Jaar van publicatie: 2012
Uitg. Bantam Press, London, 2011 (Deze versie was van Dell/New York)
In een van de recensies die ik voor het lezen van 44 Charles Street las, noemde de recensent dit een 'guilty pleasure'. Daarin kan ik meegaan. Het is een lekker, vlot leesbaar boek, waarin de problemen netjes worden opgelost of genegeerd. En problemen zijn er genoeg: Francesca, de hoofdpersoon, kan zich de kosten van haar huis niet meer veroorloven wanneer haar relatie stukloopt. Ze heeft bovendien nog een art gallery, waarin ze werk verkoopt van nog onbekende, maar veelbelovende schilders. Ze verdient niet echt veel, maar houdt van het werk.
Ze besluit kamers te gaan verhuren, om zo uit de kosten van haar geliefde, maar oude en krakkemikkige huis te raken.
Goede huurders zijn echter moeilijk te vinden. Maar als ze dan drie huisgenoten heeft, dan zijn dat onwaarschijnlijk goede keuzes, zoals al lezende blijkt. Ieder brengt zijn of haar eigen verhaal mee.
Dat Eileen, een van de huisgenotes, toch niet zo betrouwbaar was, komt ook uit. Verder zingen de violen!
Wel even lekker voor tussendoor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten