Boekenweekgeschenk 2010
Uitg. De Arbeiderspers, Amsterdam
Als je net een boek hebt gelezen, waarover je heel enthousiast bent, dan is het valt een volgend boek vaak tegen.
De recensies van het boekenweekgeschenk Duel, van Joost Zwagerman, waren meestal goed. Misschien dat de verwachtingen daarom ook wat hooggespannen waren.
Het was ook wel een aardig verhaal.
Maar ik houd niet zo van moderne kunst, vind het vaak een wat hoog 'nieuwe-kleren-van-de-keizer gehalte hebben en in dit boek kan iemand, de hoofdpersoon Verhooff, hoogdravend en lyrisch spreken over een modern schilderij. Wat geweldig toch allemaal.
Toegegeven, de 'installaties' waar de moderne kunst ook zo goed in is, en waarmee je wordt overvoerd tijdens tentoonstellingen, werden ook hier niet al te positief beschreven. Zwagerman had echter graag zelf goed willen kunnen schilderen. Misschien dat hij daarom zo lovend over een rood, geel en blauw schilderij kan schrijven.Het wilde me maar niet echt boeien. Misschien ook ben ik niet voldoende geïnteresseerd in de centrale vraag van dit boek: wat is (nog) echte kunst?
Daar komt dan de supervlakke tekening van Verhooff bij. Geen tijd voor een vrouw: hup! Weg ermee. Twee zonen? Geef ze wat geld en een paar skates om mee door de museumgangen te gaan en klaar ben je.
Wonen in een museum? Hoe dan? Hoe organiseer je dat? Welke problemen kom je tegen?
De restaurator (Olde Husink) en de kunstenares (Emma Duiker) komen wat beter uit de verf (ha, ha).
De reis naar Slovenië kwam bij mij redelijk ongeloofwaardig over. Zou iemand, die bij zijn volle verstand is, echt zo reageren? Je bent toch niet zomaar museumdirecteur. Dan ga je toch niet in zee met een stel boefjes? Hoop ik.
Het boek leest vlot en is wel onderhoudend, net als de andere Zwagermannen, die ik ooit heb gelezen.
Van de bibliotheek kreeg ik een 'Boekenweek cv Joost Zwagerman' cadeau. Hierin een biografie en een bibliografie van Zwagerman. Leuk om erbij te hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten