Uitg. Knaur, München
Jaar van verschijnen: 2004
Toeval bestaat niet, zegt men. Het vorige boek ging over twee zusters en hun relatie.
Dit boek zou gaan over een barnstenen hanger, die al vanaf de vijftiende eeuw in het bezit van een oostpruisische familie was. De oudste dochter moest deze steeds erven. Maar het sieraad was de oorzaak van veel strijd tussen familieleden, vooral zusters, omdat volgens de verhalen, die over deze barnstennen vrouw verteld werden, de bezitster ervan er een bijzondere kracht aan zou ontlenen.
Eigenlijk gaat dit boek ook over de relatie tussen twee zusters: Johanna en Charlotte. Geboren in Oostpruisen, gevlucht voor de russen in de tweede wereldoorlog, daarna weer gevlucht uit de oostzone van Duitsland, naar het 'vrije' westen. Alleen de meest noodzakelijke bezittingen konden worden meegenomen, en vaak gingen ook die nog verloren tijdens de vlucht. De barnstenen vrouw bleef wel altijd bewaard. Deze hielp bij het doorvertellen van de verhalen die de meisjes van hun grootmoeder hoorden en die ook zij weer van haar moeder en grootmoeder had gehoord. Deze verhalen vullen het boek.
Het gaat over vluchten. Over alles kwijt raken en dan nog met achterdocht bekeken worden en je nergens echt welkom voelen.
Het gaat ook over sterke vrouwen, over vrouwenemancipatie.
Het is geen vrolijk boek, maar er staat veel in om over na te denken.
En zou het toeval zijn, dat ik dit las in de week waarin de val van de muur herdacht wordt, nu 20 jaar geleden?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten