Boek 51: De dienstmeid van Fairbourne Hall

Schrijver: Julie Klassen

Jaar van publicatie: 2012

Uitg. Voorhoeve, utrecht

Vert. Lia van Aken

Oorspr. titel: The maid of Fairbourne Hall

490 blz.

Het is een groot genoegen de boeken van Julie Klassen te lezen en ook dit boek stelde niet teleur. Haar schrijfstijl is vlot, het leest enorm snel, maar de research die aan het schrijven van zo'n boek vooraf gaat, moet enorm tijdrovend zijn.

Ieder hoofdstuk heeft aan het begin een citaat uit een door de schrijfster geraadpleegd werk. De inhoud van dat hoofdstuk geeft dat citaat vervolgens weer. Mooi gevonden.

Een jonge vrouw, die een erfenis zal krijgen als ze vijfentwintig jaar is, wordt door haar op geld beluste stiefvader en diens neef, met wie ze geacht wordt te trouwen, belaagd. Zodanig, dat ze vlucht.

Ze wordt dienstmeisje op een landhuis.Helaas is dat landhuis de woonplaats van een van haar vroegere aanbidders. Hoe moet ze ervoor zorgen, dat hij, of een van zijn familieleden en bezoekers, haar niet herkennen?

Ze komt er achter, hoe zwaar het werk van een dienstbode is. Ze heeft altijd aangenomen, dat dingen 'vanzelf' voor elkaar kwamen. Dienstboden waren getraind om onzichtbaar te zijn en te blijven. Een hele opgave.

Het komt natuurlijk allemaal goed, maar een leerproces was het wel: dat is duidelijk.

Boek 50: De groep

Schrijver: Mary McCarthy
Jaar van publicatie: 1954
Uitg. Sijthoff
Vert. J.F. Klipjuis en R.W.M. Kliphuis-Vlaskamp
Oorspr. titel: The Group
367 blz.

Ruim vijftig jaar lang stond dit boek op een van onze boekenplanken: het maakte deel uit van de bibliotheek die manlief had verzameld voor we trouwden. Al die tijd had ik vaag het idee, dat ik het wilde lezen: de kritieken die ik erover las war bijna allemaal zeer lovend.
De papieren omslag van het boek was al lang niet meer aanwezig en daarom viel de stoffen omslag op, met de eenvoudige, maar sprekende afbeelding van een ster, waarvan de punten de vriendinnen, die samen op een luxe school zaten, vlak voor WO II, symboliseerden, en in het midden dat wat hen het meest bezighield na die schooljaren: een dikke gouden ring.
In ieder hoofdstuk speelt een van de meisjes de hoofdrol, de anderen komen daar allemaal of met een paar ook in voor. Je leert ze goed kennen, met allemaal hun eigen eigenaardigheden. Veel van hen komen uit zeer rijke families, en standsverschil bepaalt hier en daar zeker de verhoudingen.
De mannen die ze veroveren worden niet al te rooskleurig afgebeeld: ze zijn te overtuigd van hun eigen belangwekkendheid. De toneelspeler voelt zich geweldig: hij zal toneelstukken spelen, schrijven en regisseren. Er komt niet veel van terecht. 
De kinderarts weet precies hoe hun kind opgevoed moet worden, maar vergeet af en toe de wetenschappelijke regels te overtreden, zodat het kind ernstig tekort komt in warmte.
Het boek geeft een prachtig beeld van de tijd vlak voor de oorlog, in Amerika.
De moeite van het lezen zeer waard.

Boek 49: Y (is for yesterday)

Schrijver: Sue Grafton

Jaar van publicatie: 2017

Uitg. Meulenhoff/Boekerij

Vert. Jacques Meerman

Oorspr. titel Y is for yesterday

448 blz.

Kinsey Millhone #25

Het was goed dat ik dit laatste en 25e deel van deze serie meteen las na het voorlaatste deel: het was zuiver een vervolg op de gebeurtenissen in deel 24. Dit kan ook de enige reden zijn die ik kan verzinnen voor de titel: in het Nederlands teruggebracht tot alleen de letter Y. Kinsey wordt belaagd door dezelfde enge man, maar gelukkig is er altijd een behulpzame man dicht bij. En gelukkig ook begreep ik nu goed waar alles over ging, want de gebeurtenissen uit deel 24 lagen nog vers in mijn geheugen.
De serie is nu afgelopen, in de afgelopen jaren heb ik alle delen op volgorde gelezen, na eerder zo hier en daar eens een van de delen te hebben gelezen en toen niet zo goed begrepen, waar het allemaal over ging. Op volgorde gelezen maak je grondig kennis met Kinsey en haar leefomgeving. Haar huis, haar kantoor, haar buurman/huisbaas, de geweldige bejaarde Henry, met zijn uitgebreide familie, waaronder ook zijn broer William, en diens Hongaarse echtgenote Rosy, die samen het buurtcafé bemannen.
De hele serie heb ik met plezier gelezen, maar niet alle delen waren even goed en de namen van de delen, die natuurlijk het alfabet afgingen, waren er vaak met de haren bijgesleept, vooral in de Nederlandstalige uitvoeringen.
Toch zal ik Kinsey missen.

Boek 48: X staat voor tien, een kruis, een kus

Schrijver: Sue Grafton
Jaar van publicatie: 2015
Uitg. MeulenhoffBoekerij
Vert. Jacques Meerman
Oorspr. titel: X
Kinsey Millhone #24
400 blz

Dit voorlaatste deel uit de serie over Kinsey Millhone was weer van grote klasse. Het vorige deel stelde me wat teleur en ik vreesde, dat de laatste delen niet meer zo goed zouden worden dan de eerdere. Ik had ongelijk: dit is een van de beste uit de serie!
Eigenlijk gebeurt er niet zoveel. Kinsey heeft geen opdrachten en haar detective-leven lijkt een beetje saai. Natuurlijk kan ze zelf voldoende speurwerk verzinnen om zich bezig te houden. Ze onderzoekt de gegevens van haar (en Henry's) nieuwe buren, ze laat zich bedriegen door een zogenaamde opdrachtgeefster en gaat op zoek naar haar redenen tot dat bedrog en ze onderzoekt een oude zaak die haar overleden ex-collega Pete onder handen had.
Al deze activiteiten blijken, zoals gewoonlijk, goed voor de nodige spanning en sensatie.

Boek 47: Nothing Bundt Murder:

Schrijver: Leigh Selfman
Jaar van publicatie: 2015
Uitg. Kindle
113 blz
A Rosie Kale Culinary Cosy Mystery #1

Het eerste deel van de serie over Rosie Kale viel tegen. Het was stukken minder dan de serie over Lizzy Greene. De auteur is ook nieuw: dat is nu Leigh Selfman. Het is wel wat veel cosy en wat weinig mystery: al snel zie je aankomen waar het heen gaat.
Rosie werkt in een taartenwinkel. Als ze het dessert moeten maken bij een trouwfeest blijkt in één van de gebakjes vergif te hebben gezeten. Slechte reclame voor de winkel. Rosie gaat op zoek naar de dader.
Zoals gebruikelijk wordt iedereen verdacht, er is wat romantiek in het spel, maar echt spannend wil het niet worden.

Boek46: De psychiater en het meisje

Schrijver: Erik Rozing

Jaar van publicatie: 2016

Uitg. Meulenhoff
443 blz.

Saai, deprimerend, ongeloofwaardig, moeilijk om niet voortijdig weg te leggen. Edgar is aio. Hij probeert zijn studie tot psychiater af te ronden, maar ontmoet veel beren op zijn weg. Zijn eigen gedrag geeft daar ook ruim voldoende aanleiding toe.
Ik las zulke lovende kritieken over dit boek, maar vond het erg teleurstellend.

Boek 45: Murder takes a holiday

Schrijver: Sylvia Selfman
Jaar van publicatie: 2014
Kindle boek
Izzy Greene #3
73 blz

Kort avontuur van Izzy. Bij al haar clubjes en groepjes is nu ook een breiclub gekomen. Daar ontmoet ze een vrouw, die haar hulp inroept. In de boeken over Izzy worden de rollen graag omgekeerd. Zeker in deze episode. Er is sprake van wat lijkt op een mannelijke gold-digger. Marny, Izzy's nieuwe en rijke vriendin, vreest dat hij op haar geld uit is. Eigenlijk weet ze niet veel over haar nieuwe vriend. Natuurlijk gaat izzy op onderzoek uit en alles is weer niet wat het lijkt te zijn.

Boek 44: Murder by the book

Schrijver: Sylvia Selfman
Jaar van publicatie: 2014
Uitg. Kindle edition
169 blz
Izzy Greene #2

Ook dit tweede deel uit de Izzy Greene serie was zeer amusant. Izzy en haar vriendin Flo lossen de moord op van een van hun bridgevriendinnen, Fannie. Misschien is vriendin wel te veel gezegd, want eigenlijk vond niemand Fannie aardig. Flo had helemaal een hekel aan haar. Beiden hebben een boek geschreven, maar niet Flo maar Fannie wordt op televisie geïnterviewd. Niet Flo maar Fannie krijgt de beste plek op de boekenmarkt in de bibliotheek. Daar krijgt Fannie ruzie met een ander lid van de schrijfclub, die we in deel 1 leerden kennen, Emily. Die beschuldigt Fannie van het stelen van haar boek.
Al cupcakes etende en zich niet helemaal aan haar nieuwe dieet wijdende, probeert Izzy de zaak op te lossen, ondanks het ongeloof van de politie.

Boek 43: Het hotel aan het einde van de wereld

Schrijver: Nina George
Jaar van publicatie: 2015
Uitg. Luiting-Sijthoff
Vert. Roelof Posthuma
Oorspr. titel: Die Mondspielerin (Knaur, München, 2011)
310 blz

Wat een saai en ongeloofwaardig boek. Even overwoog ik maar één ster toe te kennen, maar de beschrijvingen van het Bretonse landschap zorgden ervoor, dat het er toch een geflatteerd tweetal werd.
Het verhaal over de Duitse mevrouw, die jarenlang samenleefde met haar harteloze echtgenoot en eindelijk denkt te ontsnappen door zelfmoord te plegen door van de Pont Neuf in Parijs te springen wist me niet te overtuigen of te boeien, uitlezen kostte me moeite. De mevrouw werd gered, kwam in Bretagne terecht, waar ze plotseling heel goed kan koken in een restaurant en over nog talloze kwaliteiten te beschikken. Zo heeft ze jaren geen accordeon gespeeld, maar kan nu optreden met een versleten exemplaar dat ze nauwelijks kan tillen. Iedereen houdt van haar en zij houdt van iedereen.
De in Bretagne circulerende verhalen worden er door het hele boek heen ook met de haren bijgesleept, de heksen en elfen tieren welig.
Snel vergeten maar.