ze mag dan een zeer beschermd opgegroeid meisje uit het zuiden zijn, maar zo naïef kunnen die toch ook niet geweest zijn. Verder staat het boek vol spel en taalfouten. Woorden worden verkeerd gebruikt (threw ipv through, they're ipv their en ga zo maar door. Niet te lezen) Ook de typografie rammelt. Als een brief, die voorgelezen wordt, schuin gedrukt wordt, wordt vergeten verder te gaan in normaal schrift als de brief uit is. Niet prettig.
Brant wordt op bijna alle bladzijden tot de orde geroepen omdat hij vloekt. Hij gebruikt dan het woord 'hell'. Niet echt de ergste vloek die je kunt bedenken. Maar goed: het mag een keer van mij. Maar keer op keer op keer... Liever niet.

Boek 8: De Bezieling

Schrijver: Fiona McIntosh
Jaar van publicatie: 2006
Uitg. Luitingh Fantasy, Amsterdam
Vertaling: Peter Cuijpers
Oorspr. titel: The Quickening (HarperCollins, 2003)
Naam van de serie: Myrren's geschenk (Myrren's gift)

De werelden in dit boek, Morgravia, Briavel en De Kartels worden zo geloofwaardig beschreven, dat ik dit boek wel kon waarderen. Ik ben niet altijd zo'n liefhebber van fantasy, maar hier bleef ik de bladzijden omslaan: ik was benieuwd, hoe het zou verdergaan.
Het boek is vol afwisseling en verrassende wendingen. Het begint al meteen, met de dood van Ferryl Thirsk, net als alle oudste zonen van het geslacht Thyrsk generaal in het leger van Morgravia. Zijn zoon Wyl is nog te jong om het opperbevel van het leger over te nemen. Hij wordt onder voogdijschap geplaatst van een goede vriend van zijn vader, die hem een opleiding geeft en voor hem zorgt als een vader. Ook de koning, Magnus, neemt hem onder zijn hoede.

Als de vermeende heks Myrren wordt verbrand, neemt alleen Wyl het voor haar op. Zij geeft hem een geschenk. Hij denkt, dat dat alleen haar hond Schelm is. In de loop van het boek blijkt het toch iets meer te zijn. Ook sluit Wyl vriendschap met een jongetje, Vink, die tot dan toe de koninklijke toiletten moest schoonmaken.
Een waarzegster vertelt Wyl dat hij Schelm en Vink vooral bij zich moest houden en naar hen moest luisteren.

Als koning Magnus sterft komt zijn onbetrouwbare zoon Celimus op de troon.

In Briavel wil men graag vrede. Koning Val wordt daar opgevolgd door zijn enig kind, prinses Valentyna. Hoewel zij wordt beschreven als de perfectie in persoon, is ze tamelijk goedgelovig en naïef.
Celimus besluit, dat hij met haar wil trouwen, zodat beide koninkrijken een geheel gaan vormen in de strijd tegen De Kartels en hun koning, die een bedreiging vormt voor Morgravia.

In dit boek verhuizen geesten/persoonlijkheden van lichaam, als bij een soort reïncarnatie. Eerder las ik dat ook in het boek over de hond, die steeds terugkeerde in een ander lichaam. Hij werd steeds opnieuw geboren, in dit boek leeft de persoon steeds verder als een eerder bestaand persoon. Boeiend gegeven, niet altijd even goed uitgewerkt.

Ondanks enkele punten van kritiek, ben ik toch benieuwd naar deel twee.