Jaar van publicatie: 2004 (deze utgave 2011)
Uitg. De Geus, Breda
Vert. Edith Sybesma
Oorspr. titel: Kommissarien och tystnaden (Bonnier, Stockholm, 1997)
De kaft van een boek bestudeer ik meestal niet echt, maar in dit geval fascineerde hij me. Die hand. Voor of achter die mond? Van wie is die hand? Van het meisje zelf, of van iemand anders, die haar wil laten zwijgen?
Dit is precies, waar dit boek over gaat.
Er is een zomerkamp in een afgelegen plaats in Zweden. Het is er mooi. De deelnemers van het kamp zijn allemaal meisjes van 12 jaar en iets ouder. De leiding wordt gevormd door drie, in naturelkleurige gewaden gestoken dames en een wat onduidelijke man, die als geestelijk leider optreedt. Hij heeft het voor het zeggen. Hij werpt zich op als leider van zijn eigen kerk. Of is het een sekte?
Dan verdwijnt een van de meisjes. Op het politiebureau komt een telefoontje binnen van een onbekende vrouw. De leiding van het kamp ontkent, dat een van hun pupillen verdwenen is en ook de meisjes zeggen niets van een verdwenen meisje te weten.
De plaatselijk commissaris is op vakantie en er is een waarnemer. Die roept de hulp in van commissaris Van Vleeteren, die in andere boeken van Nesser voorkomt. Hij roept zijn intuïtie te hulp. Hij denkt na, observeert, probeert met mensen te praten, maar iedereen zwijgt.
Dan wordt het lichaam van een ander meisje gevonden.
Een echte Scandinavische thriller, met een sympathieke commissaris en veel oog voor de gebeurtenissen in de levens van de speurders. Nadat ik een eerste boek van nesser had gelezen en er enthousiast over was, viel dit beslist niet tegen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten