Jaar van publicatie: 2017
Uitg. Meulenhoff BV, Amsterdam
Vert. Erica Feberwee
Oorspr. titel: The Last Secret of the Deverills (2017, Santa Montefiore)
Deverill trilogie#3
De eerste verwarring bij het lezen van dit laatste deel van de serie over de vrouwen van Deverill kwam al bij de Nederlandse titel: waarom heeft de uitgeven gekozen voor De laatste roos van de zomer? Wie of wat is die laatste roos? Toen ik het boek uit was, kon ik daar nog geen antwoord op geven. Het was zoveel beter geweest om de Engelse titel gewoon te vertalen: The last Secret of the Deverills. Dan was ook meteen duidelijker geweest, dat dit het laatste deel van deze trilogie was.
Als je de eerste twee delen gelezen had, viel op, dat er hier veel herhaald werd. Prettig natuurlijk wanneer je dit boek als stand alone leest, maar nogal saai als je een serielezer bent.
Verder was het wel weer prettige lectuur, maar beslist minder dan de eerste twee delen. Hoofdpersonen zijn weer de drie dames: Kitty, Bridie en Celia, hun familie en andere inwoners van Ballinakelly, het Ierse dorp waaraan ze allemaal zo verknocht zijn.
Daarbij komen nu een paar teruggekeerde Amerikanen: Het meisje Martha, met haar nanny Mrs. Goodwin. Martha is op zoek naar haar natuurlijke moeder. Ze ontmoet JP, de halfbroer van Kitty, zoon van Bridie, en ze worden natuurlijk verliefd.
Jack en zijn gezin komen ook terug uit de VS. Hij heeft zich daar met maffiapraktijken beziggehouden en vluchtte eerst naar Zuid-Amerika, maar is nu weer terug in Ierland. Ik had grote moeite de persoon van Jack te combineren met de maffia, en vond dat nogal ongeloofwaardig en onnodig voor het verhaal.
Zijn dochtertje Alana verdwaalt kort na haar aankomst in Ierland in het bos. JP brengt haar naar huis op zijn paard en zij, zo jong als ze is, voelt zich zeer tot hem aangetrokken. Als hij dienst neemt bij de luchtmacht schrijft ze hem en hij schrijft aan haar over zijn angsten, gevoelens, teleurstellingen. Dingen die hij aan niemand anders kan vertellen. Haar ouders mogen niets weten over deze briefwisseling. Kitty fungeert als tussenpersoon.
Bij al deze ontwikkelingen wil je eigenlijk vooral weten, of de breuk tussen Kitty en Bridie eindelijk eens wordt hersteld. Je mist Celia, die nauwelijks in het verhaal voorkomt. Het duurt en het duurt. Wat gaat Martha nu doen? Zou ze ontdekken, wie haar moeder is? Iedereen in het dorp merkt de gelijkenis op tussen Bridie en Martha, maar de betrokkenen hebben natuurlijk niets in de gaten, ondanks de grote aantrekkingskracht die ze voelen. Ach ja.
Het eind kon me niet helemaal bekoren. Na die hele lange aanloop kwam dit wel was gehaast over: er moest nu maar een eind aan het verhaal gereid worden.
Ondanks deze kritiek vond ik de serie de moeite waard. De hoofdpersonen waren boeiend genoeg om te willen weten hoe het ze verder zou vergaan. De geschiedenis van Ierland werd mooi opgenomen in het verhaal. De strijd tussen de Ieren en de Engelsen was af en toe hevig, maar toch ontstonden er vriendschappen tussen inwoners van beide gemeenschappen. De strijd tussen protestant en katholiek, nog altijd niet helemaal uitgewoed, was bijna nog moeilijker te beslechten. Het bijgeloof, hier opgenomen in de persoon van Maggie O'Leary en de geesten van overleden Deverills, gaf sfeer en achtergrondinformatie en voelde echt Iers aan.
Deze factoren maakte de boeken interessant genoeg om met plezier te lezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten