donderdag 29 april 2010

Boek 17: Pillars of the Earth

Schrijver: Ken Follett
Jaar van publicatie: 1989
Uitg.  Penguin, The Signet group

Dit boek had ik al lang op mijn lijstje staan van ooit te lezen boeken, maar het kwam er nooit van. Nu, met plannen voor een rustige zonvakantie, was het een goede gelegenheid en het lukte me bijna om in die week alle bijna 1000 bladzijden uit te krijgen.
De titel in het Nederlands', tegenwoordig 'Pilaren van de aarde, was lang 'De kathedraal', niet verbazingwekkend, want het boek draait om de bouw van een kathedraal in Kingsbridge. Niet dat dat zo snel gebeurt, want je moet honderden bladzijden lezen, voor er een steen verzet wordt. Dan, tegen het eind van het boek, gaat het opeens supersnel en de kathedraal is tenslotte toch helemaal af. Ik twijfelde daar al aan, en verwachtte, dat ik daarvoor het vervolg zou moeten gaan lezen.

Op zich geen straf, want het boek was een plezier om te lezen. Ondanks de dikte bleef het boeien.

De familie van Tom de Bouwer meldt zich bij de priorij van  prior Philip. Ze hebben honger en er is nergens werk te vinden. De grote wens van Tom is, om ooit een kathedraal te bouwen en ook Philip zou graag een nieuwe kathedraal willen bouwen. Na een brand in de oude kathedraal gaan ze van start.
Ze worden op alle fronten tegengewerkt door de bisschop en door een gewetenloze hertog. Ook andere tegenslagen maken, dat de bouw niet wil vlotten. Het leven in de twaalfde eeuw was vol gevaren.

Follett heeft zich uitgebreid verdiept in deze periode van de Engelse geschiedenis en hij schrijft er met verve over. Dat maakt het boek vaak lezenswaardig, zoals de beschrijving van de manier, waarop de vollers van de wol te werk moesten gaan. Dat was zwaar en moeilijk werk, en het was dan ook een zegen, toen er een manier gevonden werd, om daarvoor een watermolen  te gebruiken. Ook de beschrijving van de wolhandel had natuurlijk mijn interesse.
Op andere momenten wil de schrijver wel erg veel uitleggen. Dat remt het verhaal af en maakt het boek alleen maar nog dikker. Een beetje minder had wel gemogen.

Toch een geweldig boek: ik ben al in het vervolg erop, World Without End, begonnen

Geen opmerkingen:

Een reactie posten