Jaar van publicatie: 2009
Uitg. Veen, Amsterdam
Hanna Bervoets schrijft iedere week een column in de Volkskrant en ik probeer die trouw te lezen. Nu was ik benieuwd naar ander, langer werk van haar.
Dit is haar debuutroman. Het is wat moeilijk om veel over de inhoud te schrijven, zonder teveel van het verhaal weg te geven, maar het is een erg leuk boek, met verrassende wendingen. Je denkt, dat je een eenvoudig, voortkabbelend romannetje leest, je vraagt je af, waar het toch wel naar toe zal leiden, en dan blijkt alles in de voorgaande hoofdstukken anders te zijn dan je dacht.
De hoofdpersoon is Florence Vos. Bekend van een filmpje op internet van een baby, die op haar eerste verjaardag in brand vloog toen ze een verjaarskaarsje moest uitblazen. Zij was die baby.
Nu is ze journaliste en werkt bij het tijdschrift Haar Verhaal. Ze schrijft artikelen over mensen, die een of andere kwaal hebben en hun verhaal door haar laten optekenen.
Iedereen houdt zich bezig met uiterlijke schijn.
In het laatste hoofdstuk komt daar voor Florence bruut een einde aan. Ze vertelt het of, hoe en waarom alleen aan ons, haar lezers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten