Schrijver: Jean Pendziwol
Jaar van publicatie: 2018
Uitg. Weidenfeld en Nicolson, London
Roman
310 blz
Het aantal boeken met ‘de dochter( s) van....’, met op de puntjes de naam van een beroep, is groot. Na een zoekopdracht op de computer ben ik bij zestig titels opgehouden met tellen.
Een klein aantal heb ik gelezen. Sommige in het Nederlands, andere in het Engels. Zoals dit boek over de dochters van de vuurtorenwachter.
Tot ver voorbij de helft van het boek was ik erg enthousiast: mijn waardering kon misschien de vijf sterren wel halen.
De schrijfstijl sprak me aan, de twee hoofdpersonen, die steeds afwisselend een hoofdstuk kregen om hun verhaal te vertellen (Elizabeth, een oude dame die in een verzorgingshuis woont, en Morgan, een jong meisje, dat probeert er achter te komen wie ze toch eigenlijk wel is) evenzeer.
Elizabeth is zo goed als blind. Ze heeft onlangs de dagboeken van haar vader gekregen, die ze nooit eerder heeft gelezen. Morgan heeft een taakstraf en moet werken in het verzorgingshuis. Zij gaat de dagboeken voorlezen en Elizabeth vult de ontbrekende stukken van het verhaal in. Maar het is allemaal niet gegaan, zoals ze altijd heeft gedacht. En er ontbreekt een dagboek. Wat zou daarin gestaan hebben?
De afloop laat zich min of meer raden, maar het eind werd een beetje afgeraffeld. Plotseling kon ik de personages niet meer uit elkaar houden. Niet echt een bevredigend einde, met, in vergelijking, een te lang uitgesponnen verhaal vooraf.
Toen werden het dus maar drie sterren.
Een klein aantal heb ik gelezen. Sommige in het Nederlands, andere in het Engels. Zoals dit boek over de dochters van de vuurtorenwachter.
Tot ver voorbij de helft van het boek was ik erg enthousiast: mijn waardering kon misschien de vijf sterren wel halen.
De schrijfstijl sprak me aan, de twee hoofdpersonen, die steeds afwisselend een hoofdstuk kregen om hun verhaal te vertellen (Elizabeth, een oude dame die in een verzorgingshuis woont, en Morgan, een jong meisje, dat probeert er achter te komen wie ze toch eigenlijk wel is) evenzeer.
Elizabeth is zo goed als blind. Ze heeft onlangs de dagboeken van haar vader gekregen, die ze nooit eerder heeft gelezen. Morgan heeft een taakstraf en moet werken in het verzorgingshuis. Zij gaat de dagboeken voorlezen en Elizabeth vult de ontbrekende stukken van het verhaal in. Maar het is allemaal niet gegaan, zoals ze altijd heeft gedacht. En er ontbreekt een dagboek. Wat zou daarin gestaan hebben?
De afloop laat zich min of meer raden, maar het eind werd een beetje afgeraffeld. Plotseling kon ik de personages niet meer uit elkaar houden. Niet echt een bevredigend einde, met, in vergelijking, een te lang uitgesponnen verhaal vooraf.
Toen werden het dus maar drie sterren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten