Jaar van publicatie: 1991
Uitg. CPNB
Lieve Joris is schrijfster van reisboeken. Dit essay was naar ik me herinner het essay bij de boekenweek van 1991. Het lag sindsdien op de plank. Eindelijk kwam het er van om het te lezen.
Het begin was wat taai, maar gaandeweg raakte ik toch wel geboeid. De schrijfster stelt, dat het bijna onmogelijk is door te dringen in een vreemde cultuur. Altijd worden er fouten gemaakt, altijd verkeerde interpretaties. Ze beschrijft hier een paar van de fouten die ze zelf tijdens haar reizen heeft gemaakt, volkomen onbedoeld. Ze was in de veronderstelling, dat ze mensen begreep, zelfs bevriend met ze was. Een verkeerde opmerking, een verkeerd soort gedrag, en de vriendschap was voorbij.
Maar als mensen, vrienden, uit Afrika bij haar in Brussel of een andere Belgische plaats op bezoek kwamen, zag zij hen ook dingen verkeerd interpreteren en pas toen besefte ze, dat het altijd moeilijk, zo niet onmogelijk, zal blijven anderen volkomen te begrijpen.
Een ander besef waartoe ze kwam is, dat hoezeer je de plaats waar je opgroeide ook soms haat, toch ben je ermee vergroeid. Dat is wat je kent, wie je bent en altijd zal je daarheen terugkeren.
Ik moet toch eens iets meer van haar lezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten