Jaar van publicatie: 2007
Uitg. Bureau Obelon, Rotterdam
Een novelle en vier korte verhalen. Alle vijf gaan over hetzelfde thema: oude, wat vereenzaamde mensen, aan het einde van hun leven. De verhalen zouden treurigmakend kunnen zijn, maar rasverteller Van der Kwast heeft zo'n prachtige stijl van schrijven, dat dat niet het geval is. Het boek staat vol zinnen, die je zou willen opschrijven om ze te onthouden. Hij roept beelden op die je wilt bewaren. Zijn beschrijving van het vallen van een blad van een boom is geniaal.
Na het lezen van het titelverhaal kostte het me enige moeite om de vier korte verhalen te lezen. Het eerste daarvan vond ik wat minder, maar vermoedelijk kwam dat omdat ik moest wennen aan een nieuwe hoofdpersoon, terwijl het onderwerp toch vrij gelijksoortig was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten