Jaar van publicatie: 2001
Uitg. Pocket Books, London
Een groep vrienden, twintigers, lijden aan het kwart-leven-syndroom (in tegenstelling tot het midlife-syndroom). Ze vrezen door te moeten gaan met hun huidige, saaie bestaan, zonder ooit nog te kunnen veranderen.
Ze besluiten samen een verlopen pub over te nemen. Ieder heeft zo zijn specialiteiten: Ned is kok, Angus advocaat, Jim vastgoed ontwikkelaar, Marie is onderwijzeres en goed in organiseren, Tamara ziet er goed uit en zou een goede barjuffrouw zijn, Iona lost ieders problemen op, zonder dat er veel aandacht is voor haar problemen. Ze is part time serveerster en in de rest van haar tijd schildert ze in opdracht.
Het boek gaat over vriendschap en hoe moeilijk het is om als vrienden zo'n project uit te voeren. Hoe goed kan je op elkaar aan? Wanneer geef je je veilige werk op en stort je je in het onbekende? Is trouwen wel een goed idee en met wie dan?
Het gebrek aan zelfvertrouwen, dat ze allemaal hebben, geeft problemen.
Het moet een licht, grappig boek zijn. Nu houd ik (nog steeds) niet zo van grappige boeken. In het begin dacht ik, dat de super Engels getinte humor in dit boek nog wel te verteren was. Het viel me mee. Maar naarmate de 566 bladzijden verder gingen met en over hetzelfde, begon het me toch erg te vervelen en met moeite las ik het uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten