zaterdag 28 oktober 2017

Boek 94: De geur van sterfelijkheid

Schrijver: Simon Beckett
Jaar van publicatie: 2006
Uitg. Luitingh-Sjthoff
Vert. Annoesjka Oostindiër
Oorspr. titel: The Chemistry of Death (Delacorte Press)
David Hunter #1

In heel duidelijke taal beschrijft Beckett wat er gebeurt met een lichaam in ontbinding. Dat begint al op de eerste bladzijde, wanneer de maden bijna van de bladzijden springen. Beetje luguber, maar de hoofdpersoon, David Hunter, huisarts in een klein Engels dorp, blijkt vroeger forensisch antropoloog geweest te zijn. Hij helpt de politie bij het oplossen van de moord, die is gepleegd.
De dorpelingen merken, dat hij vaak afwezig is in de artsenpraktijk en denken, dat hij gearresteerd is. Als vreemdeling was hij toch al verdacht en nu is dat helemaal het geval. David is naar het platteland gevlucht, omdat zijn vrouw en dochtertje zijn omgekomen. Plotseling was hij zich af gaan vragen, waar ze nu waren. Wat er was gebeurd met het leven in hen. Zijn werk als forensisch expert kon hij niet meer uitvoeren.
Met tegenzin helpt hij dan ook steeds vaker de politie, nadat er allerlei vreemde dingen in het dorp zijn gebeurd. Iedereen wordt verdacht. De artsenpraktijk wordt intussen toch weer gerund door Henry, de eigenlijke huisarts van het dorp, die een ongeluk heeft gehad, waarbij hij invalide is geworden en waarbij ook zijn vrouw is omgekomen.
De dorpsonderwijzeres is ook gevlucht uit de stad. Ook zij heeft vervelende ervaringen gehad in de stad. David en Jenny voelen zich tot elkaar aangetrokken.
De spanning in het boek wordt langzaam maar zeker heel knap opgevoerd. David lijkt steeds meer bij de gebeurtenissen betrokken te worden. Als Jenny verdwijnt stijgt de spanning helemaal. David gaat alleen op onderzoek uit, want de politie ziet niet genoeg aanwijzingen om tot actie over te gaan.
De persoon David wordt steeds meer uitgewerkt. In het begin is hij de wat stuntelige nieuwe huisarts, maar hij blijkt veel meer te zijn dan dat. Hij verzet zich tegen het uitvoeren van zijn oude vak, maar laat zich toch overhalen.
De achterdocht van de wat bekrompen dorpsgemeenschap is tastbaar. De ontknoping komt als een verrassing.
Ik ben benieuwd naar deel twee.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten