Jaar van publicatie: 2010
Uitg. De Arbeiderspers, Amsterdam-Antwerpen
In zijn nawoord schrijft Japin, dat de werkelijkheid vaak nog gruwelijker is, dan een schrijver kan bedenken. Hij moest zich omwille van de geloofwaardigheid beperken, zowel in de keuze van personen die hij opvoerde, als in de gruwelen die hen zijn overkomen.
Het was inderdaad gruwelijk genoeg. Zelfs deze hoeveelheid ging het voorstellingsvermogen te boven. Wat doen mensen elkaar aan omwille van de liefde? Granny Parker, hoofdpersoon in het boek, hield dol veel van haar familie. Vooral van haar kleindochter Cynthia Ann. Als deze ontvoerd wordt door indianen, doet granny alles om haar terug te vinden. Dat niet alleen: ook om haar terug te krijgen. Dat haar kleindochter daarbij haar zoontje moest achterlaten vond ze op dat moment niet belangrijk.
Mensen doen elkaar nog veel meer aan uit wraak, uit haat, uit angst voor het onbekende.
Hier liep dat uit op het uitroeien van de bizon, en ook bijna van de indianen. Zij mochten alleen verder leven in reservaten.
Deze gebeurtenissen hebben zich relatief kort geleden voorgedaan. Moeilijk te bevatten.
Japin schrijft mooi: tijdens het lezen wilde ik steeds zinnen opschrijven, om ze te kunnen onthouden. Dat is niet altijd praktisch uitvoerbaar, dus meestal gebeurt het niet.
Toch: eentje dan.
'Gebrek aan nieuwsgierigheid is doodsoorzaak nummer één.'
Het zou zomaar waar kunnen zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten