Schrijver: Margaret Atwood
Jaar van publicatie: 2009
Uitg. Prometheus
Vert. Gerrit de Blaauw
Oorspr. titel: The Handmaid's Tale
***
329 blz
Nadat ik De testamenten had gelezen, was ik toch wel erg benieuwd naar het verhaal van de dienstmaagd. Gelukkig kon ik vrij snel een exemplaar bemachtigen.
Dit deel had zulke lovende recensies gekregen, dat ik, mede door het lezen van De Testamenten, wat te hoge verwachtingen had. Bovendien maakte dit deel mij nog depressiever en somberder dan det tweede. Hier was geen enkele hoop, mensen behandelden elkaar onmenselijk, verschillen tussen mannen en vrouwen werden zonder meer aangenomen.
Je moet er niet aan denken: alle vrouwen gekleed in kleuren, waaraan je kunt zien, wat je taak in de maatschappij is. Echtgenotes blauw, dienstmaagden rood, werkende klasse gestreept, tantes vies bruin.
Misschien kwam het door het lezen van de Testamenten, maar dit verhaal vond ik wat langdradiger en alle hoop ontbrak.
Viel dus tegen.
Dit deel had zulke lovende recensies gekregen, dat ik, mede door het lezen van De Testamenten, wat te hoge verwachtingen had. Bovendien maakte dit deel mij nog depressiever en somberder dan det tweede. Hier was geen enkele hoop, mensen behandelden elkaar onmenselijk, verschillen tussen mannen en vrouwen werden zonder meer aangenomen.
Je moet er niet aan denken: alle vrouwen gekleed in kleuren, waaraan je kunt zien, wat je taak in de maatschappij is. Echtgenotes blauw, dienstmaagden rood, werkende klasse gestreept, tantes vies bruin.
Misschien kwam het door het lezen van de Testamenten, maar dit verhaal vond ik wat langdradiger en alle hoop ontbrak.
Viel dus tegen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten