Boek 22: Had maar een kat gekocht

Schrijver: Marijke Höweler
Jaar van publicatie: 1986
Uitg. De Arbeiderspers, Amsterdam

Vrije huwelijken,. vrije opvoeding en wat van deze combinatie komt, beschrijft Marijke Höweler graag, met humor en toch met pessimisme: het moet wel fout gaan.

Dat gaat het ook in deze roman over de tweeling Victor en Emily, die in plaats van een vrije opvoeding geen enkele opvoeding krijgen. Ze voeden elkaar min of meer op, zijn op bepaalde manieren vroegwijs, kunnen lezen noch schrijven, want ze zien het nut niet in van schoolbezoek. De man, die tijdens hun eerste jaren voor hun vader doorging (Joey) blijkt dat toch niet te zijn. Hij is een schilder, die niet helemaal gelukt mag heten. Echte vader is Winnifred, min of meer mislukte componist, die zijn liefde voor muziek wel doorgeeft aan de tweeling. Zij gaan optreden, worden reusachtig populair en verdienen veel geld. Gelukkig maar, zo hoeven hun (drie) ouders niets te doen dan het geld op te maken.
Gelukkig? Dat wordt niemand hiervan.

In de tijd dat Marijke Höweler veel publiceerde en ook zeer populair was bij middelbare scholieren (het was literatuur, met spannende onderwerpen en het las heel vlot) vond ik haar werk al niet interessant. Ik begreep niet goed, waarover al die lovende kritieken gingen. Nu probeerde ik het nog eens. Nog steeds is het niet mijn type boek, maar de stijl die ze gebruikt is mooi, het perspectief waarmee ze de tweeling en hun leven weergeeft goed gevonden. Het leven dat ze beschrijft van al die super vrije echtparen komt me ook bekend voor. De ironie spat van de bladzijden.
Toch niet mijn favoriete boek.

Omdat Blogger mij niet langer wil laten bijhouden hoeveel bladzijden ik gelezen heb dit jaar, zal ik het maar onder ieder bericht aangeven. Het zijn er tot nu toe 6169 in 2013.

Boek 21: De vanger in het graan

Schrijver: J.D. Salinger
Jaar van publicatie: 1978 (eerste druk)
Uitg. J.M. Meulenhoff
Vert. Johan Hos (1989)
Oorspr. titel: The Catcher in the Rye (1951)

Holden Caulfield, zestien jaar oud, is weer van school gestuurd. Hij verzet zich dan ook tegen iedere vorm van schoolsheid en eigenlijk tegen alles en iedereen. Hij besluit de paar dagen die hem nog resten op deze school, niet af te wachten en te vertrekken naar New York.
Omdat zijn ouders (die daar wonen) niet mogen weten, dat hij ook van deze school gestuurd is, zwerft hij rond. Hij gaat in een hotel, zwerft door het park en voelt zich eenzaam en depressief. Een afspraakje met een oud-vriendinnetje loopt op niets uit. De enige persoon, waar hij wel mee wil praten is zijn zusje Phoebe. Hij sluipt zijn ouderlijk huis binnen, zijn ouders zijn niet aanwezig en hij maakt Phoebe wakker. Ze praten samen wat. Hij vertelt haar, dat hij van plan is te vertrekken. Phoebe schrikt daarvan.
Als zijn ouders thuiskomen, sluipt Holden weer naar buiten. Hij belt een oud-leraar op, die hem uitnodigt bij hem thuis. Hij kan daar slapen, maar vertrekt ook daar weer, midden in de nacht. Hij probeert op een bankje in het station te slapen, maar het lukt niet erg. Koud, dronken, eenzaam, depressief - hij lijkt toch iedereen waar hij zo'n hekel aan had te missen. Nog verzet hij zich ertegen. Hij schrijft Phoebe een briefje, waarin hij vertelt, dat hij toch meteen gaat vertrekken. Als ze mee wil gaan, bedenkt hij zich en gaat met haar naar huis. Hij begint zich langzaam aan te passen.

Ook hier een kind, met een problematische puberteit. Nog steeds komen de boeken die ik lees in paren, lijkt het. Het vorige ging over een meisje, dat misbruikt en mishandeld werd, hier maakt een jongen zelf de problemen. Opgroeien is zo eenvoudig niet.

Boek 20: Maar buiten is het feest

Schrijver: Arthur Japin
Jaar van publicatie: 2012
Uitg. De Arbeiderspers

De kranten staan er vol mee: berichten over kindermisbruik. Vooral naar de kerk wordt in dat verband gewezen en ook mannelijke kinderverzorgers en leerkrachten moet en het al dan niet terecht ontgelden. Je leest het, vindt het erg, maar of het nu echt doordringt hoe erg die dingen voor degenen, die het meemaken wel is?

Japin maakt duidelijk, wat iemand in zo'n geval meemaakt. Je beseft bij het lezen ervan, dat het ook vaak heel dichtbij gebeurt, in de huiselijke kring. Weinig daarvan komt aan het licht. Dit boek word je als het ware ingezogen, je voelt je betrokken bij de beschreven gebeurtenissen, waarvan Zonne, de bekende zangeres, ofwel het kleine meisje Weijntje, de hoofdpersoon is. Haar stiefvader beloert haar bij iedere gelegenheid, en hij misbruikt haar later ook herhaaldelijk. Ze durft er weinig over te zeggen, en als ze het toch probeert, wordt ze niet geloofd.

Een prachtig geschreven boek over een moeilijk onderwerp.

Boek 19: In besten Händen

Schrijver: Sky du Mont
Jaar van publicatie: 2007
Uitg. Diane Verlag, München

Mark Richter struikelt, wanneer hij ziet, dat zijn vader een ongeluk lijkt te hebben gehad en hij te hulp wil snellen. Zijn vader heeft echter een beroerte gehad en wordt opgenomen in een kliniek, waar ook Mark zelf met een gebroken schouder en hersenschudding terechtkomt.

Mark is niet ziek genoeg om de dingen die om hem heen gebeuren niet op te merken en hij ziet allerlei vreemde zaken. Er wordt een verpleegster vermoord, hoewel het er als een ongeluk moet uitzien. Mark gaat op onderzoek uit, geholpen door de psychologe bij de politie en vriendin van Mark, Christine. Ook zijn dochter Ricarda helpt.

De chefarts van de kliniek is kort geleden overleden en er is een machtsstrijd ontstaan tussen de twee artsen, die zichzelf als opvolger zien. De goede naam van de kliniek moet tot elke prijs bewaard blijven.

Een echte Duitse Krimi, zoals er veel op de televisie getoond worden. Wel spannend en aangenaam om eens te lezen.

Boek 18: de gedaanteverwisseling

Schrijver: Franz Kafka
Jaar van publicatie: 1912
Nederlandse vertaling 2009
Uitg. Atheneum - Polak & Van Gennep, Amsterdam
Vertaling Willem van Toorn
Oorspr. titel: Die Verwandlung
De gelezen versie was deel 1 van een speciale uitgave van de Volkskrant in de serie Verboden Boeken, uitg. 2012.

Het boekje is dun, maar geeft veel meer te denken, dan het dikke boek, dat ik hiervoor las. Wat moet ik er over schrijven? Over deze zestig bladzijden hebben anderen al boekdelen volgeschreven. Vol verklaringen over wat kafka wel bedoeld kan hebben met zijn verhaal over Gregor, de uitgebuite handelsreiziger, die op een ochtend wakker wordt, en merkt, dat hij is veranderd in een eng beest, ter grootte van een mens. Hij kan zo niet op tijd in de trein stappen, om zijn werk uit te voeren.
Een andere werknemer van zijn bedrijf heeft op het station gecontroleerd, of hij wel op tijd aanwezig was, dus al snel komt de procureur in hoogst eigen persoon kijken, waarom Gregor zijn plicht niet doet.
Ook Gregor's familie leeft van zijn werk. Ze doen weinig of niets. Ze wonen in het huis, dat hij gekocht heeft. Het bedrijf van zijn vader is failliet gegaan, hij heeft schulden gemaakt bij de directeur van het bedrijf waar Gregor nu werkt(e). Daarom kruipt iedereen voor deze directeur en zijn onderdanen.

De collega's van Gregor bekommeren zich meteen al niet meer om hem. Zijn familie probeert het nog even, vooral zijn zuster doet haar best, maar tenslotte laat iedereen hem vallen.

Meer over dit boekje is overal op internet te vinden

Boek 17: De roep van de wilde vogels

Schrijver: Lola Irish
Jaar van publicatie: 1985
Uitg. Kadmos, Utrecht
Vertaling: Tess van Dongen
Oorspr. titel: And the wild birds sing (New English Library, London, 1983)

Als je een boek hebt gelezen, waar je erg enthousiast over was, dan valt het volgende boek meestal tegen. Misschien vond ik daarom dit boek zo slecht. Maar waarschijnlijk had ik dat toch wel gevonden: de stijl was slecht, evenals de vertaling, de druk, het grote aantal spel-of drukfouten. De inhoud kwam totaal niet overeen met de tekst op de achterkant van het boek. Het kostte me moeite dit uit te lezen.

Waarom deed k dat dan toch? Ik hoopte steeds, dat het toch nog beter zou worden en bovendien ben ik geïnteresseerd in de geschiedenis van de beginjaren van Australië. Hoe leefden al die verschillende mensen met elkaar, waar leefden ze van en hoe gingen ze met elkaar om?

Daarop geeft dit boek wel een paar antwoorden. Raudi Lorne komt aan in Australië, op een schip vol 'misdadigers' uit Engeland. Velen hebben de reis niet overleefd, onder wie ook de echtgenoot van Laurie. Hij zou gaan werken op de boerderij waar zijn zwager en zuster ook werkten. Nu gaat Raunie er alleen naar toe. Ze ontmoet de eigenaar van de boerderij, Brick O'Shea, grootgrondbezitter, maar gewantrouwd door de gevestigde orde van Engelse bewindvoerders en hoewel hun vrouwen en dochter niet ongevoelig voor zijn charmes waren, wantrouwden ook zij hem.
Raunie voelt zich aangetrokken tot hem, maar vlucht toch weg van de boerderij, waar ze als een slaafje wordt behandeld. Haar leven verandert en verbetert niet veel, wanneer ze trouwt met de zoon van een vooraanstaande Engelsman, Kenneth Merrill. Hij vertrekt als soldaat naar Nieuw Zeeland, om daar oorlog te voeren tegen de Maori's. Al snel is Raunie opnieuw weduwe.

Na vele vernederingen gaat ze in een eigen huis wonen. Nog steeds ziet Brick haar niet staan. Hij gaat veel om met de schoonzuster van Raunie, Barbara Merrill, die als een soort zaakwaarneemster voor hem optreedt op de school, die Brick heeft opgericht voor de arme kinderen. Ook ander liefdadigheidswerk doet Barbara. Dit wordt in het Sydney van 1840 als zeer ongepast gedrag gezien.

Het had een boeiend boek kunnen zijn, maar nu wekte het alleen ergernis, omdat het niet beter was.

Boek 16: Saigon

Schrijver: Anthony Grey
Jaar van publicatie: 1985
Uitg. Sijthoff, Amsterdam
Vertaling: J. Westerweel-Ybema
Oorspr. titel: Saigon (Little, Brown, Boston, 1982)

Dit was een geweldig boek. Bij het lezen realiseerde ik me, dat ik wel het een en ander wist van de oorlog in Vietnam, maar geen idee had van het ontstaan van die oorlog, wie er allemaal precies bij betrokken waren, welke plaatsen altijd genoemd werden in het nieuws, dat ik als kind en later, toen ik ouder werd, hoorde en wat zich daar had afgespeeld.

Foto's van reizigers in mijn familie, die ze in Vietnam hadden gemaakt van de tunnels, waarin de guerilla's zich verborgen hielden voor hun tegenstanders, kregen pas nu betekenis.

Na het lezen van de ruim 750 bladzijden die dit boek telt, weet je veel meer. Ik wil niet zeggen, dat ik mijn adem inhield bij het lezen ervan, want daarvoor was het te dik, en bovendien moest ik af en toe ophouden met lezen, omdat ik alle wreedheden die beschreven werden, niet meer kon verwerken op dat moment.
Maar bezighouden deed het boek me wel en ik kon vaak maar moeilijk stoppen met lezen en zo kostte dit werk me heel wat nachtrust.

De geschiedenis wordt verteld aan de hand van het leven van vier families, die elkaar steeds weer tegenkomen, in verschillende generaties. Een Amerikaanse senator gaat naar het oude, koloniale Vietnam om wilde dieren te schieten voor zijn museum in Washington. Zijn vrouw en twee zoons zijn mee.

Ze ontmoeten een mandarijnenfamilie, een familie van Vietnamese boeren en tenslotte een Franse familie.

De levens van deze families raken door de jaren heen steeds meer verweven met elkaar en de gebeurtenissen bepalen in niet geringe mate hoe ze over elkaar (en over hun landgenoten) denken.

Ik las, dat het op veel scholen in Amerika en Vietnam verplicht is op de leeslijsten. Terecht.