Jaar van publicatie: 2010
Uitg. Glénat
284 blz.
Deze grafische roman zag er redelijk veelbelovend uit. Het gaat over een vader, Luke, die zijn dochtertje, Tweety, wat van de wereld wil laten zien. Hij wordt tijdens hun tocht al depressiever en cynischer. Al die industrie, al die mensen, al dat verkeer. Er lijkt niets moois meer over om aan zijn dochtertje te tonen.
Dan ontmoeten ze een man in een rolstoel. Zonder benen en met een rare pet op. Hij heet Bill en ze nemen hem mee tot aan het volgende kruispunt. Het worden veel kruispunten, want Bill blijft bij hen. Tweety hangt aan zijn lippen als hij vertelt, dat hij op zoek is naar een tovenaar, die hem zijn benen terug zal geven. Hij verloor ze als soldaat in een oorlog.
Luke is wat jaloers op Bill, door alle aandacht die zijn dochtertje hem geeft.
Ze reizen ver naar het noorden. Bill verlaat hen als hij zegt de tovenaar gevonden te hebben. Hij zal terugkeren, als zijn benen zijn aangegroeid.
De tekeningen, of liever: het schilderwerk, is vaak duister en onbegrijpelijk. Korte teksten vergezellen de soms twee bladzijden tellende tekeningen. Ik kon het in de meeste gevallen niet zo erg waarderen. De diepzinnige gedachten waren goed bedoeld, maar kwamen niet helemaal over.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten