Boek 112: De wereld volgens Bob

Schrijver: James Bowen
Jaar van publicatie: 2013
Uitg. The House of Books, Amsterdam
Vert. Mieke Prins
Oorspr. titel: The World According To Bob (Hodder & Stoughton, London, 2013)

Na het lezen van het eerste deel over deze straatkat was ik benieuwd hoe het leven van Bob en zijn baas James verder was verlopen. Ook dit deel vormde weer prettige lectuur, met sympathieke hoofdfiguren. Maar er werd wel erg veel in herhaald. Dat is prettig als je het eerste deel niet hebt gelezen, maar nu was het veel van hetzelfde. Aan het eind kreeg het verhaal wat meer vaart en ging het meer over het leven dat Bob en James nu leiden. Daar werd het wat interessanter door.
James schrijft, dat hij van zijn verslavingen af is. Van zijn drugsverslaving dan wel, want ondanks zijn eeuwige gebrek aan geld kon er wel wat af voor sigaretten. De ene na de andere sigaret wordt opgestoken en beschreven. Stoorde me. Klein beetje.
Verder goede kerstlectuur.

Boek 111: Doodsimpel

Schrijver: Peter James
Jaar van publicatie: 2005
Uitg. De Fontein
Vert. Jacqueline Caenberghs
Oorspr. titel: Dead simple (Maxmillan Publishers
Roy Grace #1

Spannend boek, snel uitgelezen, ondanks een vrij groot aantal bladzijden. Steeds denk je, dat je alles nu wel weet, maar dan blijken een paar dingen toch weer anders te zijn. Een reden om de bladzijden om te blijven slaan in een hoog tempo.
Het zag er lang naar uit, dat dit boek tot mijn favorieten zou gaan horen, maar het eind vond ik wat rommelig, ik heb een hekel aan achtervolgingen met auto's en ook de ontknoping vond ik niet geweldig. .
Ik had niet eerder iets van Peter James gelezen, maar vermoedelijk zal ik een volgend deel uit de serie met inspecteur Roy Grace ook gaan lezen.

Boek 110: Hoe ik talent voor het leven kreeg.

Schrijver: Rodaan Al Galidi
Jaar van publicatie: 2016
Uitg. Jurgen Maas, Amsterdam

Op televisie zag ik een interview met de schrijver van dit boek. Dat was zo boeiend, dat ik het meteen op mijn te lezen lijst zette.
Ik werd niet teleurgesteld. Zo nu en dan moest ik met de hand mijn mond sluiten, omdat die open gezakt was van verbazing over de manier, waarop asielzoekers behandeld worden. Of werden: de asielwet is veranderd, dus misschien is er iets ten goede veranderd aan al het uitzichtloze gewacht.
Al Galidi is een verhalenverteller. In dichterlijke taal vertelt hij zijn verhaal. Hoe hij vertrok uit Irak en na vele omzwervingen terechtkwam in een Nederlands asielcentrum, maar daar met geen mogelijkheid meer uit kwam. Wie hij daar tegenkwam. Hoe zij daar waren gekomen. Hoe hij daar moest zien te overleven.
Ook de verhalen van zijn reis waren mooie leesstof. Vooral de beschrijving van zijn figurantenrol in Thailand was interessant en vooral ook vermakelijk. De Amerikaanse filmmaker, die het goed met hem voor had, maar absoluut niet naar hem luisterde, zal ik niet makkelijk vergeten.

Boek 109: M is for Malice

Schrijver: Sue Grafton
Jaar van publicatie: 1997
Uitg. Fawcett
Kinsey Millhone #13

December 2016: Dit was de derde keer dat ik dit boek las. Ooit was het het eerste deel van de serie van Sue Grafton dat ik las. Daarna las ik voornamelijk nieuwere delen uit de reeks. Dit jaar lees ik ze allemaal op volgorde, vanaf het begin, de A.
Van dit deel wist ik echt helemaal niets meer, niets kwam me bekend voor. Hoewel: ik zag al van verre aankomen hoe het zou aflopen, dus misschien was er toch iets blijven hangen. In elk geval waren de mensen in het privéleven van Kinsey nu bekender dan toen ik het boek de eerste keer las. Ook voor deze serie geldt, dat je de delen het best op volgorde kunt lezen.

Korte inhoud: een rijk man is overleden, zijn vier zoons erven zijn geld en goederen, maar een van hen is onvindbaar. Als scholier wilde hij niet deugen, en zijn vader schreef een testament waarin deze zoon onterfd werd. Dit testament is even onvindbaar als Guy, de spoorloze zoon. Kinsey moet hem opsporen. Hij heeft nu recht op het vierde deel van de nalatenschap.
Zijn drie broers zitten er niet bepaald op te wachten dat deel aan Guy af te staan.
Als Guy vermoord wordt aangetroffen wordt de taak van Kinsey uitgebreid. Zij heeft met de broers niet veel op en voelde zich meer aangetrokken tot het zwarte schaap Guy. Samen met haar oude geliefde Robert Dietz lost ze alles weer eenvoudig op.
Ik blijf het plezierige lectuur vinden.

Boek 108: De dochter van de wijnmaker

Schrijver: Rosalie Ham
Jaar van publicatie: 2016
Uitg. :Luitingh-Sijthoff
Vert. Inge Boesewinkel
Oorspr. titel: Summer at Mount Hope (Duffy & Snellgrove, Australia, 2006)

Het duurde heel lang voor ik gewend was aan het supertrage tempo van dit boek. Ik werd er ongedurig van. Maar ook toen de zaak een beetje op gang kwam, viel er niet veel te beleven. De zussen Phoeba en Lilith bleven ruzie maken, net als hun moeder Maude dat deed met de buurvrouw, de moeder van vriendin Henriette en van haar broer Hadley. Phoeba wil net als haar vader wijndruiven gaan telen, in tegenstelling tot de vele schapenboeren in de omgeving. Het is crisis en het is droog. Totdat het dan weer teveel regent.
Kommer en kwel.
Zo te lezen lijkt er heel wat te gebeuren, er worden ook een paar huwelijken gesloten en heel veel paarden bereden of ingespannen voor diverse rijtuigjes, maar het kon me niet boeien. Jammer. Een boek van een (achter)naamgenoot had ik graag mooi gevonden.

Boek 107: Piep zei de muis

Schrijver: M. J. Arlidge
Jaar van publicatie: 2016
Uitg.Boekerij, Amsterdam
Vert. Mariëtte van gelder
Oorspr. titel: Pop goes the weasel (Penguin Books Ltd, London, 2014)
Helen Grace #2

Het is weer gelukt: een boek schrijven, dat ik niet weg kon leggen voor het uit was.
In dit tweede deel van de serie met Helen Grace in de hoofdrol, zijn de gevolgen van de gebeurtenissen in deel 1 nog goed merkbaar. Het is dan ook verstandig deze boeken op volgorde te lezen, anders mis je veel.
Opnieuw is een seriemoordenaar aan het werk. Mannen worden vermoord en verminkt. Wat zijn de drijfveren van de moordenaar en vooral: wie is het? En zijn de slachtoffers willekeurig gekozen, of hebben ze iets gemeenschappelijk?
Er woedt een prostitutieoorlog in Southampton - het werkterrein van Grace. Niet vrolijk stemmend. Net zo min als de verdere gebeurtenissen die in dit boek beschreven worden. Na het lezen blijf je wat ontredderd achter. Helen voelt ook ontreddering: als ze mensen probeert te redden en te beschermen, loopt dat mis. Treurig stemmend.

Boek 106: Maart (Calendar girl #3)

Schrijver: Audrey Carlan
Jaar van publicatie: 2015
Uitg. Meulenhoff (2016)

Mia is in Chicago, ingehuurd door Tony, een Italiaanse restaurateur en bokser. Met natuurlijk veel geld en een prachtig uiterlijk. Mia moet doorgaan voor de verloofde van Tony, vooral voor zijn familie en boksvriendjes. Zijn partner Hector is  daar wat minder enthousiast over. Mia gebruikt wat ze in haar vorige twee maanden heeft geleerd in de omgang met beide mannen, maar ook zij leert weer wat bij. Aan het eind van het verhaal heeft ze er weer twee vrienden bij.
Deze boeken staan vol met expliciete verslagen van vluggertjes. Jammer dat het boek ook op me overkwam als een geschreven vluggertje. Gelukkig duurde het lezen ook niet lang.

Boek 105: Februari (Calendar girl #2)

Schrijver: Audrey Carlan
Jaar van publicatie: 2015
Uitg. Meulenhoff
Calendar girl serie #2

Kalendermeisje Mia valt in deel twee met de deur in huis en verstuikt daarbij haar enkel. Hinkend treedt ze verder op deze maand. Ze is als escort ingehuurd door een France kunstenaar, Alec, die haar als muze wil gebruiken. Hij maakt talloze foto's van haar en naar aanleiding daarvan schilderijen. Aan het eind van de maand zal hij hiervan een expositie houden.
Natuurlijk is ook Alec weer onweerstaanbaar en sexy. Hij leert haar haar gene te overwinnen en meer van zichzelf te houden.
Toch kan Mia Wes, haar 'huurder' van januari niet vergeten.

Boek 104: Zeik en het lijk op de dijk

Schrijver: Herman Brusselmans
Jaar van publicatie: 2016
Uitg: Prometheus

Een handelaar in muurbloemen is vermoord en zijn lijk is aangetroffen op het dak van café De Dijk. Inspecteur Zeik en zijn team lossen ook deze moord weer vakkundig op.
Brusselmans heeft voor dit verhaal iets meer woorden nodig op zijn bekende absurdistische manier. Dit deel liet me iets minder vaak luidop lachen dan de vorige twee, maar dat kan ook komen doordat ik de drie delen van deze serie achter elkaar las en de verveling begon toe te slaan. Ik weet het nu wel weer een poosje. Toch is de serie als parodie op de vele 'literaire thrillers' zeker geslaagd in mijn ogen.

Boek 103: Zeik en de moord op de poetsvrouw van Hugo Claus

Schrijver: Herman Brusselmans
Jaar van publicatie: 2015
Uitg. Prometheus

Voor de boeken in deze serie moet je waarschijnlijk in de stemming zijn. Zo rond Sinterklaas, als de drukte en de meligheid van de gedichten en surprises zorgen voor gebrek aan concentratie voor het lezen van wat anders, zijn deze boeken uiterst geschikt. Deze 'literaire thrillers' gaan nergens over. Of misschien toch wel: ook in dit deel voeren seks en belediging van vrouwen, allochtonen, niet welgevallige schrijvers als Mulisch en in dit boek vooral ook Claus, de boventoon.
Maar ook nu schoot ik telkens weer in de lach bij een onverwachte en heel grappige zinswending, een uitgebreidere beschrijving van een nieuw personage dan je zou willen, het vreemde taalgebruik van vooral Übertrut. Deze heer is gestresst nu een nieuwe meerdere is benoemd. Hij had gehoopt zelf deze post te krijgen, maar voelt zich nu door de nieuwkomer opgejaagd. Hij heeft dus nog meer rust nodig.
De heren Zeik, El Bazaz, Broekzak en de enige dame in het gezelschap, Selma Compas, doen al het mogelijke om ook deze moord weer op te lossen, al moet je wel even doorlezen, voor die in het boek voorkomt. Ik kan niet zeggen, dat de spanning van de bladzijden spat, maar het boek is niet dik en blijft grappig, ondanks het teveel aan mindere passages.
Toch drie sterren, want zoveel boeken die je hardop laten lachen zijn er niet.

Boek 102: Zeik

Schrijver: Herman Brusselmans
Jaar van publicatie: 2014
Uitg. Prometheus

Tot nu toe wilde ik me niet wagen aan het lezen van Brusselmans. Totdat ik deze drie boeken over inspecteur Zeik en zijn collega's tegenkwam in de bibliotheek. Toch maar eens proberen.
Mijn vooroordeel bleek juist: seksistische opmerkingen op alle bladzijden, vrouwonvriendelijke eveneens. Maar ook: een originele manier van dingen opschrijven. De manier waarop de gedachten afdwalen en dan na verloop van tijd toch weer op het beginpunt terug komen. Het 'enthousiasme' waarmee Brusselmans het werk van de moordbrigade beschrijft: het bestaat voornamelijk uit wachten tot iemand anders iets doet. Van dat wachten worden ze dan ook nog erg moe. Maar het moet gezegd: de moord op twee meisjes, die dood werden aangetroffen in een parkje in Gent, werkplaats van Zeik, El Bazaz, Compas, Broekgat en hun baas Übertrut, werd opgelost.
Onverwacht amusant.

Boek 101: De wraak van Vondel

Schrijver: Frank van Pamelen
Jaar van publicatie: 2015
Uitg. Ambo/Anthos

Het kostte me moeite dit boek uit te lezen. Misschien dat er mensen zijn, die genieten van al die vaderlandse- kunst- en literatuurgeschiedenisverhalen en -citaten. Ik hoor er niet bij. Vooral niet wanneer er allerlei zaken bij gehaald worden, die onwaarschijnlijk en ongeloofwaardig voorkomen.
Hier en daar is een bladzijde, die nog wel te pruimen valt, maar ze zijn schaars.
Bovendien maakt het grote aantal zeer korte hoofdstukjes dat het boek niet echt plezierig te lezen is.
Spannend wilde het niet worden, waarschijnlijk ook vanwege die van de hak op de tak springerij in die korte hoofdstukjes.
Snel vergeten, dit boek.