De nieuwste tijdschriften van november (en misschien wat eerder)

De bedoeling was, dat dit op de tijdschriftenpagina zou komen. Dat wil (nog) niet erg lukken, maar inmiddels heb ik ontdekt wat ik moet doen. Dit mag even hier blijven staan.

Een korte samenvatting van de tijdschriften, die op de een of andere manier deze maand mijn huis binnenkwamen.

Breien

Knitter's K 104, 2011

Bij de inhoud staat al een mooi, in ajour gebreid vest/jasje. Verderop in het blad ook een langere versie. Om te onthouden!

Alex Xenakis schreef een artikel over Cascade Yarns. 

Sjaals, gemaakt van gepunnikte koorden. Gebreid met dikke pennen, of gemaakt met aan elkaar genaaide koorden. Niet allemaal even geslaagd.

Een interessant hemdje, begonnen met een middenbaan, daarop een pas, dan steken opnemen langs de onderste helft van de middenbaan, en naar de zijkanten toebreien. (Trellis & fins)

Simply Knitting 86 November (Hoewel dat niet op de kaft aangegeven staat)

SK heeft een nieuwe look. Het is even wennen.

Het Alan dart patroon is Mrs Claus. Met plumpudding. Leuk.

Gebreide tas met blaadjes en een beetje ajour.

In kimono geklede Japanse gebreide poppetjes.

Informatie 'Alles over sokken'.

Winter garens.

In 'Have a ball' iedere maand een patroon voor één bol  garen. deze keer een ajour sjaal, met knoopjes.

Een patroon voor drie verschillende soorten vingerloze wanten.

Extra: setje dikke stop/maasnaalden

Simply Knitting 87 December

Een wat minder geslaagde Alan Dart, deze keer. Een sneeuwpop.

Ook hier heeft het kestballenbreien toegeslagen. Patronen voor drie verschillende, afgewisseld met drie kerstsokjes. (Have a ball)

Het abonnee-patroon is een deken, waarbij vier kleine vierkantjes steeds een groot vierkant vormen, die tijdens het breien of later worden versierd met gekleurde randjes en blaadjes.Deel 2 van het patroon volgt in het volgende nummer.

Informatief artikel over het breien van wanten, met een 'afterthought thumb'.

Tweed garens.

Extra: een speld om een sjaal vast te zetten en een boekje met patronen voor een gehaakte kerststal.

Sandra november 2011

Veel structuurbreiwerk, met kabels en dik garen. Leuke jas van merinowol met zijde en randen van een lusseneffectgaren.

Boek 57: Zeemeermin

Schrijver: Camilla Läckberg
Jaar van publicatie: 2010
Uitg. Anthos, Amsterdam
Oorspronkelijke titel: Sjöjungfru
Oorspr. uitg. Forum, Stockholm, 2008
Vert. Elina van der Heijden en Wiveca Jongeneel

Magnus Kjellner is vermist. Zijn vrouw Cia komt wekelijks naar het politiebureau om te vragen of er al nieuws over zijn verdwijning is, maar steeds krijgt ze te horen, dat er niets te melden is.
Magnus woonde in Fjällbacka. Hij was bevriend met Erik, een wat patserig zakenman, die getrouwd is met de eeuwig dronken Louise en vreemd gaat met iedere vrouw, die hem daar de kans toe geeft, met Kenneth, die Erik slaafs volgt en bij hem in dienst is, en met Christian, die net een boek heeft gepubliceerd: Zeermeermin.
Bij de presentatie van het boek valt Christian flauw na het ontvangen van bloemen, waaraan een kaartje bevestigd is. Het handschrift is gelijk aan dat van dreigbrieven, die Christian al enige tijd ontving.

Magnus wordt gevonden, zijn lijk is vastgevroren in het ijs.
De politie begint met speurwerk naar de moord en naar de dreigbrieven. Duidelijk wordt, dat alle vrienden, behalve Magnus, dreigbrieven hebben ontvangen.

Een superspannend boek. Goed opgebouwd, verteld vanuit het gezichtspunt van de vier vrienden, hun partners en van de politiemensen, die proberen uit te vinden, wat er gebeurd kan zijn in het verleden. De spanning wordt langzaam maar zeker groter, en ook al heb je bij het lezen wel een idee, welke kant het op zal gaan, je blijft doorlezen. Dit is weer zo'n thriller, die niet neer te leggen is. Heerlijk.

Boek 56: Het leven is vurrukkuluk

Schrijver: Remco Campert
Jaar van publicatie: 1961 (oorspr. versie),
Uitg. De Bezige Bij, Amsterdam
Deze uitgave: cadeautje van de openbare biliotheken in het kader van de actie 'Nederland Leest', 2011.

De columns van Remco Campert sla ik vrijwel nooit over. Ik ben erg gesteld op zijn manier van schrijven. Zijn opmerkingsgave, zijn taalgebruik, zijn quasi achteloze manier om mensen of gebeurtenissen te relativeren: geweldig.

Ik dacht, dat ik dit boek al eens geprobeerd had te lezen, jaren geleden. Toen sprak het me totaal niet aan. Daarom was ik benieuwd, wat ik er nu van zou vinden. Ik vond het geweldig. Niet verbazingwekkend: alles wat ik hierboven schreef over de columns geldt ook voor dit boek. Al in 1961 had hij al deze heerlijke manier van schrijven.
In dit boek is het taalgebruik vooral virtuoos. Vaak worden woorden fonetisch opgeschreven (zie de titel), andere keren krijgen mensen of dingen namen, die door een soort verhaspeling van het Nederlands plotseling een wat andere lading krijgen. Erg grappig en stof biedend tot nadenken ook.

De jongeren, waarover dit boek gaat, Mees en Boelie, het meisje Panda, de bejaarde man en de waterjuffer Rosa, met haar breiwerk en samowar, Etta en Ernst-Jan Zoon, Tjeerd Overbeek: hun levens kruisen elkaar even in dit boek, soms bijna onopgemerkt, soms heel belangrijk. De jongeren zijn onzeker en bang om zich te binden, de ouderen hebben spijt, dat ze zich indertijd niet gebonden hebben. Of toch niet? Maakt hun ontmoeting nu de cirkel van hun leven werkelijk rond?
Maar gefeest moet er worden, al spring je aan het eind van het feest ook uit het zolderraam, hangend aan een paraplu.

Boek 55: De vier seizoenen van Mary

Schrijver: Geert van Maele
Jaar van publicatie: 1999
Uitg. Davidsfonds/Clauwaert, Leuven

De jonge Engelse non Mary wordt overgeplaatst naar het zusterhuis in het Belgische Brugge. Daar moet ze aan de Engelse leerlingen en aan de dochters van rijke Vlaamse burgers Engelse en kantkloslessen geven. Het is 1787.
Mary wil haar geliefde Kent niet verlaten, maar gehoorzaam als een non hoort te zijn, reist ze naar Brugge.

Ze geeft graag les en kan goed met de leerlingen opschieten. Dit tot ongenoegen van de abdis, die jaloers is op Mary.

Mary leert twee mannen kennen tijdens haar verblijf in het Brugse klooster: Philippe, de zoon van een brouwer, die binnenkort naar Engeland zal vertrekken om zijn vak nog beter te leren en dus zijn kennis van de Engelse taal moet vergroten en stadsgriffier Simon, die helpt bij de boekhouding van het klooster.
De gesprekken met de mannen maken, dat mary de wereld om haar heen anders gaat zien.

De schrijver schetst een uitgebreid beeld van het leven in Brugge in een onrustige tijd. De burgers komen in opstand tegen keizer Jozef, die hun privileges wil afnemen. In het begin van het boek halen deze vele beschrijvingen de vaart uit het verhaal en maakt het het lezen wat saai. Het boek viel me wat tegen. Maar meer naar het einde toe komen de personages wat meer tot leven en aan het einde wordt het zowaar nog spannend.

Toch een boek, dat wat tegenviel.

Boek 54: Die Verschwörung von Monbijou

Schrijver: Roland Adloff
Jaar van publicatie: 2007
Uitg. Aufbau Taschenbuck Verlag, Berlijn

Berlijn, 1712. De Russische Tsaar Peter komt op bezoek met zijn zoon en schoondochter en een groot gevolg. Hoewel ze oorspronkelijk ondergebracht zouden worden in het koninklijk slot, krijgen ze nu het slot Monbijou tot hun beschikking.
Elders in de stad wordt  de 'Kastellan', die moet zorgen voor de bevoorrading van Monbijou, vermoord. De plaatselijke rechter Velasko, die bij hem zou waken, is er zo goed als getuige van, maar de dader blijft onvindbaar.
Er gaan geruchten over een aanslag, die beraamd wordt op het leven van de tsaar.
Velasko wordt ontboden bij de directeur van de rechtbank, zijn hoogste baas. Samen gaan ze naar de ontvangst van de tsaar. Deze merkt Velasko op en laat hem bij zich komen. De mannen kunnen het goed met elkaar vinden en de tsaar neemt zelfs zijn intrek bij Velasko, om eventueel gevaar te ontwijken. Toch brengt hij nog veel tijd met zijn vrienden in Monbijou door.
Velasko moet zich intussen ook nog bezighouden met een rechtzaak, waar hij mee bezig was, voor de tsaar arriveerde.
Hij vindt toch tijd voor enig speurwerk en lost, op het laatste moment, het raadsel rond de aanslag van Monbijou op.

Een prachtige historische, spannende roman. Het verhaal boeide me tot aan het einde. De beschrijvingen van het 18e eeuwse Berlijn, de gebruiken bij de Duitse, zowel als de Russische adel, de gewoonten van het justitieapparaat in Berlijn - de afwisseling maakte, dat ik bleef doorlezen.