Jaar van pulicatie: 2009
Uitg. Mistral, Amsterdam
Vertaling: Jan Smit
Oorspr. titel: Hotel on the corner of bitter and sweet (Ballantine Books, New York, 2009)
Als je in West Europa een boek leest over de tijd van de tweede wereldoorlog, gaat dat altijd over de strijd tussen Duitsers en andere West-Europeanen. In dit boek gaat het over gebeurtenissen,. waar we hier nauwelijks weet van hebben
Het speelt zich af in Seattle, beurtelings in de jaren 1942-1945 en in 1986.
In de jaren '40 kende Seattle zowel een bloeiende Chinezen als Japanse wijk. Beide groeperingen haatten elkaar vanwege oorlogshandelingen in het verleden. De jongeren voelden zich echter Amerikaan en hun ouders wilden dat ook graag stimuleren. Ze stuurden hun kinderen naar Amerikaanse scholen en eisten, dat ze ook thuis Engels spraken, hoewel ze dat zelf niet of nauwelijks konden verstaan.
Op school worden kinderen van Chinese of Japanse afkomst getreiterd door Amerikaanse leerlingen. De hoofdpersonen van het boek, Henry en Keiko, ontmoeten elkaar tijdens hun verplichte werk in de keuken van hun school, waar ze eten moeten opscheppen tijdens de lunchpauze, voor hun medeleerlingen. Er ontstaat een hechte vriendschap tussen de twee. Keiko wordt echter, samen met haar familie, weggevoerd uit Seattle en gevangen gezet in een concentratiekamp. Henry probeert steeds weer haar op te zoeken en te ontmoeten, maar uiteindelijk verliezen ze elkaar uit het oog.
De vader van Henry is daar schuldig aan: hij zorgt ervoor, dat hun brieven elkaar niet bereiken.
Henry trouwt met een Chinees meisje en krijgt een zoon.
In 1986 is Ethel, de vrouw van Henry, overleden. Hij komt langs het Japanse hotel in de stad, dat eindelijk gerestaureerd gaat worden. In de kelder zijn de bezittingen gevonden van de Japanse inwoners van Seattle, die ooit alles hadden moeten achterlaten. Henry gaat op zoek naar de bezittingen van Keiko en haar familie.
Hij zoekt vooral naar een oude vinyl plaat van zijn oude vriend, de saxofonist Sheldon, met jazzmuziek: een nummer speciaal voor Keiko en hem gespeeld op een avond in een club, waar hij en Keiko waren binnengesmokkeld door een bekend jazzpianist uit die dagen.
Eindelijk vertelt Henry zijn zoon een en ander over de gebeurtenissen in de oorlog. Zijn zoon en diens vriendin raden hem aan op zoek te gaan naar Keiko. Als ook Sheldon, op zijn sterfbed, Henry vraagt alles 'in orde te maken', gaat Henry toch op zoek.
Geweldig, ontroerend, indrukwekkend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten