Boek 53: Chili und Schokolade

Schrijver: Lilli Beck
Jaar van publicatie: 2009
Uitg. Rowohlt Taschenbuch Verlag, Reinbek bei Hamburg

Evelyn houdt van koken. Dat is maar goed ook, want haar man, de succesvolle architect Konrad, ziet haar alleen als huishoudster en kokkin bij de dinertjes die hij voor zijn zakenrelaties geeft. Verder is hij zelden in het door hem ontworpen huis, waarin alles op zijn plaats dient te staan, en een fruitschaal met vijf appels (vier gele en een rode) de enige versiering en kleur biedt. De rest is grijs met wit, net als de kleding van Evelyn. Konrad zelf draagt alleen zwart.

Evelyn kan dit leven niet langer verdragen en ze probeert, tegen de zin van Konrad in, een baantje te vinden. Dat lukt niet erg. Dan ontmoet ze Ulla, een jonge vrouw, die alles is, wat Evelyn niet is: jong, uitbundig, vol durf, vooral ook wat uiterlijke zaken betreft. Ulla sleept Evelyn mee, gaat met haar shoppen en haalt haar over zich met meer durf te kleden, en, wat belangrijker is: met meer durf het geld van Konrad uit te geven.

Evelyn vermoedt, dat Konrad haar met een andere vrouw bedriegt. Hij ontkent en stuurt zijn moeder om het idee van een scheiding uit haar hoofd te praten. De achterdocht van Evelyn wordt steeds groter, tot ze zeker is van zijn bedrog. Dan neemt ze wraak: samen met Ulla schrijft ze, in opdracht van de oom van Ulla, die uitgever is, een kookboek met lustopwekkende recepten. Ze doet zich hierbij voor als een ex-callgirl. Haar schoonfamilie is verbaasd over haar lef, maar niet echt blij...

Boek 52: Moord in het museum

Schrijver: Gail Bowen
Jaar van publicatie: 2001
Uitg. De Geus
Oorspr. titel: Murder at the Mendel (McClelland & Stewart, Totonto, 1991)
Vertaling: Edith van Dijk
Deel 2 van de Joanne Kilbourn serie

Joanne Kilbourn is terug in Saskatoon, waar ze is opgegroeid. Ze ontmoet haar oude vriendin Sally, die een tentoonstelling van erotische kunst heeft in het museum van haar man, het Mendel. Niet iedereen is blij met deze kunstuitingen, vooral een muurschildering, waarin Sally de geslachtsdelen heeft afgebeeld van iedereen, zowel man als vrouw, met wie ze ooit sex heeft bedreven, is reden voor een groep mensen om voor het museum te demonstreren.
Joanne is uitgenodigd voor de opening van de tentoonstelling.
Ze ontmoet daar ook weer de moeder van Sally, Nina. Voor Joanne was dat vroeger de grote steunpilaar in haar leven. Met haar moeder kon ze niet goed opschieten en altijd was het Nina die Sally opving.

Dan worden de eerste moorden gepleegd. De vrouw waarmee Sally samenwerkte en een van de demonstranten tegen de tentoonstelling worden dood aangetoffen in en bij het museum.

Langzaam wordt de spanning opgebouwd en bij het lezen vraag je je af, waar het verhaal heen zal gaan. Echt vreselijk spannend is het niet. Dan vallen er meer doden. Joanne denkt te weten wie de dader is en gaat op onderzoek.

Een aardige thriller, maar meer ook niet.

Boek 51: Villa Monteverde

Schrijver: Letizia Conte
Jaar van publicatie: 2008
Uitg. Knaur Taschenbuch, München

De Hamburgse archeologe Anne Martin ontdekt, dat haar baas en geliefde Johann een bedrieger is. Samen organiseren ze een tentoonstelling over etruskische kunst in het museum waar ze werken. Johann heeft een van de kostbare stukken vervangen door een kopie en het origineel voor veel geld verkocht om met het verkregen geld zijn gokschulden te betalen.

Anne vertrekt naar Umbrië in Italië, waar haar hippie-moeder een vakantiehuis blijkt te hebben, waar Anne tot nu toe niets van af wist. Het huis blijkt onderdeel van een groot landgoed, Villa Monteverdi. De eigenaar heeft net een hartaanval gehad en zijn zoon Patrizio neemt de zaken waar. Anne voelt zich niet welkom bij hem en hij dwarsboomt haar verblijf op het landgoed.

Anne vindt slechts heel langzaam uit, welk familiegeheim hier bestaat: waarom kreeg haar moeder Esmeralda dit huis ooit van de (nu) oude Lamberto Casagrande?
Tussen de bedrijven door doet ze nog een ontdekking, die haar bijna het leven kost.

Een op het oog voorspelbare roman, met een voorspelbaar einde. Maar het is geestig geschreven, met veel aandacht voor de wereld van archeologen. Echt spannend wil het echter niet worden, daarvoor ligt alles een beetje teveel voor de hand.
De schrijfster is in Duitsland geboren en in Italië opgegroeid. Ze kent Umbrië ook duidelijk goed uit eigen ervaring. Het is zoals op de achterkant van het boek staat: Perfekte Sommerlektüre!

Boek 50: Het lied van de grotten

Schrijver: Jean Auel
Jaar van publicatie: 2011
Uitg. Bruna
Oorspr. titel: The land of painted caves (New York, Crown, 2011)
Vert. Henny van Gulik
Deel 6 van de serie De Aardkinderen (Earth's Children)

De vorige vijf delen van deze serie heb ik indertijd met veel plezier en in bijna één adem uitgelezen. Dit vervolg erop wilde ik dus ook graag lezen, maar ik werd afgeschrikt door de omvang van het hardcover boek: met 772 bladzijden begint het lezen bijna op gewichtheffen te lijken. Ik was dus van plan te wachten op een paperback uitgave, maar toen ik het in de bibliotheek zag liggen, kon ik de verleiding niet weerstaan en moest er dus onmiddellijk aan beginnen.

Helaas, het viel tegen. Na wat recensies gelezen te hebben, had ik dat kunnen verwachten, maar ik vermoedde, dat ik het toch wel weer mooi zou vinden: ik had immers zo genoten van de vorige delen?
Er viel natuurlijk nog wel veel te genieten in het boek: het verhaal van Ayla en haar stamgenoten blijft interessant. De schrijfster heeft reusachtig veel materiaal en kennis verzameld over de tijd, waarin zij leefde. Maar dat is nu ook juist het probleem: er moet teveel verteld en uitgelegd worden. Het is nu meer een geschiedenisles geworden, dan een verhaal, waarin ook de andere figuren, die in het boek voorkomen, goed tot leven komen. Ook herhaalt de schrijfster teveel voorvallen uit vorige boeken en zelfs uit dit boek zelf, uit voorgaande hoofdstukken, alsof de lezer niet in staat is dat zelf even te onthouden. Het haalt de vaart uit het verhaal en is overbodig.

Ik was blij dat het uit was en rijp voor een gezellig, licht romannetje, waarbij ik niet belerend werd toegesproken.

Boek 49: De Jane Austen leesclub

Schrijver: Karen Joy Fowler
Jaar van publicatie 2004
Uitg. Cargo, Amsterdam
Vert. Lucie van Rooijen
Oorspr. titel: The Jane Austen book club (Putnam, New York)

De meeste van de zes boeken, die Jane Austen schreef en publiceerde heb ik ooit gelezen en daarom koos ik in de bibliotheek dit boek.
Het gaat over zes personen, vijf vrouwen en een man, die om beurten de leiding hebben van de discussie over een van de boeken die Austen schreef. Ze komen ook om beurten bij de leider van die maand thuis.

Belangrijker dan de discussies is de beschrijving van de leden van de leesclub. Gaandeweg leren we ze kennen, iedere maand de hoofdpersoon, de leider van de discussie. De beschrijving gebeurt met veel humor, ondanks alle ellende die er (ook) voorkomt.

Aan het eind staan citaten van tijdgenoten over het werk van Austen en ook citaten uit latere recensies, tot zelfs een uit 2003, van J.K Rowling. Ook staat er een korte inhoud van alle zes boeken van Austen achter in het boek.

Ik moet mijn Austens toch weer eens herlezen - het was nu vrij moeilijk me te herinneren, waarover de leesclubleden het in het boek hadden. Voor het begrijpen van dit boek was dat niet zo belangrijk.