Schrijver: Homer Hickam
Jaar van publicatie: 2016
Uitg. HarperCollins Holland
Vert. Erica van Rijsewijk
Oorspr. titel: Carrying Albert Home (HarperCollins New York, 2015)
Deze mooi uitgevoerde road novel kent een aantal lagen. Oppervlakkig gezien gaat het over de ouders van de verteller/schrijver Homer Hickam jr,: Elsie en Homer sr. Elsie heeft van een vriend, die ze in Florida leerde kennen toen ze na haar studie haar rijke oom daar bezocht, een alligator gekregen. Ze noemde hem Albert. Het dier was nog jong en paste in een schoenendoos. Hij was bedoeld als cadeau bij het huwelijk van Elsie met Homer, een mijnwerker in haar en zijn woonplaats in Virginia. Elsie haat de mijn: de longen van de mijnwerkers en de huizen van de vrouwen zitten altijd vol mijnstof. Homer krijgt steeds grotere hekel aan Albert: hij heeft het gevoel, dat hij voor Elsie op de derde plaats komt. Eerst komt Buddie, van wie Elsie Albert kreeg, dan Albert en dan veel later hij.
Albert, inmiddels veel groter gegroeid, moet naar huis, terug naar Florida. Ze zetten hem in een teil, die achter in de Buick wordt gezet, waarmee het echtpaar naar Florida reist.
De reis wordt uitgebreid beschreven, het echtpaar ontmoet allerlei mensen, al dan niet bekend, ze beleven veel avonturen.
Ieder avontuur heeft zijn eigen hoofdstuk. De verhalen zijn aan de schrijver verteld door een van zijn ouders, met wisselende tussenpozen en niet altijd op chronologische volgorde. Dat valt op te maken uit de korte fragmenten na ieder hoofdstuk, waarin de schrijver aangeeft waarom en wanneer Elsie of Homer hem de volgende gebeurtenis verteld heeft. De schrijver heeft de avonturen wel op volgorde gezet, zodat het verhaal goed te volgen is.
De ondertitel op de mooie kaft van het boek is 'Een min of meer waar verhaal over een man, zijn vrouw en haar alligator. Tijdens het lezen vraag je je voortdurend af wat waar gebeurd is en wat gefantaseerd. Elsie zegt bij alles, dat ze het graag had willen worden: verpleegster, actrice, en nog zo het een en ander, maar vooral: schrijfster. Ze vertelt graag verhalen en volgens de schrijver was ze heel blij, dat haar zoon schrijver was geworden. Veel van de verhalen zijn waarschijnlijk door haar bedacht of mooier gemaakt.
Het is de vraag of Albert echt bestaan heeft of dat hij staat voor iets anders: de noodzaak om moeite te doen om elkaar te leren kennen als pasgetrouwd paar. Eigenlijk weten ze weinig van elkaar. Ook aan hun zelfkennis ontbreekt wel wat. Albert staat hier voor gevaar, dat met inspanning vermeden of ontweken kan worden. Dat kan door hun zelfkennis en de kennis over elkaar te vergroten. De reis is daarvoor een hulpmiddel.
Tussen de foto's van Elsie is geen foto van Albert aangetroffen.
De schrijver geeft ook wat politiek commentaar. Hij is niet gecharmeerd van de New Deal van Roosevelt, waarbij oorlogsveteranen berooid aan het werk gezet werden in onbegaanbare oorden.
De schrijvers die het echtpaar ontmoet, kunnen niet allebei op waardering van Hickam jr. rekenen. Fijntjes valt dat tussen de regels te lezen.
Ik had wat verwachtingen van dit boek. Een echtpaar, dat reist met een alligator in de auto: dat moet wel hilarische toestanden geven. Niet dus. Niemand keek van de aanwezigheid van Albert op. Hij diende hooguit als smeermiddel bij het kennismaken met diverse mensen of groepen.
Niet alle verhalen waren even boeiend. Het honkbalverhaal, waarbij Homer lid wordt van een honkbalteam, was voor mij wel erg Amerikaans en ook saai. Als je weinig van die sport weet, is een deel van dit verhaal maar moeilijk te volgen of nauwelijks interessant.
Toch was mijn eindoordeel vrij positief. Er stonden mooi zinnen in het boek en veel stof tot nadenken.De uitvoering was prachtig, maar de letters waren alleen bij heel goed licht te lezen. Ze waren een beetje (te) klein en licht gedrukt.
