Jaar van publicatie: 1985
Uitg. Kadmos, Utrecht
Vertaling: Tess van Dongen
Oorspr. titel: And the wild birds sing (New English Library, London, 1983)
Als je een boek hebt gelezen, waar je erg enthousiast over was, dan valt het volgende boek meestal tegen. Misschien vond ik daarom dit boek zo slecht. Maar waarschijnlijk had ik dat toch wel gevonden: de stijl was slecht, evenals de vertaling, de druk, het grote aantal spel-of drukfouten. De inhoud kwam totaal niet overeen met de tekst op de achterkant van het boek. Het kostte me moeite dit uit te lezen.
Waarom deed k dat dan toch? Ik hoopte steeds, dat het toch nog beter zou worden en bovendien ben ik geïnteresseerd in de geschiedenis van de beginjaren van Australië. Hoe leefden al die verschillende mensen met elkaar, waar leefden ze van en hoe gingen ze met elkaar om?
Daarop geeft dit boek wel een paar antwoorden. Raudi Lorne komt aan in Australië, op een schip vol 'misdadigers' uit Engeland. Velen hebben de reis niet overleefd, onder wie ook de echtgenoot van Laurie. Hij zou gaan werken op de boerderij waar zijn zwager en zuster ook werkten. Nu gaat Raunie er alleen naar toe. Ze ontmoet de eigenaar van de boerderij, Brick O'Shea, grootgrondbezitter, maar gewantrouwd door de gevestigde orde van Engelse bewindvoerders en hoewel hun vrouwen en dochter niet ongevoelig voor zijn charmes waren, wantrouwden ook zij hem.
Raunie voelt zich aangetrokken tot hem, maar vlucht toch weg van de boerderij, waar ze als een slaafje wordt behandeld. Haar leven verandert en verbetert niet veel, wanneer ze trouwt met de zoon van een vooraanstaande Engelsman, Kenneth Merrill. Hij vertrekt als soldaat naar Nieuw Zeeland, om daar oorlog te voeren tegen de Maori's. Al snel is Raunie opnieuw weduwe.
Na vele vernederingen gaat ze in een eigen huis wonen. Nog steeds ziet Brick haar niet staan. Hij gaat veel om met de schoonzuster van Raunie, Barbara Merrill, die als een soort zaakwaarneemster voor hem optreedt op de school, die Brick heeft opgericht voor de arme kinderen. Ook ander liefdadigheidswerk doet Barbara. Dit wordt in het Sydney van 1840 als zeer ongepast gedrag gezien.
Het had een boeiend boek kunnen zijn, maar nu wekte het alleen ergernis, omdat het niet beter was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten