Schrijver: Maggie O'Farrell
Jaar van verschijnen: 2007
Uitg. Headline Review, Londen
Jaar van verschijnen: 2007
Uitg. Headline Review, Londen
Dit boek stond als familieroman in de bibliotheek. Het vorige, van Suzanne Vermeer, bij de thrillers. Maar dit was veel meer een thriller dan het vorige. Stel je voor: een meisje, opgegroeid in het koloniale India en opgevoed met strenge regels van wat hoort en niet hoort (geen stukje bloot been mag te zien zijn tussen rokzoom en laarsje, nooit naar buiten zonder hoed en handschoenen) komt in de jaren '30 naar Edinburgh, met haar ouders en oudere zus. Hun baby-broertje is in India overleden aan tyfus, een traumatische ervaring voor Esme, het jongste meisje, dat op dat moment alleen met hem thuis was, naast het kindermeisje, dat ook door de ziekte was overvallen en eraan overleed.
Esme is onconventioneel, zegt wat ze denkt en zorgt door haar sociaal onaangepast gedrag voor problemen. Ze wil verder leren en niet de huwelijksmarkt op, zoals de gewoonte is voor meisjes 'van stand'. Er moet dus iets gebeuren, om haar haar plaats te wijzen.
Jaren later ontvangt Iris Lockhart een brief, waarin staat dat ze een oud-tante heeft in een psychiatrische inrichting, die binnenkort naar huis mag.
Iris heeft nog nooit gehoord van deze oud-tante en de enige die er meer van zou kunnen weten is haar grootmoeder, Kitty, die echter niet in staat lijkt antwoorden te geven op de vragen van Iris.
Het is een verhaal van jaloezie, van bedrog, van volslagen verstoorde familieverhoudingen. Beschreven op een zo subtiele manier, en daarmee aantonend, hoezeer het verleden invloed kan hebben op het heden. Een geweldig boek, prachtig geschreven.
En hiermee heb ik een waardig boek gelezen om de serie van 52 af te maken! Maar het jaar is nog niet om en we gaan nog even vrolijk verder!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten