Jaar van publicatie: 2005
Uitg. Singel Pockets
De cabaretière Nilgün Yerli schrijft over haar moeder, haar grote voorbeeld en liefste familielid. Daarbij beschrijft ze ook hoe ze naar Nederland kwamen met de familie. Hoe moeilijk het was, om in Friesland, waar ze gingen wonen, de taal te leren, zich te handhaven op school. Haar moeder steunde haar altijd met wijze opmerkingen.
Haar vader verdiende veel geld, maar besteedde dat liever aan zichzelf dan aan zijn gezin. Moeder probeerde wat bij te verdienen door garnalen te pellen. Het was een slecht bestaand, tijdrovend baantje. De kleine Nilgün rekende alle prijzen van dingen, die gekocht moesten worden, om in zakken te pelen garnalen. Dan kocht ze het maar liever niet. Te duur.
Als ze vijftien is, komt haar moeder om in een auto ongeluk in Turkije. Haar vader ligt in coma in een ziekenhuis. Ontroerend om te lezen, hoe ze moederziel alleen teruggaat naar Nederland. Ze maakt haar school af, hoewel ze nauwelijks geld heeft. De woorden van haar moeder zijn haar nog steeds tot steun.
Hoewel haar vader naar Nederland komt en min of meer geneest, bekommert hij zich nog steeds nauwelijks om zijn dochter.
Nilgün werkt in winkels en horeca om geld te verdienen.
Dan begint ze samen met een ander meisje een cabaret duo. Dat is wat ze wil en kan.
Langzaam maakt ze zich tevens los van haar moeder: ze moet eindelijk zichzelf zijn. Ze moet ook niet van 'liefde naar liefde' dwarrelen, maar ook hier zichzelf zijn.
Een moedig verhaal van een moedige vrouw.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten