Boek 48: Die Markgräfin

Schrijver: Sabine Weigand
Jaar van publicatie: 2004
Uitg. Krüger, Frankfurt am Main

De schrijfster is historicus. Tijdens haar studie kwam ze de figuur Barbara von Brandenburg-Anspach tegen en het haar levensverhaal liet haar niet meer los. Uiteindelijk schreef ze dit, haar eerste, boek over Barbara.

Als 8-jarige werd Barbara uitgehuwelijkt aan een haar volkomen onbekende hertog. Op haar 10e ging ze ook werkelijk naar het hertogdom toe, trouwde en maakte kennis met de veel oudere hertog. Met veel begrip ging hij met haar om. Maar helaas: na twee jaar overleed hij en als 12-jarige weduwe keert ze terug naar haar ouders, broers en zusters. Echter wel als hertogin: een veel hogere status dan de rest van haar familie. Dit roept jaloezie op.
Maar dan komt de koning van Bohemen, en weer wordt Barbara uitgehuwelijkt, op 15-jarige leeftijd. Nu wordt ze dus koningin. Maar de koning heeft geen tijd voor zijn bruid, ze trouwen met de handschoen en Barbara blijft gewoon thuis wonen. Haar echtgenoot voert oorlog met de koning van Hongarije. Wanneer deze heren vrede sluiten, biedt de Boheemse koning Barbara's erfenis, het hertogdom, aan aan de Hongaarse koning. Wanneer Barbara daartegen protesteert krijgt ze een bedrag in geld, dat echter nooit aankomt. Haar broers krijgen later in plaats daarvan een grondgebied. Zo heeft Barbara niets meer, en haar echtgenoot, die ze na zo'n 15 huwelijksjaren nog steeds niet gezien heeft, heeft geen belangstelling meer in haar: er valt immers niets meer te halen! Wanneer Barbara echter wil scheiden en daarvoor een brief naar de paus schrijft, sluiten haar broers haar op in een onherbergzaam kasteel.

Dit is één deel van het boek. Het speelt zich af in het midden van de 16e eeuw. Het andere deel speelt zich in onze tijd af. In het kasteel waar Barbara ooit gevangen zat, wordt een kistje gevonden met daarin de resten van een baby. Het kistje is ingemetseld in een muur, die gerestaureerd moet worden. De zoektocht naar de herkomst van deze vondst is heel boeiend, met citaten uit archiefstukken.

Barbara heeft echt bestaan. De schrijfster heeft echter de onbekende stukken zelf ingevuld. het zou zo gegaan kunnen zijn - van haar leven na haar gevangenzetting is niet echt veel bekend.

Ik nam dit boek mee uit de bibliotheek, om weer eens een Duits boek te lezen en zo de taal wat bij te houden. Het boeide me meer dan ik verwacht had: het is geschreven in een taal, die goed te begrijpen is en die blijft boeien. Het is heel beeldend, met veel voorstellingsvermogen en oog voor detail, geschreven. Bovendien was ik natuurlijk zeer geïnteresseerd in deze gravin, die zichzelf tijdens haar gevangenschap geestelijk gezond hield door kant te klossen. Deze kanten zijn in onze tijd weer teruggevonden en spelen een belangrijke rol in de reconstructie van haar levensverhaal.
Ik heb van dit boek genoten en het was beslist weer eens wat anders dan alle thrillers van de laatste tijd.