Boek 18: Alleen maar nette mensen

Schrijver: Robert Vuijsje

Jaar van publicatie: 2008

Uitg. Nijgh en Van Ditmar

Winnaar De Gouden Uil

Het aantal geschokte reacties op de televisie, maakte me nieuwsgierig naar dit boek.

Het verhaal gaat over de zeer onaangepaste David, die met zijn joodse ouders in Amsterdam woont, in de buurt met 'alleen maar nette mensen', Oud-Zuid. Geen buitenlanders dus.

Helaas wordt David zelf door zijn donkere uiterlijk wel altijd aangezien voor Marrokaan. Hij wil ook niet meedoen met de spelletjes, zoals de rijke en invloedrijke ouders en hun, zoals Vuijsje die noemt, 'zogenaamde' vrienden die spelen. Er staat al vast, met wie David gaat trouwen: met Naomi, zijn vriendinnetje van school. Het benauwt David allemaal en hij zoekt de liefde bij de zwartst mogelijke dames. Daar beleeft hij de nodige dingen, en duidelijk wordt vooral, dat hij ook in dit milieu niet thuishoort.

Het is een heel geestig boek. Vooral de scenes, waarin de 'nette mensen' en hun gewoontes beschreven worden, vond ik hier en daar hilarisch.

De moeilijkheden van de multiculturele samenleving worden met humor en scherpte beschreven. Wie is hier onaangepast? Wie hoort waarbij - en wil die daar ook bij horen? En ook: waarom dan?

Knap boek.

Boek 17: Pillars of the Earth

Schrijver: Ken Follett
Jaar van publicatie: 1989
Uitg.  Penguin, The Signet group

Dit boek had ik al lang op mijn lijstje staan van ooit te lezen boeken, maar het kwam er nooit van. Nu, met plannen voor een rustige zonvakantie, was het een goede gelegenheid en het lukte me bijna om in die week alle bijna 1000 bladzijden uit te krijgen.
De titel in het Nederlands', tegenwoordig 'Pilaren van de aarde, was lang 'De kathedraal', niet verbazingwekkend, want het boek draait om de bouw van een kathedraal in Kingsbridge. Niet dat dat zo snel gebeurt, want je moet honderden bladzijden lezen, voor er een steen verzet wordt. Dan, tegen het eind van het boek, gaat het opeens supersnel en de kathedraal is tenslotte toch helemaal af. Ik twijfelde daar al aan, en verwachtte, dat ik daarvoor het vervolg zou moeten gaan lezen.

Op zich geen straf, want het boek was een plezier om te lezen. Ondanks de dikte bleef het boeien.

De familie van Tom de Bouwer meldt zich bij de priorij van  prior Philip. Ze hebben honger en er is nergens werk te vinden. De grote wens van Tom is, om ooit een kathedraal te bouwen en ook Philip zou graag een nieuwe kathedraal willen bouwen. Na een brand in de oude kathedraal gaan ze van start.
Ze worden op alle fronten tegengewerkt door de bisschop en door een gewetenloze hertog. Ook andere tegenslagen maken, dat de bouw niet wil vlotten. Het leven in de twaalfde eeuw was vol gevaren.

Follett heeft zich uitgebreid verdiept in deze periode van de Engelse geschiedenis en hij schrijft er met verve over. Dat maakt het boek vaak lezenswaardig, zoals de beschrijving van de manier, waarop de vollers van de wol te werk moesten gaan. Dat was zwaar en moeilijk werk, en het was dan ook een zegen, toen er een manier gevonden werd, om daarvoor een watermolen  te gebruiken. Ook de beschrijving van de wolhandel had natuurlijk mijn interesse.
Op andere momenten wil de schrijver wel erg veel uitleggen. Dat remt het verhaal af en maakt het boek alleen maar nog dikker. Een beetje minder had wel gemogen.

Toch een geweldig boek: ik ben al in het vervolg erop, World Without End, begonnen

Boek 16: Eten, bidden en beminnen

Ondertitel: Een zoektocht van een vrouw in Italië, India en Indonesië
Schrijver: Elizabeth Gilbert
Jaar van publicatie: 2007
Uitgever: De Bezige Bij (Deze versie: Cargo, 2010)
Oorspronkelijke titel: Eat, Pray, Love. One woman's Search for Everything Across Italy, India and Indonesia. (Bloomsbury, London, 2006)
Vertaling: Martine Jellema.

Elizabeth is een succesvolle carrierevrouw, met een echtgenoot, een huis en alles wat ze zich kan wensen. Ze krijgt het er benauwd van en besluit te breken met dit al te voorspelbare leven. De scheiding is moeilijk, de relatie die ze heeft met Dave loopt ook stuk en Elizabeth raakt in een depressie. Dan besluit ze te gaan reizen. Alleen. Een jaar lang. Ze gaat naar Italië om daar te zoeken naar genot, naar India, om te zoeken naar spiritualiteit en tenslotte naar Indonesië, op zoek naar balans.

In Italië valt veel te genieten. Elizabeth, die eerder in New York al Italiaanse lessen heeft gevolgd, besluit te genieten van de taal en van het eten. Al het andere moet maar even wachten. Ze ontmoet diverse mensen en schrijft erover met veel humor. Vooral de manier, waarop ze beschrijft hoe voetbalsupporters hun team aanmoedigen, vond ik hilarisch.

In India gaat ze naar de ashram van haar goeroe. Ze heeft die goeroe eerder in Amerika al ontmoet. Daar mediteert ze en probeert het goddelijke te ervaren en te begrijpen. Ook hier genoot ik het meest van de beschrijvingen van haar ontmoetingen met andere volgelingen van de goeroe.

In Indonesië gaat ze naar Bali. Een aantal jaren eerder was ze daar ook, ontmoette daar een oude medicijnman, die voorspelde, dat ze terug zou keren naar Bali en dan bij hem zou intrekken. Dat laatste gebeurt niet, ze logeert in een hotel, maar wel bezoekt ze de man iedere dag en ontmoet bovendien ook hier weer veel verschillende, interessante mensen. Tenslotte ook, en in dit geval mag ik zeggen 'zelfs', een man om van te houden.

Ik had veel recensies over dit boek gelezen en toch was het anders dan ik had verwacht. Soms was ik wat teleurgesteld, op andere momenten vond ik het een geweldig boek. Het deel, dat gaat over India, ging me af en toe wel wat te ver. Het werd me wat te zweverig. Eerlijk was het wel en het lijkt me niet eenvoudig, om zulke persoonlijke ervaringen op papier te zetten. Om daarbij de humor niet te vergeten is prijzenswaardig.
Ondanks alle problematiek viel er veel te lachen in dit boek.