Schrijver: Monika Peerz
Jaar van publicatie: 2012
Uitg. Artemis, Amsterdam
Oorspr. titel: Sieben Tage ohne (Kiepenheur & Witsch, Köln, 2012)
Vertaling: Annemaria Vlaming
Dit vervolg op De dinsdagvrouwen is een stuk aangenamer om te lezen, dan de vijftig tinten trilogie.
Het is ook geen hoogstaande of hoogdravende literatuur, maar het leest vlot weg, is een 'feel-good-roman' en staat voor een paar uurtjes ontspanning. De hoofdpersonen kregen al meer diepte dan in de drie delen van de vijftig tinten serie bij elkaar.
De vijf vriendinnen uit 'De dinsdagvrouwen' gaan weer op reis. Deze keer gaan ze naar een oud kasteel, om daar te gaan detoxen en te onthaasten.
Judith voelt zich nog steeds schuldig, omdat ze een avontuurtje beleefde met de man van Caroline, Caroline ontmoet deze man, Philipp, stiekem weer en heeft nu zelf een avontuurtje met hem, hoewel ze na bovengenoemde ontrouw van Philipp het echtelijk pand heeft verlaten en nu alleen woont. Omdat hij het plan heeft de afscheidsavond op het kasteel mee te komen maken, moet Caroline haar vriendinnen voor het einde van de week vertellen, dat ze hem weer regelmatig ziet.
Kiki woont samen met Max en heeft een baby, Greta. Max besluit een vaderschapstest te laten doen, omdat hij twijfelt over zijn vaderschap van Greta. Kiki is ontslagen door zijn vader, als ontwerpster van porselein en werkt nu in een koffiezaak. Max is nog steeds niet klaar met zijn studie.
Eva heeft dit uitstapje georganiseerd: haar moeder Regine werkte toen ze jong was enige tijd op dit kasteel als kindermeisje. In die tijd moet Eva verwekt zijn en Eva wil weten, wie haar vader kan zijn geweest.
Estelle wil graag in haar Chanel pakje passen op het liefdadigheidsfeest, dat zij organiseert.
Zo hebben alle vijf dames hun eigen redenen om mee te doen aan een week vol ontberingen, bijna zonder eten en met lichaamsbeweging, waarop ze niet meteen allemaal zitten te wachten.
Ook de ontdekkingen over elkaar en zichzelf zijn niet altijd aangenaam. Soms twijfelen ze, of ze toch beter niet op onderzoek uit hadden kunnen gaan...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten