Boek 100: Dokter Pol

Schrijver: Jan Pol en David Fisher
Jaar van publicatie: 2016
Uitg. House of Books
Oorspr. titel: Never turn your back on an Angus Cow: My life as a country Vet (Avery, 2014)

De van Nederlandse afkomst Dokter Pol heeft een dierenartsenpraktijk in Michigan. Over hem is een tv-serie gemaakt, die nu ook in Nederland te zien is op National Geographic. Ik heb daar even naar gekeken, en las toen weer verder in dit boek.
Het is alsof Jan Pol bij je in de kamer zit en je vertelt over zijn belevenissen als dierenarts. Dat zijn er veel, maar jammer is, dat ze toch vele malen hetzelfde lijken voor de leek. De magen van koeien bleven maar verdraaid zitten, er moest weer een kalf in stukken gezaagd worden om de baarmoeder van de koe te kunnen verlaten.
En Dokter Pol ratelde maar door. Het was geen boek om ademloos te lezen, maar wel een, dat je wat buiten adem achterliet van al die in een noodtempo vertelde verhalen. De een na de ander.
Toch straalde de liefde voor dieren en voor zijn vak er van af. Daarom was het niet onplezierig om te lezen.

Boek 99: Morten

Schrijver: Anna Levander
Jaar van publicatie: 2011
2016: Stichting CPNB en Uitg. Q
Uitgave in het kader van Nederland Leest

De bibliotheek gaf in november weer een boek cadeau in het kader van Nederland leest. Deze keer kon uit drie boeken gekozen worden en wij kozen Morten, van Anna Levander, pseudoniem van parlementair journaliste Dominique van der Heyde en haar partner Annet de Jong. Ik geloof vast, dat de dames veel plezier hebben beleefd aan het schrijven van dit boek. Het lezen daarvan was voor mij echter geen genoegen.
Ik zap al weg, als ik op tv een item zie 0ver de politieke machtsspelletjes, die mode lijken te zijn. Weg ook van 'discussieprogramma's', waar politici met elkaar 'in debat gaan', wat inhoud dat men elkaar voor rotte vis uitmaakt, met wantrouwen bejegent, aanvalt op alle mogelijke en onmogelijke fronten en zodra de camera stilstaat weer gezellig een borrel gaan drinken en samen afspraken maken voor toekomstige samenwerking.
Tja, die borrels: daarvan worden er in Morten ook de nodige genuttigd. Je zou al bijna dronken worden van het lezen van het boek. Vervelende lectuur. Weer een gezelschap van lavelozen.
Morten is de voornaam van een man, die premier wil worden. De leider van zijn partij werkt hij er deskundig uit. Zij moet maar ergens burgemeester worden. Op heel jonge leeftijd was hij zelf ook al actief in de gemeentepolitiek. Zijn verkiezing werd op een met veel alcohol besproeid feest. Daar verdronk een van de aanwezigen in het zwembad.
Nu, als hij kandidaat-premier wil zijn, chanteert een onbekende hem. Hij zou de man in het zwembad ondergeduwd hebben.
Over dit feest is een manuscript gevonden door de ik-figuur in het boek: Marijn. Zij heeft politicologie gestudeerd, maar werkt nu bij een uitgeverij. Zij ruimt voornamelijk op. Daarbij vindt ze dit manuscript en gaat op onderzoek uit. Is dit alles echt zo gebeurd? Ze zoekt de toen aanwezigen op. Ze heeft plannen er zelf een boek over te schrijven, maar beweert er een proefschrift over te schrijven. Ze infiltreert zonder moeite in de partij van Morten.
Het zou spannend moeten zijn. Het zou moeten aantonen hoe een democratie werkt. De lezer misschien enthousiast moeten maken voor de parlementaire democratie. Helaas. Niet gelukt.
De introductie van Gerdi Verbeet was voor mij het beste deel van het boek.

Achterin staan aanwijzingen voor het debatteren, met vragen, waarover gesproken kan worden. Het gaat erom, met elkaar van mening te verschillen, maar door middel van goede argumenten begrip te krijgen voor jouw standpunten, zonder in ruzie te vervallen. Er zijn wel wat politici, die deze aanwijzingen kunnen volgen. Zelf heb ik niet zoveel zin in. Er zijn betere manieren om de tijd door te brengen.
Blij dat het uit was.

Boek 98: Het logboek

Schrijver: Clive Cussler
Jaar van publicatie: 1992
Uitg. Bruna
Vert. Geert van Linschoten
Oorspr. titel: Pacific Vortex! (1983, Bantam Books)

Als je van een boek houdt, waarin een held van de oude stempel voorkomt, die problemen moeiteloos schijnt op te lossen (met een prima humeur), die tegenstanders even moeiteloos uit de weg ruimt, die puzzels oplost, die niemand anders kan oplossen, die vrouwen ziet als voorwerpen voor in bed - ze moeten mooi zijn en zich op de achtergrond bewegen, liefst met zo weinig mogelijk kleren aan -, dan is dit een boek dat je zeker moet lezen.
Tot nu toe had ik altijd grote bogen gemaakt om de boeken van Clive Cussler, maar toen een kennis van me vertelde, dat ze toch echt de moeite wel waard waren, probeerde ik dit eerste deel van de Dirk Pitt serie. Mijn vooroordeel bleek niet fout: teveel testosteron naar mijn smaak.
Een atoomonderzeeër verdwijnt, Pitt vindt het logboek als hij op een strand in Hawaï ligt. Hij moet voor dat vinden nog wel een beetje moeite doen, maar ach: dat vult weer een aantal bladzijden.
Hij levert het logboek in bij de marine en wordt gelijk ingeschakeld bij de speurtocht naar de Starbuck, de verdwenen onderzeeër.
Deel 2 zal ik nog proberen: misschien is het beter. Er zijn nog 23 delen met Dirk Pitt in de hoofdrol. Dat lijkt me wat veel.

Een kamer in Caïro

Schrijver: Lieve Joris
Jaar van publicatie: 1991
Uitg. CPNB

Lieve Joris is schrijfster van reisboeken. Dit essay was naar ik me herinner het essay bij de boekenweek van 1991. Het lag sindsdien op de plank. Eindelijk kwam het er van om het te lezen.
Het begin was wat taai, maar gaandeweg raakte ik toch wel geboeid. De schrijfster stelt, dat het bijna onmogelijk is door te dringen in een vreemde cultuur. Altijd worden er fouten gemaakt, altijd verkeerde interpretaties. Ze beschrijft hier een paar van de fouten die ze zelf tijdens haar reizen heeft gemaakt, volkomen onbedoeld. Ze was in de veronderstelling, dat ze mensen begreep, zelfs bevriend met ze was. Een verkeerde opmerking, een verkeerd soort gedrag, en de vriendschap was voorbij.
Maar als mensen, vrienden, uit Afrika bij haar in Brussel of een andere Belgische plaats op bezoek kwamen, zag zij hen ook dingen verkeerd interpreteren en pas toen besefte ze, dat het altijd moeilijk, zo niet onmogelijk, zal blijven anderen volkomen te begrijpen.
Een ander besef waartoe ze kwam is, dat hoezeer je de plaats waar je opgroeide ook soms haat, toch ben je ermee vergroeid. Dat is wat je kent, wie je bent en altijd zal je daarheen terugkeren.
Ik moet toch eens iets meer van haar lezen.

Boek 97: L is for Lawless

Schrijver: Sue Grafton
Jaar van publicatie: 31 juli 1996
Uitg. Fawcett Books
Ned. titel: L staat voor leugens

Dit was weer een Kinsey avontuur zoals ik die graag lees. Spanning vanaf de eerste bladzijde, updates over de levens van niet alleen Kinsey, maar ook van haar 'huisbaas' Henry, restauranthoudster Rosie en haar verloofde en hun familie.
Als vriendendienst gaat Kinsey onderzoeken waarom een overleden buurman niet met militaire eer kan worden begraven. Hij vertelde altijd verhalen over de periode die hij in het leger had doorgebracht tijdens WO II. Bij navraag blijkt zijn naam onbekend bij de autoriteiten. Kinsey graaft wat verder, ontmoet de man, die het appartement van de overledene zou willen huren, maar die niet helemaal lijkt te zijn, wie en wat hij beweert te zijn. Als deze man dan op een avond in elkaar geslagen wordt bij het appartement dat hij wilde huren, gaan alle alarmbellen rinkelen. Al snel wenste Kinsey, dat ze deze vriendendienst maar niet had gedaan. Ze moet uren vliegen, en haar banksaldo heeft hevig te lijden onder de kosten van de vliegtickets en de verblijfskosten, bovendien lopen er duistere en gevaarlijke lieden rond.
Kinsey houdt van het oplossen van raadsels en die zijn er in deze zaak ruim voldoende. De ontknoping lag erg voor de hand en zag ik al bladzijden lang aankomen, maar dat bedierf mijn leesplezier toch niet.

Boek 96: Anna

Schrijver: Niccolò Ammaniti
Jaar van publicatie: 2016
Uitg. Lebowski, Amsterdam
Vert. Etta Maris
Oorspr. titel: Anna (Giulio Einaudi editore s.p.a., Torino, 2015)

Sicilië 2020. Alle volwassen zijn gestorven, geveld door een virus. Alleen kinderen jonger dan veertien jaar zijn nog in leven. Er is geen elektriciteit, geen drinkwater, geen voedsel.
Anna is alleen overgebleven met haar broertje Astor. Haar moeder, als skelet, versierd met getekende figuurtjes op al haar botten, ligt in haar kamer op bed, de kamer is een soort heiligdom. Moeder heeft een schrift 'met belangrijke dingen' nagelaten en Anna probeert zich daaraan te houden. Ze moet haar broertje leren lezen.
Overleven is niet eenvoudig. Voorraden raken op. Gevaar dreigt overal. Anna en Astor, gedwongen door de omstandigheden, proberen het vasteland van Italië te bereiken. Misschien leven daar nog wel 'grote mensen'.

Het boek is deprimerend en angstaanjagend. Niet echt om vrolijk van te worden. Ik had moeite het uit te lezen.

Boek 95: Als padden schreeuwen

Schrijver: Lieneke Dijkzeul
Jaar van publicatie: 2014
Uitg. Anthos

De eerste vijf delen van deze serie las ik lang geleden, bij het lezen van dit zesde deel moest ik weer even nadenken, wie die Vegter, zijn vriendin/collega Renee en sidekick Talsma ook weer waren. Of dat al niet ingewikkeld genoeg was, leken de eerste hoofdstukken over diverse verschillende personages te gaan, met ieder een eigen verhaallijn. Ik sprong van het ene verkeerde been op het andere.
Totdat, toch al vrij snel, alles op zijn plaats viel.
Het verhaal gaat vooral over Charlotte, dochter van rijke ouders, die nog steeds in haar ouderlijk huis woont. Naar het schijnt samen met haar vader, die boven in bed ligt en die zij trouw verzorgt.
Het huis (en Charlotte zelf) zijn hevig in verval. Huisschilders komen om het ergste wat bij te werken. Eerder waren deze zelfde schilders ook al in het huis bezig geweest, nu zou de buitenboel geverfd worden.
Het loopt anders. De schilders raken vermist, Vegter en co. moeten op onderzoek uit. Aanvankelijk lopen ze niet zo hard, maar dan wordt duidelijk, dat er wat vreemds aan de hand is.

Boek 94: Waarom Ferdinand niet lang alleen bleef

Schrijver: Barbara Constantine
Jaar van publicatie: 2012
Uitg. De Boekerij, Amsterdam
Vert. Saskia Taggenbrock
Oorspr. titel: Et puis, Paulette (Calman-Lévy, Paris, 2012)

Wat een leuk boek. De personages zijn sympathiek en goed beschreven. Hoe merkwaardig hun gedrag misschien ook lijkt, je leeft met ze mee, lacht met ze en ze laten je ook af en toe in ontroering achter.
Het leest snel en makkelijk door de korte hoofdstukjes ('Nog even een hoofdstukje!')

Ferdinand is achtergebleven in zijn grote boerderij, nadat zijn zoon en zijn gezin zijn vertrokken. Ze drijven nu een restaurant in het naburige dorp. Hij voelt zich eenzaam en verveelt zich. Zijn vrouw, waarmee hij veertig jaar getrouwd was geweest, maar waar hij niet dol op was, is overleden.Hij gaat af en toe naar het dorp, waar hij wat drinkt op het terras van het restaurant, dat niet van zijn zoon is. Hij hoopt een glimp van zijn kleinzoons op te vangen.
Dan wordt het slecht weer. Zijn buurvrouw heeft hulp nodig en trekt bij hem in, gevolgd door een vriend, die weduwnaar wordt. Ook twee hoogbejaarde dames, die niet meer alleen in hun huis kunnen blijven wonen, krijgen woonruimte in de boerderij. Daarbij komen dan nog een ezel, een kat en een hond.
Er is verzorging nodig voor de oude Hortense. Een leerling verpleegkundige komt daarvoor inwonen en ook hulp voor de tuin trekt in de boerderij. De jongelui willen graag internet, dus er wordt een computer aangeschaft.
Met veel gevoel beschrijft Barbara Constantine deze woongemeenschap van jong en oud. Ze hebben steun aan elkaar en vullen elkaar aan. Een goede zaak in een wereld, waar verder niemand zich om hen zou bekommeren.

Dit is het eerste boek van deze schrijfster dat in het Nederlands is verschenen. Ik hoop, dat er meer komen.