Jaar van publicatie: 2017
Uitg. Em. Querido's Uitgeverij, Amsterdam
Mooie prestatie van een debuterende schrijver. Het boek ademt de sfeer van de boeken van grote Russische schrijvers. De ik-figuur is een jonge man, die in dienst moet, maar liever journalist zou zijn. Hij heeft zomerverlof en gaat daarom terug naar de plaats waar hij een opleiding tot journalist volgde en hoopte bij de plaatselijke krant werk te vinden. Hij mag in zijn vakantie artikelen schrijven en het werk van andere beginnende schrijvers redigeren.
Bij het verlaten van de trein ontmoet hij een mooie vrouw. Hij raakt met haar in gesprek en wordt verliefd op haar, zonder dat eerst zelf te merken. Zij blijkt de vrouw te zijn van de directeur van de krant, waar hij wil werken. De man is onbekend, maar heeft een slechte naam. Hij zou een bruut en een mensenhater zijn, die bij duels al velen heeft gedood.
Gaspar, de hoofdpersoon, en zijn vriend ontmoeten hem bij toeval en na allerlei ongelukkige toevalligheden raken ze bevriend. Gaspar wordt zelfs uitgenodigd op het landgoed van Victor en zijn vrouw, de mooie Lyssa. Ook Aleksei woont daar, de man, die het renpaard van Victor berijdt op de race, die jaarlijks in hun woonplaats Mestopes wordt gehouden.
Door de gevoelens die Gaspar koestert voor Lyssa is de spanning om te snijden. Maar naast zijn liefde koestert hij ook zijn vriendschap met Victor en Aleksei.
Heen en weer getrokken door tegenstrijdige emoties verloopt de tijd. De emoties doen Russisch aan: groot en meeslepend. Het beschreven landschap en landgoed lijken bekend uit vorige Russische boeken. De tegenstelling tussen de boeren en de rijke bevolking is groot. De keizer heeft nog altijd veel macht, maar er begint wat verzet te ontstaan.
Het eind van het boek vond ik wat minder. Het kwam een beetje te afgeraffeld over en de oplossingen bevielen me ook niet zo.
Toch benieuwd naar een volgend werk van Tom Hofland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten