Jaar van publicatie: 2004
Uitg. Podium bv.
Luisterboek
Dit was de eerst keer, dat ik een heel luisterboek heb 'gelezen'. Eerder probeerde ik het eens met een boek van Arthur Japin, maar erg ver kwam ik niet. Ik zal eens zoeken, waar dat gebleven is, want onder het breien is het toch een heel aangenaam vermaak.
Phileine zegt sorry is het soort boek, dat ik niet zou uitlezen in papieren vorm. Nu het door de schrijver werd voorgelezen ging het meer aanspreken, hoewel het eind nogal tegenviel. Het is het verhaal van een meisje, Phileine, die haar naam niet zomaar heeft gekregen. Ze is 'vilein': boosaardig, gemeen. Ze zet zich af tegen alles en iedereen. Heeft de meest gruwelijke benamingen voor iedereen in haar omgeving en kritiek uit haar mond is nooit van de lucht. Ze zegt, dat ze zeer voor geweld is, maar laat dat toch volgen door de opmerking, dat niemand daaronder zou moeten lijden. Dat is immers niet de bedoeling.
Zij zelf al zeker niet. Als haar vriendje vertrekt naar New York, omdat hij daar mee mag spelen in een experimenteel toneelstuk, volgt ze hem al snel. De mensen bij wie hij inwoont bevallen haar al evenmin als de spelers van het toneelstuk. Het toneelstuk zelf is voor haar niet te verteren. Ze grijpt in op een wel heel demonstratieve manier. Max is van haar en iedereen zal het weten.
Heel humoristisch, erg cynisch en tot bijna het eind leuk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten