dinsdag 6 december 2016

Boek 103: Zeik en de moord op de poetsvrouw van Hugo Claus

Schrijver: Herman Brusselmans
Jaar van publicatie: 2015
Uitg. Prometheus

Voor de boeken in deze serie moet je waarschijnlijk in de stemming zijn. Zo rond Sinterklaas, als de drukte en de meligheid van de gedichten en surprises zorgen voor gebrek aan concentratie voor het lezen van wat anders, zijn deze boeken uiterst geschikt. Deze 'literaire thrillers' gaan nergens over. Of misschien toch wel: ook in dit deel voeren seks en belediging van vrouwen, allochtonen, niet welgevallige schrijvers als Mulisch en in dit boek vooral ook Claus, de boventoon.
Maar ook nu schoot ik telkens weer in de lach bij een onverwachte en heel grappige zinswending, een uitgebreidere beschrijving van een nieuw personage dan je zou willen, het vreemde taalgebruik van vooral Übertrut. Deze heer is gestresst nu een nieuwe meerdere is benoemd. Hij had gehoopt zelf deze post te krijgen, maar voelt zich nu door de nieuwkomer opgejaagd. Hij heeft dus nog meer rust nodig.
De heren Zeik, El Bazaz, Broekzak en de enige dame in het gezelschap, Selma Compas, doen al het mogelijke om ook deze moord weer op te lossen, al moet je wel even doorlezen, voor die in het boek voorkomt. Ik kan niet zeggen, dat de spanning van de bladzijden spat, maar het boek is niet dik en blijft grappig, ondanks het teveel aan mindere passages.
Toch drie sterren, want zoveel boeken die je hardop laten lachen zijn er niet.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten