Jaar van publicatie: 2011
Uitg. Bruna
Oorspr. titel: The land of painted caves (New York, Crown, 2011)
Vert. Henny van Gulik
Deel 6 van de serie De Aardkinderen (Earth's Children)
De vorige vijf delen van deze serie heb ik indertijd met veel plezier en in bijna één adem uitgelezen. Dit vervolg erop wilde ik dus ook graag lezen, maar ik werd afgeschrikt door de omvang van het hardcover boek: met 772 bladzijden begint het lezen bijna op gewichtheffen te lijken. Ik was dus van plan te wachten op een paperback uitgave, maar toen ik het in de bibliotheek zag liggen, kon ik de verleiding niet weerstaan en moest er dus onmiddellijk aan beginnen.
Helaas, het viel tegen. Na wat recensies gelezen te hebben, had ik dat kunnen verwachten, maar ik vermoedde, dat ik het toch wel weer mooi zou vinden: ik had immers zo genoten van de vorige delen?
Er viel natuurlijk nog wel veel te genieten in het boek: het verhaal van Ayla en haar stamgenoten blijft interessant. De schrijfster heeft reusachtig veel materiaal en kennis verzameld over de tijd, waarin zij leefde. Maar dat is nu ook juist het probleem: er moet teveel verteld en uitgelegd worden. Het is nu meer een geschiedenisles geworden, dan een verhaal, waarin ook de andere figuren, die in het boek voorkomen, goed tot leven komen. Ook herhaalt de schrijfster teveel voorvallen uit vorige boeken en zelfs uit dit boek zelf, uit voorgaande hoofdstukken, alsof de lezer niet in staat is dat zelf even te onthouden. Het haalt de vaart uit het verhaal en is overbodig.
Ik was blij dat het uit was en rijp voor een gezellig, licht romannetje, waarbij ik niet belerend werd toegesproken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten